چرا باید از سیاست خارجی دونالد ترامپ ترسید؟

به گزارش گروه‌ بین‌الملل خبرگزاری آنا، دونالد ترامپ در ایام کارزار انتخاباتی خود بخشی از الگوهای رفتاری سیاست خارجی خود را تشریح کرده بود اما حالا با ورود به کاخ سفید در حال اجرای رفتارهای دیگری است.

وب‌سایت الجزیره در این زمینه می‌نویسد: غیرقابل پیش‌بینی بودن، خطرناک‌ترین ویژگی سیاست خارجی دولت‌هاست. این موضوع نه تنها نظم‌های منطقه‌ای و جهانی را دستخوش تلاطم و ناآرامی خواهد کرد، بلکه فضایی پرتنش و تردیدآمیز را در روابط خارجی پدید می‌آورد.

مثلا پس از پایان جنگ میان عراق و ایران هیچ کس پیش‌بینی نمی‌کرد که صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق قصد انجام جنگ جدید را داشته باشد، اما عراق در سال 1990 به کویت حمله کرد و این کشور را کاملا به اشغال خود درآورد.

بنابراین پیش‌بینی‌پذیری از اجزای یک سیاست خارجی قابل اطمینان است که می‌تواند به پدیداری حس امنیت جهانی کمک کند. اما حالا سیاست خارجی ترامپ را از زاویه این ویژگی مهم بررسی کنیم.

به یاد می‌آوریم که ترامپ دو بار در کارزار انتخاباتی‌اش گفته بود که حذف داعش مهم‌تر از حذف بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه است، اما آنچه که عملا رخ داده شدت حملات نیروهای آمریکایی به مواضع دولت سوریه و نه شبه نظامیان داعش است.

یکی دیگر از مهم‌ترین ویژگی‌های سیاست خارجی ترامپ به زبان خودش پایان‌دادن به تلاش برای رهبری آمریکا در جهان و تضمین امنیت دیگران بود.

این موضوع طبیعتا و قاعدتا باید به کاهش بودجه نظامی آمریکا منجر می‌شد، اما در حالی که ترامپ مکررا تلاش برای رهبری آمریکا و تضمین امنیت دولت‌های متحد این کشور را زیر سوال برده بود بودجه نظامی این کشور در دولت ترامپ افزایش پیدا کرده است.

یکی دیگر از عجایب سیاست خارجی ترامپ به نحوه برخورد او با دولت‌های منطقه خاورمیانه برمی‌گردد. ترامپ در دومین و سومین مناظره انتخاباتی خود با هیلاری کلینتون رقیب دموکراتش گفته بود که نمی‌داند چرا آمریکا باید همچنان با برخی دولت‌های عربی منطقه خلیج فارس هم‌پیمان باقی بماند.

اما اولین سفر خارجی ترامپ به کدام کشور بود؟ بله دقیقا! به یک کشور خارمیانه‌ای یعنی عربستان. موضوع به همین‌جا ختم نشد. تاکنون دولت ترامپ یک قرارداد 110 میلیارد دلاری و یک قرارداد 11 میلیارد دلاری را به ترتیب با دولت‌های عربستان و قطر امضا کرده است.

موضوع جدیدتر آنکه در حالی که کاخ سفید درباره بحران ایجاد شده میان قطر و برخی از کشورهای همسایه آن، جانب ریاض را گرفته بود اما اخیرا در چرخشی محسوس به سود دوحه موضع‌گیری کرده است.

موضوع روسیه نیز یکی دیگر از ابعاد غیرقابل پیش‌بینی سیاست خارجی ترامپ را آشکار می‌کند. نحوه برخورد ترامپ و نزدیکان او با روسیه یک موضوع پرنوسان است. دوستی، دشمنی، سکوت، دشمنی، دوستی و... توصیف‌هایی است که می‌توان از این رفتارهای ترامپ و نزدیکانش با روسیه به دست داد.

بعید است که اینک کسی قادر باشد که حتی با کمترین درجه قطعیت به این سوال پاسخ دهد که قرار است مناسبات واشنگتن و مسکو در دوران ترامپ چه سرنوشتی داشته باشد؟

موضوع ناتو را نیز می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل سیاست خارجی آمریکا از همین زاویه مورد بررسی قرار داد.

ترامپ هم در ایام کارزار انتخاباتی خود و هم پس از ورود به کاخ سفید خواستار افزایش مشارکت مالی کشورهای اروپایی عضو ناتو شده و آن را پیش‌شرط حمایت آمریکا از امنیت دولت‌های اروپایی دانسته است.

اما دقیقا مقامات سیاسی لهستان یعنی یکی از کشورهای عضو ناتو در شرق اروپا از جمله مقاماتی بودند که از سوی ترامپ پذیرایی شده و در جریان این دیدا درباره ناتو نیز گفت‌وگو شد. بنابراین کشورهای اروپایی در مورد نوع رویکرد ترامپ به ناتو نیز مردد هستند.

این درجه از پیش‌بینی‌ناپذیری نزد کشوری که خود را قدرت مسلط دنیا می‌داند عملا به موجی از ناامنی و تزلزل در سیاست خارجی کل دنیا منجر شده است.

اینکه برخی از دولت اروپایی همچون فرانسه، آلمان، ایتالیا و... به یکدیگر نزدیک شده‌اند فقط به دلیل انسجام‌بخشی به خود برای نجات اتحادیه اروپا نیست. بلکه آنها در سایه این اتحاد می‌خواهند درجه تزلزل موجود در محیط روابط خارجی را کاهش دهند. همه اینها نشان می‌دهد که چرا دنیا در دوران دونالد ترامپ با یک آینده نامعلوم، شکننده و البته خطرناک روبه‌رو است.