بازیگری در تلویزیون دچار آشفتگی است

مهوش وقاری در گفتگو با خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، درباره فعالیت‌های اخیر خود گفت: این روزها به خاطر شرایط خاص همسرم (محسن قاضی‌مرادی) که چند سالی است با بیماری سختی دست و پنجه نرم می‌کند، ترجیح می‌دهم که حضور پررنگی در سینما و تلویزیون نداشته باشم. 

وقاری افزود: علاوه بر این موضوع، باید به شرایط کاری هم اشاره کنم. پیشنهادهایی که می‌شود، آن‌گونه نیست که مورد پذیرش من قرار بگیرد. البته اواخر سال گذشته و پیش از عید نوروز در تله فیلمی با عنوان «بنسای» ساخته روح‌الله ظریف ایفای نقش کردم. من در سریال «دوردست‌ها» که دستیار کارگردان بودند، بازی کرده بودم. ایشان در کارهای بعدیشان به عنوان کارگردان چندبار از من دعوت کردند که به خاطر شرایط همسرم عذرخواهی کردم. واقعاً خیلی لطف کردند و شرایطی را فراهم کردند تا من محسن را همراه خودم سر فیلمبرداری ببرم تا خیالم راحت باشد. عوامل هم با ما همراهی کردند تا من از این بابت دغدغه‌ای نداشته باشم. جا دارد از آقای ظریف و عوامل این تله فیلم تشکر کنم.

سریال‌های تلویزیونی در سال‌های دهه 70 و 80 از لحاظ کیفی وضعیت بهتری داشت

این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: برای یک سریال مناسبتی به نام «آخرین پناه» به کارگردانی آقای شاهین باباپور که قرار است در ایام محرم پخش شود هم قرارداد بستم. قرار بود این کار از اواخر سال گذشته کلبد بخورد که هنوز خبری به من نداده‌اند.

وقاری عنوان کرد: اگر بخواهم نقش‌های خیلی فرعی را قبول کنم، متأسفانه یک بی‌رحمی‌هایی صورت می‌گیرد که برایم سخت است، حتی در عنوان‌بندی هم این بی‌رحمی‌ها دیده می‌شود. من هیچ‌‌گاه داد و بیداد نکردم و اعتراضم را با صدای بلند فریاد نزدم، اما نمی‌توانم هر پیشنهادی را هم به هر قیمتی قبول کنم. افرادی مثل من که عمرشان را برای بازیگری گذاشته‌اند و بر اساس ضوابط و شرایط اصولی کار کرده‌‌اند جایی در تلویزیون ندارند.

وی بیان کرد: سریال‌های تلویزیونی در سال‌های دهه 70 و 80 از لحاظ کیفی وضعیت بهتری داشت؛ در آن دوران اگر نقش‌های کوتاهی پیشنهاد می‌شد و به هر علتی نمی‌پذیرفتم، بعد از پخش سریال خیلی دلم می‌سوخت، اما اکنون این گونه نیست. بعد از پخش کاری که به شما پیشنهاد می‌شود احساس می‌کنید که شاید شانس آوردید که آن کار را قبول نکرده‌اید. نمی‌دانم چرا این اتفاق برای اغلب کارهای جدید تلویزیون رخ داده است. راستش من در همین سریال‌های عید نوروز 1398 که می‌گفتند نسبت به سال‌های قبل خیلی بهتر شده، هیچ مزیتی ندیدم. خیلی از نقش‌ها کاملاً تکراری بود و فیلمنامه‌ها نیز جذاب نبود.

اگر بخواهم نقش‌های خیلی فرعی را قبول کنم، با بی‌رحمی‌هایی مواجه می‌شوم که برایم سخت است

این بازیگر اظهار کرد: نمی‌دانم؛ انگار همه چیز در سریال‌های تلویزیونی و از جمله بازیگری به هم ریخته است و دچار آشفتگی است. مثلاً من در یک کار می‌بینم فلان آقا مثلاً نقش پسر جوان خانواده را دارد، اما در سریال دیگری نقش پدربزرگ را بازی می‌کند! بالاخره یک چیزهایی باید قابل باور باشد. شاید بگوییم برای این است که کلیشه نشود، ولی حالا که کلیشه نیست، حداقل قابل باور باشد که این خانم که مثلاً اینجا نقش خواهر کوچکتر را بازی می‌کند، در جای دیگر نقش مادر را به عهده نگیرد. شاید شرایط اقتصادی و مالی این مسائل را ایجاب می‌کند.

انتهای پیام/4072/4104/