یک پیادهروی طولانی میتواند موثرتر از چند پیادهروی کوتاه باشد
به گزارش «ساینس دیلی» (Science Daily)، یک مطالعه بزرگ مبتنی بر جمعیت بررسی کرده است که آیا شیوه توزیع قدمهای روزانه افراد مستقل از تعداد کل قدمها، بر سلامت بلندمدت آنها اثر میگذارد یا نه. این پژوهش بر بزرگسالانی متمرکز بود که فعالیت بدنی بالایی نداشتند؛ یعنی کسانی که کمتر از ۸ هزار قدم در روز راه میرفتند. نتایج الگوی روشنی را نشان داد: افرادی که در جلسات طولانی و پیوسته پیادهروی میکردند، در مقایسه با کسانی که قدمهایشان در بازههای کوتاه و پراکنده در طول روز پخش شده بود، با خطر کمتری از مرگ به هر علت و بیماریهای قلبیعروقی (CVD) روبهرو بودند.
در این تحلیل، دادههای ۳۳هزار و ۵۶۰ بزرگسال از «بانک اطلاعات پزشکی انگلیس» (UK Biobank) بررسی شد که به طور متوسط ۸ هزار یا کمتر در روز قدم برمیداشتند. پژوهشگران شرکتکنندگان را بر اساس مدت زمان معمول جلسات پیادهرویشان گروهبندی کردند. این گروهها شامل جلسات کوتاهتر از ۵ دقیقه، ۵ تا کمتر از ۱۰ دقیقه، ۱۰ تا کمتر از ۱۵ دقیقه و ۱۵ دقیقه یا بیشتر بودند.
شرکتکنندگان به طور متوسط روزانه ۵ هزار و ۱۶۵ قدم برمیداشتند. نزدیک به نیمی از آنها، یعنی ۴۲.۹ درصد، بیشتر قدمهای خود را در جلساتی کوتاهتر از ۵ دقیقه برمیداشتند. ۳۳.۵ درصد عمدتا در بازههای ۵ تا ۱۰ دقیقه راه میرفتند، ۱۵.۵ درصد بیشتر پیادهروی خود را در جلسات ۱۰ تا ۱۵ دقیقهای انجام میدادند و تنها ۸ درصد به طور منظم در جلساتی دستکم ۱۵ دقیقهای پیادهروی میکردند.
کاهش خطر مرگ با افزایش طول جلسات پیادهروی
در طول دوره پیگیری ۹.۵ ساله، با افزایش طول جلسات پیادهروی، خطر مرگ به طور پیوسته کاهش یافت. شرکتکنندگانی که بیشتر قدمهایشان را در جلسات کوتاهتر از ۵ دقیقه برمیداشتند، با خطر مرگ به هر علت معادل ۴.۳۶ درصد روبهرو بودند. این خطر در میان افرادی که در بازههای ۵ تا ۱۰ دقیقهای پیادهروی میکردند به ۱.۸۳ درصد کاهش یافت.
خطرها در افرادی که هر بار مدت طولانیتری راه میرفتند حتی کمتر بود. کسانی که بیشتر قدمهایشان از جلسات ۱۰ تا ۱۵ دقیقهای تأمین میشد، با خطر مرگ ۰.۸۴ درصد مواجه بودند، در حالی که این عدد برای افرادی که بهطور منظم ۱۵ دقیقه یا بیشتر بدون وقفه پیادهروی میکردند ۰.۸۰ درصد بود.
الگوی قویتر در مورد بیماریهای قلبی
ارتباط میان الگوی پیادهروی و بیماریهای قلبیعروقی حتی آشکارتر بود. پس از ۹.۵ سال، شرکتکنندگانی بیشتر پیادهرویهایشان در بازههایی کوتاهتر از پنج دقیقه انجام میشد، با خطر تجمعی ۱۳.۰۳ درصدی ابتلا به بیماریهای قلبیعروقی روبهرو شدند. این خطر در میان کسانی که در بازههای ۵ تا ۱۰ دقیقهای پیادهروی میکردند به ۱۱.۰۹ درصد کاهش یافت.
با افزایش طول جلسات پیادهروی، خطر همچنان کاهش پیدا کرد. شرکتکنندگان گروه ۱۰ تا ۱۵ دقیقهای با خطر ۷.۷۱ درصدی بیماری قلبی مواجه بودند، در حالی که افرادی که در جلسات ۱۵ دقیقه یا بیشتر راه میرفتند کمترین خطر را داشتند؛ یعنی معادل ۴.۳۹ درصد.
فواید بیشتر برای کمتحرکترین افراد
در میان شرکتکنندگانی که بهویژه کمتحرک بودند؛ یعنی کمتر از ۵ هزار قدم در روز پیادهروی میکردند مزایای پیادهرویهای طولانی حتی چشمگیرتر بود. در این گروه، راه رفتن در بازههای زمانی طولانیتر به طور قوی با کاهش خطر مرگ و بیماریهای قلبیعروقی مرتبط بود.
این یافتهها نشان میدهد برای افرادی که در مجموع کمتحرک یا دارای فعالیت بدنی پایین هستند، تمرکز بر پیادهرویهای طولانیتر و هدفمند میتواند راهی موثر برای بهبود پیامدهای سلامت باشد، حتی اگر تعداد کل قدمهای روزانه افزایش پیدا نکند.
این پژوهش در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده است.
انتهای پیام/
