آنا گزارش می‌دهد؛
تربیت‌بدنی یکی از پرکارترین رشته‌های دانشگاهی
رشته‌های علوم ورزشی و مهندسی ورزش از رشته‌های نوپا و آینده‌دار کشور هستند؛ در این گزارش سعی شده ضمن معرفی این رشته‌ها آینده شغلی آنها نیز ترسیم شود.
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، محدثه حسینی- امروزه ورزش یکی از 10 صنعت برتر جهان به شمار می‌رود و به همین علت علم مهندسی ورزش در دنیا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هر چند رشته تربیت‌بدنی در کشور ما به جایگاه خود نرسیده اما از نظر کارشناسان به لحاظ بازار کار یکی از بهترین رشته‌های دانشگاهی است.
علوم ورزشی در شاخه علوم انسانی و از رشته‌های پایه دانشگاهی به شمار می‌رود. این رشته با تندرستی و سلامت جامعه گره‌خورده و نقش آن در سلامت جسمی و روانی افراد غیرقابل‌انکار است.
رشته تربیت‌بدنی و علوم ورزشی ماهیتی میان‌رشته‌ای دارد که از علوم مختلف زیست‌شناسی، آناتومی، فیزیولوژی، فیزیک، شیمی و روانشناسی برای تقویت و تربیت جسم و روان انسان استفاده می‌کند و دروس این رشته دانشگاهی عمدتاً جنبه نظری و عملی دارند.
دوره کارشناسی علوم ورزشی پیوسته ۱۳۶ واحد درسی دارد؛ این واحدها ازیک‌طرف شامل رشته‌های پایه پزشکی است، به‌طوری‌که فارغ‌التحصیلان تا حد دانش و اطلاعات علمی یک پزشکیار با جسم انسان آشنا می‌شوند، از طرف دیگر بخشی از دروس این رشته شامل علوم تربیتی و دروس عمومی است تا دانشجوی این رشته با برنامه‌های تربیتی و پرورشی آشنا شده و بتواند به‌عنوان یک معلم یا مربی با ورزشکاران یا دانش‌آموزان به‌درستی برخورد کند.
دانشجو برای کسب مهارت در رشته‌های مختلف ورزشی مانند؛ فوتبال، والیبال، هندبال، شنا و… به‌صورت تئوری و عملی آموزش می‌بیند و واحدهای درسی مانند فیزیولوژی ورزش، آناتومی، حرکت‌شناسی، حرکات اصلاحی، تغذیه ورزش و... را می‌گذراند تا از نظر علمی در این رشته دانش کافی کسب کرده و توانایی تحقیق و پژوهش در علوم ورزشی را به دست بیاورد.
چیستی رشته مهندسی ورزش
مهندسی ورزش، رشته‌ای جذاب، پرکاربرد و نوبنیاد است. این رشته، شاخه‌ای از علم تربیت‌بدنی است که با هدف تربیت نیروی انسانی با مهارت‌های مهندسی به وجود آمده تا بتواند علم مهندسی را در ورزش کاربردی کند.
در واقع این رشته تلاش دارد با به‌کارگیری روش‌ها و ابزارهای مهندسی عملکردهای ورزشی را ارتقاء و بهبود بخشد. به بیانی دیگر، این رشته دانشگاهی تخصصی است که به ورزش از زاویه مهندسی نگاه می‌کند.
مهندس ورزش، طراح وسایل ورزشی
رشته مهندسی تربیت‌بدنی بر طراحی فضاها و اماکن ورزشی نظیر؛ تهویه مطبوع، کف‌پوش‌ها، نور و صدا و طراحی و ساخت ابزارهای ورزشی مانند؛ وسایل بازیکنان شامل؛ لباس، کفش، کلاه، و تجهیزات ورزشی مانند؛ کلاه دوچرخه‌سواری، ویلچرهای ورزشی، وسایل کوه‌نوردی و غواصی، انواع توپ‌های ورزشی و به‌طور خلاصه کلیه وسایل و امکاناتی در ورزش‌های مختلف موردنیاز است، تمرکز می‌کند.
در ورزش تنها عوامل انسانی مانند وضعیت روحی و فیزیولوژی ورزشکار مطرح نیست بلکه شاخص‌هایی چون طراحی کفش و لباس ورزشکار، مواد به‌کاررفته در آنها، وسایل و تجهیزات ورزشکاران هم مطرح هستند که بدون اصول مهندسی، بهره‌برداری از آنها امکان‌پذیر نیست. این رشته به تحلیل بیومکانیکی حرکات ورزشکاران و استعدادیابی ورزشی نیز توجه دارد.
طراحی، ساخت و راه‌اندازی دستگاه‌های ورزشی، طراحی و ساخت ورزشگاه‌ها و اماکن ورزشی، وسایل و تجهیزات ورزشی و بهینه‌سازی آنها بر اساس نیاز ورزشکاران، انجام آزمون‌های آزمایشگاهی مربوط به رفتار ورزشکاران و وسایل و تجهیزات ورزشی و استانداردسازی آنها و استعدادیابی از طریق اندازه‌های ارگونومی بدن محورهای اصلی مورد بحث در این رشته هستند.
