از دست‌رفتن متحدان آمریکا؛ خطر واقعی بحران کره‌شمالی
اگر اقدام‌های بی‌اجازه و یکجانبه واشنگتن موجب بروز جنگ به ویژه یک جنگ هسته‌ای در خاک متحدانش بشود، ممکن است نظام اتحاد منطقه‌ای آمریکا فرو بپاشد. مشاوران ترامپ احتمالا این موضوع را درک می‌کنند اما آیا رئیس‌جمهور هم این موضوع را می‌فهمد؟
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، وب‌سایت نشنال اینترست در یادداشتی به قلم رابرت کلی آورده است اگر آمریکا در بحران موشکی و هسته‌ای اخیر کره‌شمالی، بدون در نظر گرفتن خواست و منافع متحدان خود در شرق آسیا دست به اقدام‌های یکجانبه بزند، پیامدهای جدی برای آمریکا در سطح منطقه‌ای و جهان، در بر خواهد داشت.
کره شمالی همچنان سخنان تندی علیه دولت آمریکا بیان می‌کند. رسانه‌های برجسته کرهجنوبی از احتمال حمله هوایی آمریکا به کره‌شمالی سخن می‌گویند. دونالد ترامپ هم با وجود انتقادهای گسترده از زبان آتشینش، همچنان بر این موضوع تاکید دارد که اقدام علیه کره‌شمالی قریب الوقوع است. او اخیرا گفته است ما در دوره «آرامش قبل از توفان» هستیم.
چنین سخنان و رفتارهایی، خطرهای بزرگی به همراه دارند. ما نمی‌دانیم اقدام‌های تلافی‌جویانه کره‌شمالی پس از حمله هوایی احتمالی به این کشور، دقیقا چه هستند و آیا طبقه حاکمه کره‌شمالی در پاسخ از سلاح هسته‌ای استفاده خواهند کرد یا نه. یک مطالعه کارشناسانه نشان داده است که جنگ با کره‌شمالی، تلفات بسیار زیادی به همراه خواهد داشت.
ما نمی دانیم آستانه تحمل چینی‌ها تا کجاست. چین با کره‌شمالی معاهده‌ای دارد که به موجب آن، اگر کره‌شمالی مورد حمله قرار بگیرد، به این کشور کمک کند. البته ممکن است در عمل چینی‌ها چنین کاری صورت ندهند اما اگر حمله هوایی به کره‌شمالی به یک درگیری بزرگتر منجر شود، احتمال دخالت چین، افزایش پیدا می‌کند.
در خوشبینانه‌ترین حالت، حتی اگر کره‌شمالی و چین به حمله هوایی آمریکا پاسخ ندهند، باز دولت کره‌شمالی به احتمال قریب به یقین، به محض سرازیر شدن بمب‌های هواپیماهای آمریکایی، از سپرهای انسانی استفاده خواهد کرد. کره شمالی مراکز زیادی دارد که آمریکا مایل است آنها را هدف قرار بدهد.
از این‌رو، حمله هوایی آمریکا به تاسیسات کره‌شمالی، یک حمله هوایی بزرگ خواهد بود نه یک حمله هوایی سریع با مقیاس محدود که نمونه آن را ابتدای سال جاری میلادی در سوریه شاهد بودیم. بنابراین، یک حمله هوایی بزرگ به تاسیسات کره‌شمالی که با سپرهای انسانی هم محافظت می‌شوند، به معنای افزایش چشمگیر تلفات غیرنظامیان خواهد بود. شماری از مقام‌های کاخ سفید، مهم‌تر از همه جیمز متیس وزیر دفاع، همچنان بر این باورند که استفاده از دیپلماسی، بهترین نتیجه را در بر خواهد داشت.
در حال حاضر برای مقابله با برنامه‌های هسته‌ای و موشکی کره‌شمالی و خرید زمان، گزینه‌های زیادی غیر از حمله هوایی و جنگ، وجود دارد. تقویت دفاع موشکی، استفاده از راهکار تحریم‌ها و ترغیب چین برای اعمال فشار شدیدتر بر کره‌شمالی، شماری از این گزینه‌ها هستند. با این‌همه، افزایش فشارها بر کره‌شمالی، خطر وقوع فاجعه‌ای بسیار بزرگ را به شدت افزایش می‌دهد.
اگر جنگ اجتناب ناپذیر باشد - که البته اینگونه نیست - بهتر است همین حالا و پیش از آنکه کره‌شمالی موشک‌ها و سلاح‌های هسته ای بیشتری بسازد و با آن به خاک ایالات متحده حمله کند، با این کشور بجنگیم! اکنون عده‌ای از کیم یونگ‌سام رئیس‌جمهوری وقت کرهجنوبی در زمان بحران هسته‌ای سال 1994، انتقاد می‌کنند که چرا با حمله به مراکز هسته‌ای کره‌شمالی، مخالفت کرد. مخالفت او با حمله به تاسیسات کره‌شمالی، از اقدام آمریکا جلوگیری کرد.
