روایت کارمند بازنشسته از کار و خدمت در دانشگاه آزاد اسلامی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، حسین زینلی نخستین کارمند دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان پس از حدود سه دهه فعالیت در این واحد دانشگاهی به افتخار بازنشستگی نائل شد. به همین مناسبت گفت‌وگویی با وی انجام شده که متن آن در زیر می‌آید.

*در چه سالی در واحد آشتیان مشغول به کار شدید؟

-مرداد سال 1368 در زمان شکل‌گیری واحد آشتیان وارد این واحد دانشگاهی شدم. واحد آشتیان با 48 دانشجوی کارشناسی در رشته علوم اجتماعی در یک ساختمانی که جهاد سازندگی در اختیار دانشگاه قرار داده بود، شروع به فعالیت کرد و سپس در ساختمانی که بنیاد مسکن در اختیار دانشگاه گذاشت، استقرار یافت. این ساختمان دومنظوره بود، یعنی شب‌ها کارگرهای بنیاد مسکن برای استراحت از آن استفاده می‌کردند و ما باید صبح‌ها می‌آمدیم و صندلی‌ها را می‌چیدیم تا دانشجویان برای تشکیل کلاس حاضر شوند.

در مرحله بعد یکی از خیران شهرستان به نام آقای نصرالله آشتیانی، ساختمانی در اختیار دانشگاه قرار داد که برای امور اداری استفاده می‌شد و اقدامات مربوط به ثبت نام، نظام وظیفه و سایر فعالیت‌ها انجام می‌شد که در همان زمان فرآیند ساخت ساختمان آیت‌الله دانش در زمین اهدایی اهالی آشتیان به دانشگاه و با استفاده از پولی که امام جمعه این شهرستان آیت‌الله دانش آشتیانی در اختیار دانشگاه قرار داد، آغاز شد. همه کارکنان و رئیس وقت با شوق و شور وصف‌ناشدنی شروع به فعالیت کردند.

*بهترین و بدترین خاطره‌تان چیست؟

-ابتدای شکل‌گیری دانشگاه و جابه جایی از ساختمان‌هایی که گاهی استیجاری و اهدایی بود و ساختمان فعلی که دانشکده علوم اجتماعی در آن هست، یکی از خاطرات خوبم محسوب می‌شود. حدود دوازده کارمند بودیم که با رئیس وقت آن زمان آقای دکتر مهرداد نوابخش مشغول جابه جایی شدیم؛ همه کار می‌کردند و زحمت می‌کشیدند و اصلاً بحث رئیس و کارمند مطرح نبود. همه وسایل و تجهیزات اداری را جابه جا کردیم.

مرحوم دکتر عبدالکریم قریب پدر علم زمین‌شناسی ایران نیز در شکل‌گیری این واحد دانشگاهی بسیار نقش‌آفرین بود. وی همراه با دانشجویان خود در ابتدای تشکیل رشته زمین‌شناسی، بنای موزه سنگ‌شناسی دانشگاه را در ذهن داشت و در سفرهای علمی خود به همراه دانشجویان به آنان توصیه می‌کرد که نمونه‌ای از سنگ‌های مناطق مختلف کشور را برای موزه گران‌سنگی که اکنون در واحد وجود دارد، جمع‌آوری کنند.

بدترین خاطره من نیز تصادف دانشجویان واحد آشتیان بود که متأسفانه در این حادثه یکی از دانشجویان جان خود را از دست داد.

*چه مسئولیت‌هایی در دوران خدمت در دانشگاه داشتید؟

-در ابتدای استخدام به عنوان راننده وارد دانشگاه شدم و سپس به عنوان کارپرداز و بعد مسئول ستاد امر به معروف و نهی از منکر انتخاب شدم.

*چه پیشنهادی برای کارکنان دانشگاه دارید؟

-در ابتدای خدمت به فکر ایجاد یک صندوق خانگی باشند و ماهیانه مبلغ ناچیزی به آن صندوق پرداخت کنند که پس از گذشت مدتی می‌تواند بسیاری از مشکلات مالی و سایر مشکلات کارکنان و اعضای هیأت علمی را حل کند.

*فعالیت در دانشگاه چگونه است؟

-کارکنان واحد آشتیان و در کل کارکنان دانشگاه‌های آزاد اسلامی سراسر کشور با بضاعت اندک این سازمان ساختند و عمر و جوانی خود را در طبق اخلاص گذاشتند تا این سازمان عظیم و تنومند ایجاد شود.

به طور کلی زندگی با کار همراه است و بدون کار بی‌معنی است. این درست است که از لحاظ سوابق کاری بازنشسته شدم، اما احساس می‌کنم کارهای عقب‌مانده بسیاری دارم که باید انجام بدهم.