بهروز شدن و در میان مردم بودن رمز موفقیت در فیلمنامهنویسی است
به گزارش خبرنگار حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، پیمان عباسی از فیلمنامهنویسان شناختهشده سینما و تلویزیون است. وی با نگارش فیلم «زهرمار» به کارگردانی سید جواد رضویان در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر نیز حضور داشت. قتل آنلاین، توفیق اجباری، پرتقال خونی و زن بدلی از جمله آثاری است که نام عباسی به عنوان فیلمنامهنویس در عنوانبندی آنها آمده است، ضمن این که بازنویسی فیلمنامه روز سوم به کارگردانی محمدحسین لطیفی و نگارش فیلمنامه سریالهای «بچههای نسبتاً بد» و «مسیر انحرافی» نیز در کارنامه او به چشم میخورد.
پیمان عباسی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا اظهار کرد: در حال نگارش فیلمنامهای در ژانر سینمای کودک و نوجوان هستم. عنوان این فیلمنامه «مدال نقرهای» است و با کارهای قبلی من تفاوت زیادی دارد، یعنی با وجود این که در سینمای کودک تقسیمبندی میشود، اما بر خلاف غالب آثار این ژانر به هیچ وجه بار طنزی ندارد. موضوع محوری آن تروریسم از نگاه کودکان است. به نظر خودم کار متفاوتی در کارنامهام خواهد شد و خیلی هم دوستش دارم.
اگر تکتک سلولهای یک فیلمنامه را از دل جامعه بگیری، نتیجه کار زنده خواهد بود
وی افزود: علاوه بر این، نگارش یک کار سینمایی دیگر را هم آغاز کردهام که فعلاً نمیخواهم درباره آن صحبت کنم. درباره وسوسه کارگردانی هم باید بگویم فعلاً ایده بهدردبخوری برای سینما نداریم، یعنی ایدهای که خودم به ساخت آن علاقه داشته باشم، در دست نیست.
این فیلمنامهنویس با بیان این که در ماههای اخیر از بین محصولات فرهنگی نظیر کتاب، موسیقی، سینما و تئاتر بیشتر مشتری تئاتر است، گفت: سعی میکنم بیشتر تئاترهای روی صحنه را ببینم.
وی افزود: مهمترین کار یک فیلمنامهنویس بهروز شدن و بهروز ماندن است. ببینید، چند ماه پیش در نشست سالانه کانون فیلمنامهنویسان، برخی فیلمنامهنویسها را که زمانی «استاد» این رشته بودند و بهاصطلاح چرخهای سینمای را میچرخاندند دیدم؛ خب اغلب این عزیزان علاوه بر شرایط سنی، از نظر محتوایی نیز بازنشسته شدهاند. علتش هم این است که نتوانستند خودشان را بهروز کنند. سینما بهشدت و بهسرعت پوست میاندازد و الان جوّ و ظرفیت جدیدی در سینما حاکم است. هر کس هر چقدر که خودش را با شرایط وفق دهد و بهروز شود، کامیاب خواهد شد. اگر در این حوزه ببازی، بازی را باختهای. باید تغییر را جدی گرفت و من هم در مرحلهای از کارم هستم که این تغییر قطعاً باید در روند کاریام اتفاق بیفتد.
عباسی توضیح داد: اگر بخواهی مخاطبانت را که دائم بهروز میشوند و تغییر میکنند حفظ کنی چارهای نیست که مدام مطالعه داشته باشی، تاریخ سینما را لحظه به لحظه دنبال کنی و سینما و سریالهای روز ایران و جهان را دنبال کنی. اگر عقب بمانی، سینما اصلاً کنار تو نمیایستد. یک زمانی جمشید هاشمپور با سر تراشیده تضمین فروش همه فیلمها بود؛ در دورهای هم فریبرز عربنیا و ابوالفضل پورعرب؛ بعد نسل بازیگران کمدی امثال جواد رضویان و مجید صالحی و ... آمدند. اکنون هم شاید بتوان گفت فیلمسازانی نظیر هومن سیدی، سعید روستایی در سینما و یا سازندگان «پایتخت» در تلویزیون مطرح هستند. طبیعی است که تفکرات قدیم ناپدید میشوند. من همیشه سعی دارم مطالعاتم بهروز باشد و جدیدترین کتابها در حوزه فیلمنامهنویسی را مطالعه میکنم. در کنار آن، خواندن رمان را هم فراموش نمیکنم.
مهمترین کار یک فیلمنامهنویس، بهروز شدن و بهروز ماندن است
این فیلمنامهنویس عنوان کرد: نکته دوم این است که شاید لازم باشد در مقطعی نوشتن را متوقف کنی و به زندگی عادی و بین مردم بازگردی. یعنی درون جامعه و لابهلای مردم امروز زندگی کنی و با آنها حرف بزنی و با درد امروز آشنا شوی. ما نویسندهها خیلی اوقات بر اساس حافظه مینویسیم. اینجاست که عرصه را میبازیم؛ اگر تکتک سلولهای فیلمنامهات را از دل جامعه بگیری، نتیجه کار زنده خواهد بود و در مخاطب تأثیر میگذارد.
وی در انتها افزود: پس باید دو فرایند را همزمان انجام داد: مطالعه و بهروز شدن و تکمیل مدام دانستهها از یک سو و این که گاهی اوقات مدتی را ننویسی و فقط با حضور و زندگی در جامعه، غذای روحی بگیری. به نظر من در شرایط فعلی سینمای ایران، این دو عامل را میتوان رمز موفقیت فیلمنامهنویسی دانست.
انتهای پیام/4072/4104/پ
انتهای پیام/