در حال حاضر، همزمان با جاری شدن سخنان تند دونالد ترامپ علیه کره‌شمالی، دوباره این سوال مطرح شده است که آیا باید به مراکز موشکی و هسته‌ای کره‌شمالی حمله کرد یا نه؟ اینک علاوه بر کرهجنوبی، ژاپن هم در تیررس موشک‌ها یا شاید هم موشک‌های هسته‌ای کره‌شمالی قرار گرفته است. ژاپن اقدام‌ها و آمادگی‌های دفاعی خود را افزایش داده است. با وجود این، هم کرهجنوبی و هم ژاپن خواهان جنگ با کره شمالی نیستند.
عده زیادی از کارشناسان و تحلیلگران بر این باورند آمریکا پیش از اقدام علیه کره‌شمالی، باید از دوستان و متحدان خود اجازه بگیرد اما بعید است ترامپ بر این باور باشد. بازها در آمریکا ممکن است بگویند چون کره‌شمالی می‌تواند به ایالات متحده حمله کند و ما در معرض تهدید جدی قرار داریم، بنابراین دیگر به مجوز متحدان، نیازی نیست.
با این‌همه، به خاطر منافع ملی آمریکا و به دلایل اخلاقی، لازم است آمریکا پیش از هر گونه اقدام احتمالی علیه کره‌شمالی، نظر مساعد متحدان خود را جلب کند. مقام‌های آمریکایی باید دو مساله مهم را کاملا در نظر داشته باشند.
نخست، این مردم کره جنوبی و ژاپن هستند که در صورت حمله آمریکا به کره‌شمالی، با اقدام‌های تلافی جویانه پیونگ‌یانگ روبرو خواهند شد. شاید کره‌شمالی بتواند به خاک آمریکا حمله کند اما توانایی این کشور برای آسیب زدن به آمریکا به طور قابل توجهی پایین‌تر از توانایی آن برای ویران کردن کرهجنوبی و ژاپن است.
اگر آمریکا می‌خواهد پای کرهجنوبی و ژاپن را به جنگی باز کند که می‌تواند صدها هزار یا حتی میلیون‌ها نفر تلفات در بر داشته باشد و به علاوه می‌تواند به آوارگی گسترده مردم و حتی فروپاشی یک دولت بینجامد، دست کم باید از این کشورها اجازه بگیرد.
اگر حمله بی‌اجازه آمریکا به کره‌شمالی به استفاده از سلاح هسته‌ای علیه کرهجنوبی و ژاپن منجر بشود، این عمل، گذشته از غیر اخلاقی بودن، لکه ننگی بر تاریخ آمریکا خواهد بود. در ابتدای جنگ سرد، انگلستان به این مسئله با عنوان «نابودی بی اجازه» اشاره کرده بود. زیرا در آن زمان، نبرد آمریکا با اتحاد جماهیر شوروی می‌توانست به نابودی دیگر کشورهای عضو ناتو و هم‌پیمان آمریکا، منجر شود.
دوم، اگر استدلال بالا قانع کننده نیست به این موضوع توجه داشته باشید که اگر متحدان آمریکا در سراسر جهان ببینند کره جنوبی و ژاپن دو متحد بزرگ واشنگتن بدون رضایت و اجازه خود، قربانی اقدام‌های یکجانبه شده‌اند، چه پیامدهای مهمی برای منافع ملی آمریکا خواهد داشت. این امر به هژمونی آمریکا به عنوان کشوری لیبرال با سیاست‌هایی سازنده، پایان می‌دهد.
این امر، اعتماد متحدان آمریکا را از میان می‌برد و این باور را ایجاد می‌کند که آمریکا بی‌توجه به خواسته‌ها و منافع متحدان، تنها منافع خود را در نظر می‌گیرد. همچنین موجب تقویت این نظر می‌شود که واشنگتن از متحدانش استفاده ابزاری می‌کند و به آنها به چشم «سپر و ضربه گیر» نگاه می‌کند.
این درست شبیه کاری است که اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه 1940 میلادی با خارج نشدن از اروپای شرقی انجام داد تا در یک نبرد احتمالی با غرب، به جای خاک خود، در یک منطقه حائل، به نبرد بپردازد. این امر باعث شد دولت های عضو پیمان ورشوی سابق، در اولین فرصت ممکن، خود را از شر این پیمان خلاص کنند.
اگر اقدام‌های بی‌اجازه و یکجانبه واشنگتن موجب بروز جنگ به ویژه یک جنگ هسته‌ای در خاک متحدانش بشود، نظام اتحاد منطقه‌ای آمریکا ممکن است فرو بپاشد. مشاوران ترامپ احتمالا این موضوع را درک می‌کنند اما آیا رئیس‌جمهوری هم این موضوع را می‌فهمد؟
منبع: نشنال اینترست/ نویسنده: رابرت کلی استاد روابط بین الملل دانشگاه ملی پوسان کره جنوبی/ ترجمه: محمدرضا پارسا
انتهای پیام/
دایرة المعارف دانش‌بنیان‌ها ۱۰۵؛
دانش‌بنیان‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند؟
در گفتوگو با آنا مطرح شد؛
