خودآموختگی در نقاشی زمینه تعالی در این هنر را فراهم می‌کند

مهرداد جعفری در گفتگو با خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، درباره فعالیت‌های هنری خود گفت: از سال 1382 در رشته صنایع دستی دانشگاه شیراز پذیرفته شدم و تحصیلات خود را در این رشته به پایان رساندم تا اینکه از سال 1389 فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه هنر‌های تجسمی آغاز کردم. اولین نمایشگاه حرفه‌ای خود را سال 1392 در گالری مهروآ برگزار کردم و دومین نمایشگاه هم به همین صورت در سال 1393 در همین گالری مورد توجه هنرمندان قرار گرفت.

وی بیان کرد: اهالی هنر بیشتر مرا به‌عنوان طراح می‌شناسند تا نقاش و مجسمه‌ساز، اما از همان ابتدا شروع حرفه‌ای کار خود سعی کردم خود را به هنر خاصی محدود نکنم و با توجه به شناختی که از متریال داشتم در وادی هنر سعی کردم آزاد و رها کار کنم و خود را محدود به هیچ گزینه‌ای نکنم.

این هنرمند نقاش ادامه داد: خود را یک نقاش خودآموخته می‌دانم و سعی داشتم در تمام حوزه‌های تجسمی فعالیت حرفه‌ای خود را ادامه دهم؛ در بحث آموزش نیز با توجه به تجاربی که در دوران فعالیت حرفه‌ای خود به دست آوردم، فکر کردم که چکیده این تجارب را به کسانی انتقال دهم که از فضای دانشگاهی و دانشگاهی هنر دلخور هستند. در واقع کلیت خروجی دانشگاه در رشته‌های نقاشی، مجسمه‌سازی، عکاسی خیلی شبیه هم بود و برای تمام این رشته‌ها یک نسخه پیچیده می‌شد. از سال 1379 تا 1392 که اولین نمایشگاه حرفه‌ای خود را برگزار کردم؛ به‌صورت خودآموخته و تجربی کارم را با کاریکاتور آغاز کردم و با روش آزمون‌ و خطا توانستم در رشته‎‌های مرتبط تجسمی تجربه کسب کنم.

جعفری اظهار کرد: با این تفکر که می‌توانم تمام تجربه‌های خود را منسجم کنم و به هنر‌دوستانی که همیشه از فضای دانشگاهی هنر دل‌زده شده‌اند انتقال دهم. دل‌زدگی هنر‌دوستان هم به این جهت بود که در دانشگاه همیشه یک کوزه بود و یک‌کاسه که باید طراحی و نقاشی می‌شد و مدلی بود برای اکثر هنر‌های دانشگاهی، بیشتر دانشجویان هنر از فضای دانشگاهی خسته و دل‌زده شده‌اند به‌وضوح از دوستان و دانشجویان می‌شنیدم و خود نیز احساس کردم.

وی یادآور شد: فکر کردم که در ابتدا عشق به هنر نقاشی را در دل‌وجان و روح هنرجویان نهادینه کنم و لذتی را برای دوستداران هنر پدید آورم که هنرجو و هنردوست احساس آرامش کند. زمانی که احساس آرامش و تعلق‌خاطر صورت بگیرد، عشق به کار لحظه‌ای انسان را رها نمی‌کند اینکه هنرجویی از هنر خود لذت ببرد یکی از آن نکاتی است که می‌تواند ادامه راه را برای او هموار کند در این روش آموزشی ذره‌ذره بر آگاهی انسان افزوده می‌شود و این خودآگاهی مسیر را برای رشد و تعالی استعداد انسان فراهم می‌کند. در ابتدا به نظر بسیاری از دوستان این روش خودآموزی بسیار عجیب بود اما در طول چهار سال که این روش را دنبال می‌کنم بسیار موفق بودیم.

این هنرمند نقاش تأکید کرد: در حال حاضر پیشرفت‌های خوبی را در برگزاری دوره‌های آموزشی داشته‌ام تا جایی که در کلاس‌های آموزشی از وجود دوستان فیلمساز، کارگردان تئاتر، شاعر و روان‌شناس نیز بهره می‌بریم و در طول کلاس آموزشی نیز نمایش فیلم داریم و از وجود هنرمندان عرصه‌های گوناگون بهره می‌بریم. با برگزاری دوره‌های آموزشی خودآموختگی به دنبال نفی آموزش دانشگاهی نیستم و تنها با این روش شوق و اشتیاق را در وجود هنردوستان پدید می‌آورم. زمانی که ظرف وجودی هنرجو از آنچه دریافته و خواسته که دریابد پرشده به سراغ روش و اصول دانشگاهی و علمی می‌رویم. در این زمان است که آنچه را که هنرجو دریافته و آموخته و البته انتخاب کرده است در چارچوب علم و دانش دانشگاهی قرار می‌دهد و مسیر تعالی علمی را نیز در پیش می‌گیرد.

جعفری بیان کرد: هنرجویان در کلاس‌های آموزشی، ذره‌ذره آنچه را که باید بیاموزند دنبال می‌کنند. بیشتر تفکر و اندیشه هنرجویان برایم مهم است و به‌صرف اینکه کسی طراح خوبی شود برای من ملاک نیست. قرار دادن ذهن و تفکر هنرجو در مسیر تعالی ذهن دلیلی شد تا دوره‌های تعالی ذهن را در کلاس‌های خود داشته باشم. چه بسیار از هنرجویان که دارای استعداد و آثار بسیار فاخری نیز هستند که تنها به دلیل نداشتن اعتمادبه‌نفس نتوانسته خود را در این وادی نشان دهد. نبود باور در بسیاری از هنرجویان و هنرمندان جوان باعث شده تا خود را در این وادی نشان ندهند. در کلاس‌های آموزشی ذهن در ابتدا علاقه‌مندی را ایجاد می‌کنم تا زمانی که هنرجو عاشق هنر نقاشی و طراحی شد و این هنر جزیی از زندگی او شد، در این زمان است که وارد ترم‌های بعدی می‌شویم که باقاعده و اصول و کاملاً به‌صورت علمی کار را دنبال می‌کنیم.

انتهای پیام/4072/4100/پ