فضاحت از نوع آمریکایی؛
بزرگ‌ترین برنده نشست ناکام ورشو ایران بود
تحلیل و برآیند مناسبات بین‌المللی نشان می‌دهد که بزرگ‌ترین برنده نشست فضاحت‌بار ورشو، جمهوری اسلامی ایران بوده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا ـ محسن احدی، نشست ورشو که قرار بود به گردهمایی برخی کشورهای جهان برای محکوم کردن ایران اسلامی تبدیل شود، به‌رغم سرمایه‌گذاری کلان مثلث شوم آمریکا، کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی بدون بیانیه پایانی مشخصی در قبال کشورمان پایان یافت.
مایک پمپئو حدود یک ماه قبل در دوره‌گردی خود در غرب آسیا، در گفتگو با شبکه فاکس نیوز وعده داده بود که یک نشست بین‌المللی علیه ایران برگزار خواهد کرد تا قدرت کشورمان را به اصطلاح وی و همچنین خیال باطل آمریکاییان مهار کند ولی تنها گذشت چند روز کافی بود که مقام‌های واشنگتن متوجه شوند که شکست آن حتمی است؛ از این رو بود که در یک چرخش معنادار، موضوع نشست را از تمرکز بر ایران به صلح در خاورمیانه تغییر دادند.
از همان ابتدای اعلام برگزاری نشست از سوی آمریکا، بسیاری از تحلیل‌گران بین‌الملل مکان برگزاری آن یعنی لهستان را موردتوجه تحلیل‌های خود قرار دادند و میزبانی ورشو را در راستای تلاش برای انشقاق در میان اتحادیه اروپا در مقابل آمریکا دانستند.
در همین زمینه کریم حسن‌پور به خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: آمریکا قاره اروپا را به دو قسمت اروپای جوان و کهنه تقسیم کرده است. اروپای کهنه که شامل کشورهایی چون فرانسه، آلمان و انگلستان است، سیاست مستقل‌تری نسبت به واشنگتن اتخاذ می‌کنند و اروپای جوان را کشورهای اروپای شرقی ازجمله لهستان و لیتوانی که همراهی زیادی با سیاست‌های کاخ سفید دارند، تشکیل داده است.
این استاد فلسفه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران ادامه داد: در راهبرد بلندمدت آمریکا، نگاهی به کشورهایی در جهان وجود دارد که در آینده می‌توانند به یک قطب ژئوپلیتیکی تبدیل شوند و لهستان نیز در آینده به چنین جایگاهی خواهد رسید. از این رو واشنگتن با انتخاب این کشور برای میزبانی در راستای اهداف ژئوپلیتیکی خود قدم برمی‌دارد.
سیدمحمد مرندی، تحلیلگر امور بین‌الملل نیز درباره میزبانی لهستان برای نشست ورشو تصریح کرد: آمریکا تلاش کرده است که یک نشست بین‌المللی علیه ایران برگزار کند و اگر خود میزبان آن می‌شد، عملاً سطح نشست به خصومت دو کشور ختم می‌شد. از این رو بود که آن را در کشورهای ثالث و به‌خصوص کشوری از مجموعه اتحادیه اروپا برگزار کرد تا بر وجهه بین‌المللی و اعتبار آن بیفزاید.
هرچند آمریکا تلاش کرد که اعلام کند نشست ورشو یک کنفرانس بین‌المللی با حضور بیش از 60 کشور خواهد بود ولی اشاره به دو نکته خالی از لطف نیست. نکته اول این است که هیچ فهرستی از شرکت‌کنندگان اعلام نشد که این موضوع نشان می‌دهد اظهارات مقامات آمریکایی بلوفی بیش نبوده است. نکته دوم در مورد اطلاق واژه بین‌المللی به نشست ورشو است که در ماهیت خود به هیچ عنوان از اِلمان‌های یک نشست بین‌المللی برخوردار نبود. واژه بین‌المللی وقتی به یک کنفرانس اطلاق می‌شود که توسط یک نهاد بین‌المللی نظیر سازمان ملل متحد و یا سازمان‌های دیگر برگزار شود و در آن ارگان‌های جهانی حضور چشمگیری داشته باشند. این در حالی است که در نشست ورشو هیچ نهاد بین‌المللی و حتی سازمان منطقه‌ای حضور پیدا نکرد و حتی کشورهای خاورمیانه ازجمله عراق، لبنان و قطر در آن شرکت نکردند تا درنهایت به تعبیر وزیر امور خارجه کشورمان این نشست به یک «سیرک سیاسی» شبیه شود.
از طرفی باید گفت که نشست‌های بین‌المللی که در چنین سطحی برگزار می‌شوند اصولاً به یک جمع‌بندی نهایی رسیده و بیانیه پایانی صادر می‌کنند و این در حالی است که خروجی نشست ورشو بدون جمع‌بندی و بیانیه متحد بود که از شکست راهبرد آمریکا علیه ایران نشان دارد.
