واشنگتن و دهلی نو علیه پکن
هند بازوی منطقه‌ای آمریکا در جنگ پنهان با چین
در گرماگرم تنش میان دو کشور هند و چین، آمریکا کوشش خود را برای گسترش روابط نظامی و استراتژیک با هند، افزایش داده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، در روزهای اخیر دولت ترامپ و پنتاگون اقدام‌هایی را برای تقویت اتحاد نظامی- استراتژیک با هند انجام داده اند. این اقدام‌ها آشکارا با هدف تشویق هند برای حفظ موضع سرسختانه خود در مناقشات کنونی با چین پیرامون کنترل فلات دوکلام (Plateau Doklam) - که چین و بوتان هم بر آن ادعای حاکمیت دارند - انجام می‌گیرد.
در دو ماه گذشته، نیروهای هند و چین در فلات دوکلام در برابر یکدیگر صف آرایی کرده‌اند. در این مدت، دهلی نو و پکن، تهدیدهایی را علیه یکدیگر مطرح کرده و به نیروهای خود دستور داده‌اند برای جنگ آماده باشند. هند هزاران تن از نیروهایش را به سوی مرزهای شمال شرقی خود با چین روانه کرده و آنها را در وضعیت «نه جنگ نه صلح» نگه داشته و در حال خرید انواع و اقسام جنگ‌افزار است. طبق گزارش‌ها، چین هم جت‌های جنگنده خود را در تبت و موشک‌های زمین به هوای خود را در نزدیکی مرزهای ایالت آروناچال پرادش هند مستقر کرده است.
مداخله واشنگتن در این درگیری، حتی به صورت غیرمستقیم، خطر یک درگیری مرزی میان هند و چین را که هر دو قدرت‌های هسته‌ای هستند، به شدت افزایش می‌دهد. ممکن است این درگیری، به سرعت گسترش پیدا کند و پای ایالات متحده و دیگر قدرت‌های منطقه‌ای و امپریالیستی هم به آن کشیده شود. این امر، پیامدهای فاجعه باری برای مردم آسیا و همه بشریت، به همراه خواهد داشت.
روز سه شنبه گذشته (15 آگوست/ 24 مرداد) کاخ سفید اعلام کرد که دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا و نارندرا مودی نخست وزیر هند طی تماسی تلفنی به مناسبت روز استقلال هند (15 آگوست/24 مرداد) موافقت کردند همکاری‌های نظامی و امنیتی خود را در منطقه اقیانوس هند و آرام، گسترش دهند. به عنوان نخستین گام، دو کشور مشاوره‌های استراتژیک خود را با ایجاد ابتکار «گفتگوهای دو با دو وزرا» شامل وزرای خارجی و دفاعی خود، افزایش می‌دهند. این درست مشابه همان کاری است که ایالات متحده با متحدان اصلی خود در منطقه، یعنی: ژاپن، استرالیا و فیلیپین انجام می‌دهد.
یک روز بعد (25 مرداد) هم واشنگتن اعلام کرد که حزب‌المجاهدین - یک گروه شبه نظامی اسلامی که مخالف حکومت هند بر کشمیر است - را به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی، شناسایی می‌کند. جای تعجب نیست که هند از این اقدم به شدت استقبال کرد. هند مدعی است که تروریسم تحت حمایت دولت پاکستان، دلیل اصلی بیگانه‌ستیزی همگانی در کشمیر و مخالفت مردم با حاکمیت دهلی‌نو بر این سرزمین عمدتا مسلمان‌نشین است.
هند و ایالات متحده در زمینه دیگر چالش‌ها و تهدیدهای منطقه‌ای هم روز به روز با یکدیگر هماهنگ‌تر عمل می‌کنند. در گفتگوی تلفنی 15 آگوست (24 مرداد) میان نخست وزیر هند و رئیس‌جمهوری آمریکا، نارندار مودی از دونالد ترامپ به خاطر رهبری نیرومند و موثرش در متحد کردن جهان در برابر تهدیدهای کره شمالی، تشکر کرد.
طی یک دهه و نیم گذشته، هدف استراتژیک اصلی واشنگتن، چه تحت حکومت دموکراتها و چه جمهوریخواهان، تبدیل هند به عنوان یک قدرت موازنه‌گر در برابر چین و مهار این کشور در راستای اهداف استراتژیک آمریکا بوده است. هند با چین نزدیک به 3500 کیلومتر مرز مشترک دارد و دارای یکی از بزرگترین ارتش‌های جهان است. هند همچنین از لحاظ جغرافیایی بر اقیانوس هند مسلط است. از خطوط دریایی این اقیانوس، نفت و بسیاری از منابع دیگر که اقتصاد چین به آن وابسته است، عبور می کند.
