ساخت ١٠ تا ٢٠درصد قطعات در ایران و استفاده در هواپیماهای خارجی مستلزم آن است که این توان در داخل وجود داشته باشد. دوم، این قطعه از نظر استانداردهای بینالمللی مورد تأیید قرار بگیرد.
سوم، شرکت خارجی که میخواهد آن را استفاده کند، برای استفاده از آن، رضایت داشته باشد. چهارم، باید چنین کاری اجازه صادراتی از طرف کشورهای صادرکننده هواپیما داشته باشد. پنجم، این اقدام با زمانبندیای که مد نظر ماست، سازگار باشد و قیمت تمامشده آن هم مناسب باشد. در کشور قطعا توانهایی برای ساخت هست؛ اما همه این قطعات، استاندارد بینالمللی ندارد.
بههمیندلیل در هواپیماهای داخلی خود هم که قرار بود بسازیم و تاکنون نساختیم، مجبور شدیم به سراغ افرادی برویم که دارای استاندارد باشند و آنها قطعات را برای ما تأیید کنند. درحالحاضر هیچکدام از آنها در کشور امکانپذیر نیست.
حتی اگر همه این شرایط فراهم باشد، حداکثر میتوانید روی صد هواپیما، صد قطعه بگذارید. کجای دنیا برای صد هواپیما، سرمایهگذاری هنگفت میکنند، وقتی هیچ تضمینی وجود ندارد که ایرباس یا یک هواپیماساز دیگر آن قطعه را بخرد. اطلاعات آقای میرسلیم متأسفانه کافی نبوده است.
ما به جای اینکه به ایرباس بگوییم صد قطعه میسازیم، شرکتهای دانشبنیان را به ایرباس معرفی کردهایم تا آنها را ارزیابی کند و بررسی کند کدامیک از آنها میتواند چه قطعه یا نرمافزار را بسازد و پس از آن، این قطعات یا نرمافزارها را در زنجیره تدارکات ایرباس قرار بدهد.
ممکن است این فرایند به ٥٠ هواپیمای ما نرسد؛ اما وقتی به این مرحله رسید، شرکتهای ایرانی یکی از ساپلایرهای ایرباس خواهیم بود و به جای اینکه برای صد هواپیما قطعه بسازیم، برای هزار هواپیما در سال، فعالیت خواهیم کرد.
با تشکیل کمیته مشترک با ایرباس و معاونت فناوری ریاستجمهوری، این اقدام را در دستور کار قرار دادهایم؛ بنابراین آقای میرسلیم که چنین اظهاراتی دارد، قطعا اقتصاد صنعت هوایی را نمیشناسد. اکنون برای خرید هواپیما از بزرگان هواپیمایی اقدام کردهایم. وقتی این هواپیما را زودتر به کشور وارد میکنیم، صرفهجویی ارزی کرده و اشتغال ایجاد میکنیم و با تعمیرات با کمک ایرباس، دانش را پلهپله به داخل کشور منتقل میشود.
*قائممقام وزیر راه و شهرسازی در امور بینالملل
منبع: پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی
انتهای پیام/