جمعیت سالمندان کشور ۳۰ درصد افزایش مییابد
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری آنا از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، علیرضا رئیسی در کنفرانس منطقه آسیا ـ اقیانوسیه «نقش خانواده، اجتماع و دولت در جوامع رو به سالمندی» اظهار کرد: افزایش امید به زندگی، دستاورد مثبت توسعه اجتماعی، اقتصادی و پیشرفتهای نظام سلامت در سطح جهان و ایران است.
وی ادامه داد: در برنامه ششم توسعه، اولین هدف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، افزایش امید به زندگی است. یکی از سه معیار شاخص توسعه انسانی زندگی طولانی و سالم است. زندگی طولانی و سالم، دسترسی به دانش و معرفت و سطح زندگی مناسب، سه معیار شاخص توسعه انسانی هستند.
معاون بهداشت وزارت بهداشت افزود: شاخص امید به زندگی در ایران افزایش یافته و رتبه ایران از نظر شاخص توسعه انسانی در جهان و منطقه را بهبود داده است و باید شاخص امید زندگی توأم با سلامتی نیز در این راستا ارتقا یابد.
وی در ادامه بیان کرد: «توسعه» چیزی جز رضایتبخش کردن وضعیت زندگی مردم نیست و یقیناً بدون سلامت، هیچ فردی از زندگی خود راضی نخواهد بود.
رئیسی گفت: سلامت افراد یک «ذخیره سرمایه» است که به مرور زمان با گذر طبیعی عمر مستهلک میشود. اگرچه بیماری باعث استهلاک غیرطبیعی آن میشود؛ اما سرمایهگذاری در سلامت (بهداشت و درمان) این استهلاک را جبران میکند.
معاون بهداشت وزارت بهداشت گفت: امروز برای اولین بار در تاریخ، بیشتر مردم میتوانند انتظار داشته باشند که به 60 سالگی برسند و بیشتر از آن زندگی کنند. در کشورهای کم درآمد و متوسط، این امر بهطور عمده نتیجه کاهش شدید مرگ و میر در سنین جوانتر، بهویژه در دوران کودکی و زایمان و بیماریهای عفونی است.
وی افزود: در حال حاضر، در کشورهای با درآمد بالا، افزایش امید به زندگی عمدتاً به دلیل کاهش مرگ و میر افراد مسنتر است. این تغییرات در همه کشورها رخ میدهد و این روند تأثیرات قابل توجهی بر ساختار جمعیت دارد. در ایران در سال 2016، 9.28 درصد جمعیت 60 سال و بالاتر بودند. سازمان بهداشت جهانی برآورد میکند که تا سال 2050 یعنی 32 سال دیگر، این میزان به بیش از 30 درصد جمعیت خواهد رسید.
رئیسی گفت: این سالهای طولانی زندگی و تغییرات جمعیت شناختی، پیامدهای عمیقی برای هر یک از ما و جوامعی که در آن زندگی میکنیم دارد. ما میتوانیم برنامهای برای استفاده بیشتر از این سالخوردگی جمعیت داشته باشیم. سالمندان به شیوههای مختلفی به جامعه، خانوادههای خود، جامعه محلی و یا جوامع بزرگتر کمک میکنند. با این حال، میزان این منابع انسانی و اجتماعی و فرصتهای موجود برای هر یک از ما که مسن میشویم، به شدت وابسته به یک ویژگی کلیدی است: سلامت ما. اگر افراد این سالهای اضافی را با سلامتی سپری کنند، میتوانند کارهایی را که برایشان ارزش دارد انجام دهند.
وی افزود: اما اگر این سالهای اضافه شده به عمر، همراه کاهش تواناییهای فیزیکی و ذهنی باشد، پیامدهای بسیار منفی آن برای خود فرد، خانواده و جامعه خواهد بود. اگرچه اغلب فرض میشود که افزایش طول عمر همراه با افزایش سلامتی است، اما این که واقعاً امروزه سالمندان، سالمتر از والدین خود هستند یا زندگی بهتری نسبت به گذشتگان خود دارند جای سؤال دارد.
رئیسی ادامه داد: برخی از تحقیقات طولانی مدت نشان دادهاند که شیوع ناتوانی شدید در کشورهای ثروتمند کاهش یافته است، اما به نظر نمیرسد که این روند در مورد ناتوانیهای با شدت کم نیز، اتفاق بیفتد. در مورد کشورهای کم درآمد و متوسط حتی کمتر مشخص است؛ اما نباید مشکلات سلامتی ویژگی غالب و محدودکننده جمعیتهای مسن باشد.
وی با اشاره به اینکه اکثر مشکلات سلامتی در سن بالاتر ناشی از بیماریهای مزمن است و بسیاری از این بیماریها با رفتارهای سالم قابل پیشگیری یا به تعویق انداختن هستند، افزود: در واقع، حتی در سالهای بسیار پیشرفته آینده نیز فعالیت بدنی و تغذیه خوب میتواند منافع مهمی برای سلامتی و احساس خوب بودن داشته باشد.
معاون بهداشت وزارت بهداشت افزود: دیگر مشکلات بهداشتی میتواند بهطور مؤثر مدیریت شود، بهخصوص اگر بهموقع تشخیص داده شوند. حتی برای افرادی که دچار کاهش ظرفیت شدهاند، با محیطهای حمایتگر میتوانند به هر کجا که میخواهند بروند و کارهایی را که برایشان ارزش دارد انجام دهند.
وی گفت: با حمایت و مراقبت طولانی مدت میتوان اطمینان حاصل کرد که آنها زندگی شایسته را با فرصتهایی برای رشد شخصی ادامه میدهند. با این حال رفتارهای ناسالم در میان افراد مسن رایج هستند. سیستمهای بهداشتی هنوز بهطور کامل با نیازهای سالمندان منطبق نیست. در بسیاری از نقاط جهان، خروج از خانه برای سالمندان، ناایمن و غیرممکن است. مراقبین، اغلب اطلاعات کمی داشته و فقر دانشی دارند. حداقل 1 نفر از هر 10 سالمند، قربانی نوعی سوءرفتار با سالمندان است. بنابراین پیری جمعیتها مستلزم پاسخ جامع بهداشت عمومی است.
انتهای پیام/4044/ن
انتهای پیام/