الزام تجدیدنظر در آیین‌نامه‌های طراحی ساختمان‌ها/ مالک ساختمان مسئول پرداخت خسارت به آسیب‌دیدگان حادثه پلاسکو است

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا، حمزه شکیب با حضور در سیصدو چهل و دومین جلسه علنی شورای شهر تهران به ارائه گزارش فنی حادثه ساختمان پلاسکو پرداخت و اظهار کرد: ساختمان پلاسکو که در خیابان جمهوری ضلع شرقی چهارراه استانبول واقع شده بود به عنوان یکی از اولین ساختمان‌های اسکلت فولادی بلندمرتبه و مدرن در تهران توانست در سال 1337 پروانه ساخت دریافت کند.

وی اضافه کرد: این ساختمان در سال 1341 تکمیل و به بهره‌برداری رسید و از دو قسمت برج و پاساژ تشکیل شد.

عضو کمیته تخصصی حادثه پلاسکو با اشاره به وضعیت سازه برج پلاسکو عنوان کرد: این سازه از اسکلت فولادی 16 طبقه شامل یک طبقه زیرزمین و 15 طبقه روی آن تشکیل شده و در زمینی به مساحت حدود 1000 متر مربع بنا شده بود.

وی با بیان اینکه در حادثه آتش‌سوزی که در تاریخ 30 دی‌ماه سال 95 رخ داد، برج پلاسکو دچار حریق فراگیر شد و سپس ریزش کامل برج رخ داد، به تفاوت معماری برج و پاساژ اشاره و اضافه کرد: برج و پاساژ پلاسکو از نظر معماری با یکدیگر مرتبط اما از نظر سازه‌ای این دو ساختمان کاملا مجزا بودند.

نقشه ساخت سازه و معماری ساختمان پلاسکو موجود نبود

عضو کمیته تخصصی حادثه پلاسکو با بیان اینکه نقشه ساخت سازه و معماری ساختمان پلاسکو موجود نبود، عنوان کرد: با توجه به وجود نداشتن نقشه‌هایی ساخت سازه‌ای و معماری از ساختمان و همچنین نبود اطلاع از مقاومت مصالح ساختمان و اطلاع دقیق از درجه حرارت قسمت‌های مختلف در ابتدا، مطالعات جامعی برای آگاهی از شرایط ساختمان قبل از فروریزش انجام شد.

شکیب ادامه داد: در رابطه با کفایت سازه برای تحمل باربری ثقلی و لرزه‌ای نیز ارزیابی‌هایی صورت گرفت و نتایج تحلیل‌های انجام شده نشان می‌دهد ساختمان از نظر باربری ثقلی تحت بارهای بهره‌برداری شده مشکل خاصی نداشته و عمده مقاطع سازه‌ای پاسخگوی بارهای وارده بوده‌اند.

وی در خصوص نحوه ریزش ساختمان توضیح داد: در فروریزش جزئی شاهد ریختن سقف طبقه 10 و 11 در چشمه شمال‌غربی ساختمان روی سقف طبقه نهم بودیم. در مرحله دوم فروریزش پیش‌رونده محدود یعنی ریزش سقف از طبقه 11 تا پایین در همان چشمه شمال‌غرب را شاهد بودیم و در مرحله سوم نیز فروریزش پیش‌رونده کلی ساختمان یعنی 31 دقیقه بعد از فروریزش محدود در مرحله دوم اتفاق افتاد.

به گفته وی، فروریزش اول و دوم به ترتیب به صورت جزئی و محدود بوده و پس از آن ساختمان ایستایی خود را برای مدت زمان محدود حفظ کرده است.

شکیب با اشاره به فروریزش کلی ساختمان پلاسکو توضیح داد: با تخریب یک تیر اصلی و بخشی از سقف طبقه 11 در چشمه جنوب‌شرقی تخریب آغاز شد و در نتیجه چشمه جنوب‌شرقی دچار شکست شده و دو تیر مرتبط با آنها و نهایتا سقف‌های متکی بر آن تخریب می‌شود. سپس این دو سقف با ضربه روی سقف طبقه نهم فرو افتاده و به همین ترتیب روند فروریزش به صورت مورب از بالا به پایین و در نواحی اطراف دو ضلع شرقی و جنوبی گسترش یافته و سپس به نواحی مرکزی ساختمان کشیده می‌شود.

عضو کمیته تخصصی حادثه پلاسکو به ارائه توصیه‌ای در راستای درس‌آموزی از این حادثه پرداخت و خاطرنشان کرد: به منظور پیشگیری و کاهش رخداد چنین حوادثی در آینده باید نسبت به تدوین و ابلاغ دستورالعمل تحلیل و طراحی ساختمان‌ها در برابر فروریزش پیش‌رونده در دستور کار قرار گیرد.

شکیب تاکید کرد که همچنین نسبت به تدوین و ابلاغ دستورالعمل مقاوم‌سازی ساختمان‌های موجود در برابر آتش‌سوزی و فروریزش پیش‌رونده باید هرچه سریع‌تر اقدامات لازم انجام شود.

وی خواستار تجدیدنظر در آیین‌نامه‌های طراحی ساختمان‌ها شد و افزود: آیین‌نامه بارگذاری با هدف طراحی ساختمان‌هایی که ستون‌ها و اتصالات نیاز به ظرفیت بیشتری در برابر بارهای ثقلی دارند و همچنین مقاومت آنها در برابر خرابی باید مورد تجدیدنظر قرار گیرد.

شکیب مراقبت ناکافی و نگهداری غیراصولی از ساختمان پلاسکو را دلیل فروریزش این ساختمان دانست و اضافه کرد: در طول دوره بهره‌برداری 54 ساله ساختمان نگهداری صحیحی از آن صورت نگرفته و به مبحث بیست و دوم مقررات ملی ساختمان تحت عنوان «مراقبت و نگهداری از ساختمان‌ها» در سال 92 توجهی نشده است.

شکیب تاکید کرد: براساس قوانین 131 و 133 قانون مدنی مالک ساختمان مسئول خسارت وارد شده به کسبه، آتش‌نشانان و آسیب‌دیدگان است.