طی حکومت سه ساله مودی و حزب بهاراتا جاناتا (BJP) - که یک حزب راستگرای هندوست - هند در رویکرد خصمانه آمریکا در برابر چین، به یک خط مقدم واقعی تبدیل شده است. اکنون هند اجازه می‌دهد: هواپیماها و کشتی‌های جنگی ایالات متحده به طور منظم از پایگاههای نظامی و بندرهایش استفاده کنند، اطلاعات خود را با پنتاگون درباره کشتی‌های چینی و تحرکات زیردریایی‌های چینی در اقیانوس هند به اشتراک می‌گذارد و به طور چشمگیری روابط دوجانبه و سه جانبه نظامی-استراتژیک خود را با ژاپن و استرالیا توسعه داده است.
اقدام‌های واشنگتن برای تقویت روابط با هند به دنبال درخواست استراتژیست‌های ایالات متحده از دولت ترامپ به منظور روشن ساختن این موضوع که در بحران مرزی کنونی با چین، ایالات متحده در کنار هند ایستاده، بدین معناست: آمریکا هیچ‌کاری با این موضوع ندارد که در دعوای هند و چین بر سر فلات دوکلام، حق با کدام کشور است.
ژاپن، مهمترین متحد آسیایی آمریکا، حتی بیشتر از ایالات متحده در حمایت از موضع هند در مناقشه فلات دوکلام پیش رفته است. کنجی هیراماتسو سفیر ژاپن در هند روز پنجشنبه (26 مرداد) از موضع هند در این مناقشه مرزی به شدت دفاع کرد. او بدون نام بردن از پکن گفت که تلاش یک‌جانبه برای کشیدن جاده‌ای در این فلات مورد مناقشه، به معنای کوشش برای تغییر وضع موجود با استفاده از زور است.
هند امیدوار است جای چین را به عنوان اصلی‌ترین زنجیره تامین نیروی انسانی ارزان قیمت برای سرمایه‌های غربی بگیرد و برنامه‌های جاه‌طلبانه خود را برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ پیش ببرد. در این راه، بورژوازی ورشکسته هند به عنوان ساتراپی برای امپریالیسم آمریکایی و ژاپنی به منظور به زانو درآوردن دوباره چین عمل می‌کند.
همانگونه که تحولات روزهای اخیر نشان داده است، یک جنگ مرزی به سرعت می‌تواند پای قدرت‌های دیگر از جمله آمریکا را به آن باز کند. حتی اگر از چنین فاجعه‌ای جلوگیری به عمل آید و درگیری میان هند و چین به یک جنگ مرزی محدود بشود، این امر پیامدهای وحشتناکی برای مردم سراسر جهان خواهد داشت. چنین جنگی، جدای از نتیجه، فقط امپریالیسم را در جهان تقویت خواهد کرد.
پیروزی چین فقط باعث می‌شود جایگاه بورژوای هند در یک اتحادیه ناتو-گونه تحت رهبری ایالات متحده علیه چین، تقویت شود. علاوه بر این، آلمان، ژاپن و دیگر قدرت‌های امپریالیستی از این وقایع به عنوان بهانه‌ای برای سرعت بخشیدن به برنامه‌های خود برای تسلیح دوباره و جنگ، استفاده خواهند کرد.
در صورت شکست چین، امپریالیسم آمریکا این فرصت را پیدا می‌کند که تهاجم نظامی- استراتژیک بی پروایانه خود را علیه چین، تشدید کند. در این صورت، دولت هند که از شکست سال 1962 از چین رنج می‌برد، اقدام‌هایش را برای زورگویی به همسایگان جهت به رسمیت شناختن هند به عنوان هژمون جنوب آسیا، افزایش می‌دهد. این امر هم به نوبه خود موجب تقویت ناسیونالیسم جنگ طلب هند، تشدید حمله به طبقه کارگر و هدایت سیاست هند به سوی راستگرایی بیشتر می‌شود.
منبع: گلوبال ریسرچ/ نویسندگان: دیپال جایا سکرا و کیت جونز/ ترجمه و تلخیص: محمدرضا پارسا
انتهای پیام/