هرچند مقام‌های آمریکایی بارها بر حضور تعداد حضار تأکید داشتند ولی سیدمحمد مرندی معتقد است که راهبرد آمریکا در مقابل ایرانی که امروز در اوج اقتدار است به‌هیچ‌وجه موفق نخواهد بود. ما شاهد برگزاری این قبیل نشست‌ها در مورد سوریه نیز بودیم به‌طوری که کنفرانسی تحت عنوان دوستان سوریه با حضور 85 کشور تشکیل و علیه دولت بشار اسد یک دولت آلترناتیو معرفی شد. حتی سفارت‌های سوریه را در اختیار مخالفان قرار دادند ولی درنهایت، پیروزی با دولت قانونی دمشق بوده است و از این رو نباید به تعداد کشورها چندان تأکید داشت.
با نگاهی به نشست ورشو می‌توان به این نتیجه رسید که این کنفرانس دو برنده و سه بازنده بزرگ داشت. بازنده بزرگ آن را باید آمریکا دانست که نتوانست بار دیگر سیاست اجماع‌سازی علیه ایران را به پیش برد؛ سیاستی که در طول 40 سال استقرار جمهوری اسلامی ایران در پیش گرفته و هر بار با خفت شکست خورده است. بازنده دیگر را نیز باید گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی ایران دانست که به‌رغم تلاش خود و اردوکشی خیابانی حتی اجازه ورود به نشست و حتی سخنرانی پیدا نکردند.
حسن‌پور معتقد است به‌رغم پخش تصاویر کلوزآپ از مخالفان در حاشیه نشست ورشو، شمار آنان ناچیز بود و تنها ابزار دست چندمی برای آمریکا علیه ایران بودند. آنها که برگزاری نشست را بسیار برای آینده ایران حیاتی می‌دانستند، به خیال خود می‌خواستند از طریق ورشو خود را در کوچه‌های تهران و در رأس حکومت ببینند ولی درنهایت، جز حضور در خیابان‌های ورشو هیچ‌چیزی به دست نیاوردند.
اما آخرین بازنده این نشست را باید کشورهای عربی دانست که با رژیم صهیونیستی دور یک میز نشستند و موضوع فلسطین را به ثمن بخس فروختند. در یک ویدئو که دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از یک نشست پشت درهای بسته در ورشو پخش کرده است، وزیر امور خارجه بحرین و وزیر امور مشاور در امور خارجی عربستان سعودی موضوع ایران را مهم‌تر از فلسطین دانسته و اختلاف میان فلسطین و رژیم صهیونیستی را بی‌اهمیت دانستند. کشورهای عربی حالا باید پاسخ دهند که چگونه مهم‌ترین موضوع جهان اسلام را در راستای اهداف کوتاه‌مدت خود به نفع رژیم صهیونیستی فراموش کرده‌اند.
در مورد برندگان این نشست باید به بنیامین نتانیاهو و جمهوری اسلامی اشاره کرد. این روزها که فشار سیاسی و قضائی علیه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بسیار شدت یافته و به قول آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ مستعفی این رژیم دوران حیاتی سیاسی «بی‌بی» دیگر تمام شده، حضور در نشستی با حضور کشورهای عربی جلوه‌ای از موفقیت سیاسی وی به شمار می‌آید.
کامران متین، استاد روابط بین‌الملل دانشگاه ساسکس انگلستان نیز معتقد است: کمتر از دو ماه دیگر انتخابات زودهنگام در رژیم صهیونیستی برگزار می‌شود و بنیامین نتانیاهو که این روزها از لحاظ سیاسی به‌هیچ‌وجه وضع خوبی ندارد، حالا می‌تواند بگوید توانسته رابطه با را اعراب را بهبود بخشد و ایران را منزوی کند.
اما بزرگ‌ترین برنده نشست ورشو را باید جمهوری اسلامی ایران دانست که به‌رغم دسیسه‌های فراوان و با یک دیپلماسی فعال توانست از اجماع‌سازی بین‌المللی علیه خود بکاهد و با توسل به شکست نشست ورشو بر قدرت خود تأکید کند.
پیروزی‌های ایران اسلامی که در طول هفته گذشته با گرامیداشت چهلمین جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی آغاز، با رأی دادگاه لاهه ادامه و با شکست نشست ورشو پایان یافت نشان می‌دهد که در صورت تکیه بر توان داخلی و خودباوری می‌توان تمامی توطئه‌های بین‌المللی را در هم شکست.
هرچند نشست ورشو در بُعد سیاسی خود با شکستی خفت‌بار برای بدخواهان ایران‌زمین خاتمه یافت ولی شاخه نظامی آن با انجام حمله شنیع تروریستی جاده خاش ـ زاهدان توانست به‌زعم آنان امنیت کشور را دستخوش تهدید کند؛ ولی آنانی که پیش از این در اوهام خود مدعی بودند جمهوری اسلامی به هیچ وجه نخواهد توانست جشن چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی را در تهران برگزار کند، باید بدانند همان‌گونه که کمر گروه منحوس داعش توسط مدافعان حرم در عراق و سوریه شکسته شد، عزم نیروهای امنیتی برای استقرار امنیت در کشور، رؤیای آنان را بر باد خواهد داد.
انتهای پیام/4106/4093/پ
انتهای پیام/
