آینده تقابل آمریکا با ایران

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ سال گذشته در چنین ایامی مقام معظم رهبری در واکنش به اقدام دونالد ترامپ در خروج یکجانبه از برجام سخنانی ایراد فرمودند که در فرازی از آن با تحلیل شرایط پیش رو بیان کردند که نه مذاکره خواهیم کرد و نه جنگ خواهد شد.  

اکنون پس از گذشت قریب به یک‌سال از آن تاریخ، همچنان این پرسش وجود دارد که آینده تقابل آمریکا با ایران به کجا خواهد انجامید. اقدامات تحریک‌آمیز و خصمانه اخیر آمریکا در تروریستی قلمدادکردن سپاه پاسداران و تصمیم‌گیری برای تمدیدنکردن معافیت‌های فروش نفت ایران،  این پرسش را در اذهان تقویت کرده است که آیا جنگ،  مذاکره یا گزینه‌های دیگر،  کدام یک بر سر راه آمریکا و ایران قرار خواهد گرفت؟ 

جنگ نخواهد شد 

پیچیدگی موقعیت ژئوپولیتیک ایران به لحاظ دارابودن عمق استراتژیک،  پهناوری، تنوع اقلیمی و...  حمله نظامی به آن را بسیار دشوار کرده است. تجربه جنگ تحمیلی نشان داد اشغال زمینی ایران کاری بسیار صعب و پرهزینه است که ماهیتا نیروهای متجاوز را به‌تدریج در وضعیت باتلاقی گرفتار کرده و پیشروی به سمت نقاط حساس مرکزی را ناممکن می‌کند. 

از دیگر سو، گزینه حمله هوایی به زیرساخت‌های کشور هم منتفی به نظر می‌رسد؛ چراکه توان پاسخ موشکی ایران به علاوه نیروهای شبه‌نظامی هم‌پیمان با جمهوری اسلامی در منطقه،  هزینه چنین حملاتی را بسیار بالا برده است.  به بیان مقام معظم رهبری "دوران بزن و در رو تمام شد،  ما دنبال می‌کنیم و گیر خواهید افتاد".

در عین حال شرایط نابسامان اقتصاد جهانی و به‌ویژه در آمریکا،  کشش شروع جنگ بزرگی مانند جنگ با ایران را از میان برده است و هر هیئت حاکمه‌ای ولو به نادانی دولت فعلی آمریکا به تعبیر رهبر انقلاب اینقدرها هم احمق نیستند که خود را در  جنگ با ایران گرفتار سازند. پس تقابل نظامی بین دو کشور بسیار دور از ذهن خواهد بود و بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران به حد کفایت ضامن تجاوزنکردن به خاک کشور ماست. 

مذاکره نخواهیم کرد 

اگر نگاهی به سند استراتژیک ایالات متحده داشته باشیم درخواهیم یافت که دورنمای تمرکز آمریکا بر مبنای شیفت استراتژیک از غرب آسیا به شرق آسیا خواهد بود. با این حساب ممکن است آمریکا قصد داشته باشد در پی اعمال فشار حداکثری در ضعیف‌ترین حالت ممکن با جمهوری اسلامی ایران وارد مذاکره شود تا بیشترین امتیازات را برای آینده منطقه به ایران تحمیل کند.

 چنین نیتی با درایت مقام معظم رهبری و ارسال پیام‌های اقتدارآمیز نظام به آمریکا تاکنون خنثی شده است.  از نظر منطق سیاسی،  هیچ‌گاه مذاکره در موضع ضعف به سود منافع ملی کشور نیست، به‌خصوص برای دولتی که آشکارا قراردادهای بین‌المللی را نقض می‌کند، امر مذاکره به طریقه اولی بر خلاف شان و منزلت ملی و عقل سلیم است.

با این احتساب،  مقاومت و حفظ وحدت ملی در برابر فشارهای خارجی دو گزینه‌ای است که می‌تواند به جای گزینه‌های جنگ و مذاکره مورد تامل قرار گیرد.  بی‌شک دشواری و مشقت‌آمیزبودن،  ویژگی مشترک  بزنگاه‌های تاریخی برای هر ملتی است.

بدین اعتبار،  استقامت و هوشیاری در برابر تفرقه‌افکنی‌ها و حفظ وحدت ملی می‌تواند در گذار اقتدارآمیز کشور از موقعیت حساس کنونی موثر افتد.

*رئیس دبیرخانه هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی استان اصفهان

انتهای پیام/4062/