دکتر محمدرضا عبداله‌پور*
آقای زیباکلام، ما نیز شاکی هستیم
استاد مدعو و حق‌التدریس دانشگاه آزاد اسلامی نوشت: تصمیم استراتژیک دانشگاه درخصوص خلع ید از اساتید چندشغله، مورد پذیرش و حمایت صدها فارغ‌التحصیل عالم و جوان دانشگاه آزاد است، آقای زیباکلام تازه فهمیده‌ایم اساتیدمان الیگارش‌های آموزشی و موبوکرات‌های سیاسی دوره ما هستند.
فارغ از مسائل سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی با تصمیمی تاریخ‌ساز که می‌تواند نقطه عطفی در حیات آن باشد، فضای جدیدی را آماده کرده که عذر اساتید شاغل، بازنشسته و چند شغلی را خواسته که ظاهراً این قطع همکاری مورد اعتراض اساتید چند شغله، واقع شده است.
اساتید محترم که به اصطلاح زعیم اخلاقی و علمی، نسلی از دانشجویان دکتری هستند، آیا به این موضوع فکر کرده‌اند، چه زمانی قرار است این فارغ‌التحصیلان جوان به جای آنها سکاندار فضای علمی شوند. در فضای رکود شغلی کشور که بسیاری از تحصیلکردگان نیز در آن قرار می‌گیرند، آیا قطع همکاری با اساتید بازنشسته و چند شغلی، باعث نمی‌شود حداقل تعدادی از این افراد که صرفا در این سال‌ها به کار پژوهشی، مشغول بوده‌اند در بدنه دانشگاهی قرار گیرند؟ مضاف بر این موارد، رشته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل و به طور کلی رشته‌های علوم انسانی، رشته‌هایی به شدت متغیر بوده که با ضرب آهنگ جهانی‌شدن، پیش می‌روند و نیاز به اساتید جوانی دارند که حوزه‌های مختلف علمی را رصد کنند. در حالیکه اساتید معترض، سال‌هاست که از فضای علم فاصله گرفته‌اند. از سوی دیگر، باعث تعجب است که اساتید محترم با حقوق کاملاً مکفی، دائماً از عدالت آموزشی و اقتصادی دم می‌زنند و این در حالی است که چرا و به چه دلیل، سال‌هاست اجازه ورود اعضای هیات علمی جدید را در دانشکده نمی‌دهند؟
ظاهراً این اساتید، دلیل خلع ید خود را به دلیل مخالفت با اسلامی‌کردن علم می‌دانند. البته این موضوع حداقل برای اصحاب علم سیاست، دماگوژی آموزشی را به ذهن متبادر می‌سازد، ولی آیا همین اساتید در کرسی نظریه‌پردازی علم سکولار نیز تا‌کنون اندیشه‌ورزی نموده و باید پرسید کدام نظریه از شما، ساطع و در کدام ژورنال معتبر بعد از سه دهه به چاپ رسیده است ؟
به طور قطع، این نوشتار و تصمیم استراتژیک دانشگاه در خصوص خلع ید از اساتید مذکور، مورد پذیرش صدها فارغ‌التحصیل عالم و جوان دانشگاه بوده و سالیان زیادی است که منتظر این تصمیم‌سازی بوده‌اند و شاید با نگاهی ریشه‌ای‌تر نیز نه تنها خواستار حذف اساتید چند شغله می‌باشند بلکه خواهان عودت مبالغ واریزی توسط آنها به دانشگاه در این سال‌ها هستند. البته شاید این موضوع به فقر حقوقی نظام دانشگاهی در استفاده از اساتید بازنشسته و چند شغله بر‌گردد که قانونگذاری خاص خود را می‌طلبد.
با تمام این تفاسیر، در سال 1394 نیز کوششی نافرجام در خلع ید از اساتید محترم مذکور صورت گرفت که استاد زیباکلام به عنوان آوانگارد این جریان، حذف اساتید را با ارسال نامه‌ای با این مضمون که فقدان اساتید بازنشسته و چند شغلی به سنگر پژوهش آسیب می‌رساند را از دستور کار خارج کرد. ولی همانطور که عنوان شد اساتید محترم که به خوبی آنها را می‌شناسیم، سال‌هاست که از گردونه پژوهش و تحقیق خارج شده‌اند و در صورت تاکید بر ادعای پژوهشی خود، پیشنهاد می‌شود در حضور اساتید بی‌طرف، مناظره‌ای در خصوص زیر رشته‌های پیرامون مانند اقتصاد سیاسی، جامعه‌شناسی، سیاستگذاری عمومی، اندیشه سیاسی و ... ، برگزار و پیروز میدان به خاطر تربیت نسلی متعهد‌تر، در عرصه دانشگاه باقی بمانند. در پایان علاوه بر تشکر به دلیل مصوبه قاطع و همه پسند دانشگاه که موجی از امید را برای فارغ‌التحصیلان اندیشمند فراهم کرده از استاد عزیز جناب آقای زیباکلام خواهشمند است که در شکوائیه خود به وزارت کار، نام صدها فارغ‌التحصیل مقطع دکتری پشت در مانده را از قلم نیندازد، چونکه ما نیز شاکی هستیم، مخصوصاً از اساتیدمان که تازه فهمیده‌ایم الیگارش‌های آموزشی و موبوکرات‌های سیاسی دوره ما هستند.
*استاد مدعو و حق‌التدریس واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
انتهای پیام/