بیشتر درس‌های این رشته مربوط به مهندسی برق، الکترونیک، مکانیک، معماری و مهندسی پزشکی است. همچنین واحدهای درسی مانند؛ مبانی مهندسی ورزش، کامپوزیت‌ها و کاربرد آن در مهندسی ورزش، تغذیه ورزشی، استاتیک و مقاومت مصالح، آزمایشگاه الکترونیک، دینامیک، رباتیک، ضایعات حرکتی، اصول طراحی تجهیزات ورزشی، حس لامسه مصنوعی در مهندسی پزشکی، فن‌های آزمایشگاهی در بیومکانیک حرکت، ارتزها و پروتزهای ورزشی و مهندسی فاکتورهای انسانی و ارگونومی است.
رشته مهندسی ورزشی تنها در سه دانشگاه ایران دایر است
در حال حاضر این رشته در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی‌شهر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران و دانشگاه صنعتی امیرکبیر به‌عنوان گرایشی از مهندسی پزشکی در این رشته دانشجو می‌پذیرد. در ضمن در دانشگاه‌های کشورهایی مانند؛ ایرلند، ملبورن، مالزی، آلمان و انگلستان هم این رشته ارائه می‌شود.
بازار کار رشته‌های ورزشی در ایران
هرروز فناوری‌های جدید برای طراحی، ساخت و تولید تجهیزات ورزشی به کار گرفته می‌شود. مهندسی ورزش با در نظر گرفتن ماهیت ورزش و نیاز ورزشکاران می‌تواند تجهیزات بسیار مناسبی را طراحی و تولید کند.
دانش‌آموختگان مهندسی ورزش می‌توانند برای کشور استاندارد تعیین کرده و در این حیطه حضور فعال داشته باشند. ضمن اینکه قادرند برای ساخت وسایل و تجهیزات ورزشی محاسبه و برنامه‌ریزی کرده و استاندارد دستگاه‌ها و ابزارهای وارداتی را نیز کنترل کنند.
یک فارغ‌التحصیل رشته مهندسی ورزش چه کارهایی می‌تواند انجام دهد؟
فارغ‌التحصیلان رشته مهندسی ورزش می‌توانند در زمینه استعدادیابی در رشته‌های مختلف ورزشی که در ورزش امروزی یک ضرورت است، فعال باشند و زمینه‌های پیشرفت ورزش قهرمانی در کشور را فراهم کند.
اگر دانش‌آموختگان این رشته بر داشته‌ها و آموخته‌های خودشان تمرکز کنند و اسیر ساختارهای اداری نشوند، می‌توانند با کارآفرینی، تولید، ایجاد مراکز دانش‌بنیان، اختراع، آنالیز و ساخت تجهیزات ورزشی آینده کاری خود را تضمین کنند.
علوم ورزشی هم از معدود رشته‌هایی دانشگاهی است که تقریباً تمام افراد جامعه (کوچک و بزرگ، زن و مرد)، سازمان‌ها، نهادهای کوچک و بزرگ، ارگان‌های خصوصی و دولتی و همه و همه با آن در ارتباط هستند و به‌نوعی می‌توان گفت نیازمند به این رشته هستند.
فارغ‌التحصیلان کارشناسی علوم ورزشی می‌توانند، تدریس دروس تربیت‌بدنی در مدارس و مراکز آموزشی را به عهده بگیرند یا به‌عنوان کارشناس تربیت‌بدنی در سازمان‌های دولتی، فدراسیون‌های ورزشی و دیگر نهادها و مراکز ورزشی فعالیت کنند.
دانش‌آموختگان کارشناسی علوم ورزشی می‌توانند به‌عنوان معلم، مربی، کارشناس یا مربی بدنسازی فعالیت کند. ضمن اینکه یکی از حیطه‌های کاری که امروزه نیاز به آن به‌شدت احساس می‌شود، کار با افراد خاص مانند؛ معلولین و جانبازان، سالمندان، کودکان خاص (بیش‌فعال، اوتیسم و...)، باز توانی و حرکات اصلاحی در مراکز درمانی است.
در شرایط امروزه رشته تربیت‌بدنی به لحاظ بازار کار یکی از بهترین رشته‌های دانشگاهی است. فارغ‌التحصیل این رشته اگر افراد فعالی باشد، هیچ‌وقت بیکار نمی‌ماند؛ زیرا با توجه به شرایط عنوان‌شده نیاز نیست منتظر بماند، دیگران او را به کار دعوت کند، بلکه خود می‌تواند با کارآفرینی مشغول به کار شود.
رشته‌های علوم ورزشی و مهندسی ورزشی می‌تواند در آینده‌ای نه‌چندان دور به یکی از قطب‌های ورزش کشور تبدیل شود و بازار کار خوبی داشته باشد اما متأسفانه آشنا نبودن مجموعه‌ها و باشگاه‌های ورزشی و همچنین فدراسیون‌ها با مهندسی ورزش، کمی این رشته را با مشکل مواجه کرده است.
انتهای پیام/4084
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
