علیرضا نادری:
ما ایرانی‌ها حدود ۷۰۰ سال است که فکر نکرده‌ایم
علیرضا نادری گفت: «معضلی که اصولا ادبیات و هنر ما دارد فکر کردن و طرز فکر کردن است، ما به دلیل اینکه به ما نیاموخته‌اند چطور فکر کنیم نمی‌توانیم به‌درستی بیندیشیم.»
علیرضا نادری در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی اعزامی آنا به جزیره کیش، درباره مشکلات حوزه نمایش نامه‌های دانشجویان افزود: «همچنین به لحاظ جامعه‌شناسی ما ایرانی‌ها چیزی حدود ۷۰۰ سال است که فکر نکرده‌ایم زیرا ما یا تقلید می‌کنیم و یا تقلید از تقلید می‌کنیم که این به ویژه در حوزه فرهنگ خطرناک است.»
وی ادامه داد: «ما عادت کرده‌ایم که اجتماعمان را با ضعف یا شدت روایت کنیم و خود این‌ها مشکل طرز فکر ایجاد کرده است و همه چیز را بی‌معنا کرده، اصولا فعالیت هنری ما بی‌معناست و خودش معنایی را حمل نمی‌کند کوشش من در کارگاه‌های آموزشی که در قالب بخش مناطق جشنواره تئاتر دانشگاهی داشتم بر روی چگونه فکر کردن است تا طرز فکر و روش پیدا کنیم.
این نمایشنامه‌نویس اظهار کرد: «به‌دلیل اینکه سنت‌های فکری ما سنت‌های در گذشته‌ای است کوشش می‌کنیم روشی برای فکر کردن پیدا کنیم یعنی راهی نرفته را که درست باشد بیابیم. روی این اصل بازگشت به ریشه‌های مختلف زبانی، پلات، بحران و نقشه در دستور کار من بوده است.»
وی پیشنهاد کرد: «برای رسیدن به طرز فکر درست افراد باید در آغاز توقفی داشته باشند، عنوان این کارگاه آموزشی نیز بر همین اساس است «نوشتن نو نوشتن» این به معنای این است یا تازه بنویسیم و یا ننویسیم.»
وی ادامه داد: «من از هنرجویان می‌خواهم هیچ کاری نکنیم و فقط فکر کنیم زیرا نوشتن این روز‌ها زیاد اتفاق می‌افتد. برای مثال در جشنواره تئاتر فجر سال گذشته ۴۰۰ متن پیشنهاد شدند اما اینکه آن‌ها حاصل چه فکری‌اند، هیچ.»
نادری تاکید کرد: «ما دچار هنر فکر نکردن شده‌ایم تا هنر فکر کردن در حالیکه افراد باید فکر کردن را بیاموزند که همین فکر کردن نیز راه‌هایی دارد که من در کارگاه‌های آموزشی‌ام به هنرجویان می‌آموزم. در دوره‌های آموزشی من به هنرجویان یاد داده می‌شود که به چه فکر کنیم؟ چرا فکر کنیم؟ و چطور فکر کنیم؟ که چطور بتوانیم یک پدیده را تجزیه کنیم، پرسش کنیم و سعی کنیم برایش پاسخی پیدا کنیم. این همچون کشف خود از نو است.»
وی عنوان کرد: «این آموزش پرده‌برداری از روی مغز است زیرا مغز ما در هم تنیده و ما می‌خواهیم کارش را بشناسیم که بدانیم مفاهیم عالیه و زمینی چه هستند؟ طرز فکر چیست؟ طرز حرف زدن چیست؟ چطور می‌توانیم به گفت‌گوهای درست برسیم و اصولا چطور با مخاطب گفت‌وگو می‌کند، چطور با بازیگرش گفت‌وگو می‌کند تا عملا به نمایشنامه به مفهوم واقعی برسیم.»
انتهای پیام/
