سازوکار انتخاب شهردار تهران چیست؟ / آزمون اول شورای شهر پنجم
گروه سیاسی آنا - اصلاحطلبان برای انتخاب شهردار آینده تهران دچار چالش جدی هستند. این چند روزه از اردوگاه اصلاحات خبر میرسد که اعضای شورای شهر تهران سازوکار درستی برای انتخاب شهردار پایتخت که بایستی فردی با تجربه و دانش باشد تا بتواند مدیریت پیچیده شهری در تهران را بر عهده بگیرد، ندارند.
در همین راستا نام حدود 20 نفر برای تصدی این پست حساس اجرایی از سوی رسانههای این جریان مطرح شد اما عاقبت بعد از رای گیری بر سر نامهای موجود در فهرست بلندبالای گزینههای شهرداری تهران، اسامی ۷ نفر که بیشترین تعداد رای را در میان اعضای منتخب شورای پنجم به دست آوردند، اعلام شد.
در این میان کنار رفتن گزینههای مطرح و افرادی که تا حدودی کار اجرایی کردهاند در مقابل افرادی که حتی یک روز سابقه کار اجرایی در کارنامه فعالیتشان وجود ندارد، خیلیها را نگران کرد. این نگرانی تا جایی است که خود اصلاحطلبان نسبت به عدم وجود سازوکار منطقی برای انتخاب شهردار تهران در شورای شهر و تنها دل بستن به ساختار دموکراتیک بدون لحاظ علم و تجریه لازم گلایه کردهاند.
در همین راستا روزنامه زنجیرهای شرق در یادداشت امروز خود با تاکید بر اینکه اعضای شورای شهر برای انتخاب شهردار جدید معیار ندارند، نوشت:«شهردار غیر از شرایط قانونی شکلی، باید شرایطی ماهوی نیز داشته باشد.»
این مطلب میافزاید: « شهردار غیر از شرایط قانونی شکلی، باید شرایطی ماهوی نیز داشته باشد. یکی از برگزیدگان در مصاحبهای گفته شرایط برگزیدگان برای انتخاب شهردار عبارت بوده است از «پاکدستی، توان کاری، تجربه کاری موفق در امور مشابه و کلان، روحیه نظارتپذیرى و چهره ملیبودن». این معیارها آنقدر کلی است که برای هر سمتی میتواند به کار برود و به شهرداری تهران اختصاص ندارد. وقتی یک معیار اینقدر کلی باشد، مانند آن است که اصلا معیاری وجود ندارد. معیار یعنی وسیلهای برای اندازهگیری و معیار کلی اندازهای را نشان نمیدهد. این کلیگویی بیانگر عدم تسلط و آگاهی برگزیدگان شورای پنجم به پیچ و خمهای مدیریت شهری و مسائل عدیده شهر تهران است. این بیمعیاری نتیجهاش این شد که بین ٢٤ نفر از اولین فهرست نامزدهای شهرداری تهران، بسیاری از نامها کمترین نسبتی با این سمت نداشته باشند. نامهایی که مطرح شدند، اغلب در موقعیت خود نامهای معتبریاند ولی این به معنای مناسبت آنان با شهرداری تهران نیست. در همین زمینه مسئله اصلی این است که آن کسی که قرار است بهزودی شهردار جدید تهران شود و مدیریت این شهر بحرانزده را به دست بگیرد، چه برنامهها و دیدگاههایی برای این کار دارد. هیچ معلوم نیست.»
روزنامه شرق بنابر همین مطلب نسبت به نحوه لیستبندی شورای شهر تهران نیز انتقاد میکند و راه خطایی که شورای شهر تهران در تعیین شهردار میپیماید را به نوعی به عدم دانش و تجربه اعضای شورای شهر تهران که با حرف و حدیث در لیست شورای سیاستگذاری قرار گرفتهاند، مرتبط میداند و مینویسد:« در روزهای انتخابات پنجمین دوره شورای شهر تهران، تعداد بسیار زیادی از اصلاحطلبان و رأیدهندگان تهرانی منتقد جدی فهرست شورای سیاستگذاری بودند. بیشتر انتقادها مربوط به روند تعیین نامزدها و تناسب تعدادی از نامزدها با وظایف پیچیده و هزارتوی جایی مانند شورای شهر و مدیریت شهری تهران بود. اخبار موثقی نیز حکایت از این داشت که رئیس دولت اصلاحات هم به دلیل پارهای از انتقادات در ابتدا به این فهرست واکنش مثبتی نشان نداد. نهایتا باوجود مقاومت شورای سیاستگذاری، منتقدان ضرورت پیروزی نام «اصلاحطلبان» در انتخابات را ارجح دانستند و بسیاری از آنان به حکم اضطرار، چشم بر ایرادات و اشکالاتی که به آن فهرست داشتند، فروبستند و با توجه به حمایت دیرهنگام ایشان (که او نیز به همین ضرورت چشم داشت) برای پرهیز از پراکندگی آرا به همان فهرست رأی دادند. این تصمیم نه به دلیل شایستگی تمام اعضای فهرست، بلکه به این دلیل بود که تعدد فهرستهای اصلاحطلبان موجب نقار و شکست نشود.»
این روزنامه در پایان میافزاید: « در برابر انتقادات، برگزیدگان شورای پنجم سخن به درشتی میگویند، نقدها را برنمیتابند، به خود نمیگویند که وقتی انتقاد زیاد است لابد کار خودشان هم یک جایی اشکال دارد. اما دوستان ما توجه دارند که احکام اضطراری، تا زمان وجود اضطرار جاری است. با رفع اضطرار، حکم اضطراری منتفی است. انتخابات، دوره اضطرار بود و به پایان رسید. بر همه ایراداتی که فهرست داشت، رأیدهندگان باب سخن را بستند و چشم پوشیدند و رأی دادند. اما اینک انتظار نداشته باشند که باز هم باب انتقادات بسته بماند و برگزیدگان شورای پنجم هم سخنها را بیپاسخ بگذارند و وقتی کارها از دست رفت و ضربهها به تهرانیها خورد و نام اصلاحطلبها هم خراب شد، انتقاد به شورای شهر شروع شود. این همان اشتباهی است که نسبت به فراکسیون اصلاحطلبان شورای چهارم شد و نتیجه مخربش بعدها معلوم شد. آزموده را آزمودن خطاست.»
انتهای پیام/