پایان تاریخ مصرف مهرههای آمریکا در کابل
به گزارش خبرنگار سرویس سیاست و جهان خبرگزاری آنا، دولت ایالات متحده آمریکا طبق فرمان جدید وزارت خارجه این کشور، دستور توقف فوری پردازش کلیه درخواستهای ویزا برای اتباع افغانستان برنامه مهم «مهاجرت ویژه» (SIV) را که مخصوص همکاران بیستساله آمریکا در افغانستان است، صادر کرده است. این تصمیم در شرایطی اتخاذ میشود که تنها مدت کوتاهی از حمله مسلحانه یکی از اعضای سابق واحدهای تحت حمایت سیا در واشنگتن علیه نیروهای آمریکایی میگذرد؛ رخدادی که بهگفته ناظران، بهانهای برای اعمال سیاستی سختگیرانهتر در برابر افغانهایی شده که سالها در خدمت اهداف نظامی و اطلاعاتی آمریکا قرار داشتند.
اقدام جدید واشنگتن تنها یک سیاست مهاجرتی نیست؛ بلکه نوعی اعلام رسمی و بیپرده از پایان تاریخ مصرف نیروهایی است که در ساختار راهبردی آمریکا با عنوان «مهرههای موقت» مورد استفاده قرار میگیرند. این فرمان، که حتی ویزاهای چاپنشده را نیز باطل و مأموران کنسولی را موظف به رد درخواستها میکند، بهگفته تحلیلگران نشاندهنده رویکرد «استفاده و دور انداختن» واشنگتن در قبال متحدان منطقهای است.
پس از خروج شتابزده آمریکا از افغانستان در سال ۲۰۲۱، نشانههای این سیاست کموبیش قابل مشاهده بود، اما فرمان جدید دولت ترامپ آن را به مرحلهای جدیتر وارد کرده است. کشوری که مدعی رهبری جهان آزاد و پایبندی به ارزشهای دموکراتیک است، اکنون افرادی را که جان خود را برای تحقق اهداف دو دههای آن به خطر انداختهاند، صرفاً به دلیل ملاحظات امنیتی لحظهای کنار میگذارد. این اقدام، پیامی روشن برای بازیگران بینالمللی ارسال میکند: در نگاه واشنگتن، هیچ اعتبار ماهوی یا پایداری برای همپیمانان حتی دائمی وجود ندارد.
افرادی که در قامت «پشتیبانان» نظام جمهوریت در کابل و بهعنوان همکاران مستقیم ناتو عمل میکردند، اکنون با یک تصمیم امنیتی و در راستای سیاستهای انزواگرایانه جدید، از سوی همان دولتی که سالها مدعی حمایت از آنها بود، در فهرست تعلیق قرار گرفتهاند. این تصمیم نشان میدهد که در محاسبات سیاست داخلی آمریکا، منافع کوتاهمدت و حفظ ثبات داخلی، بر تعهدات اخلاقی و حقوقی بلندمدت نسبت به نیروهای محلی برتری دارد.
این فرمان نه تنها برای افغانهایی که چشم به دریافت ویزا دوختهاند پیامدهای سنگینی دارد، بلکه برای تمام متحدان منطقهای و بینالمللی آمریکا که در دورههای مختلف بر اساس نیازهای مقطعی واشنگتن وارد همکاری شدهاند، زنگ خطر جدی به شمار میآید. پیام واضح است: همکاری با آمریکا و ناتو، قراردادی با تاریخ انقضای نامشخص است که میتواند در هر لحظه و بدون اخطار خاتمه یابد.
آنچه امروز در قبال نیروهای محلی همکار ناتو در افغانستان رخ میدهد، اوج یک الگوی عملیاتی در ساختار قدرت آمریکا است؛ جایی که مهرههای فاقد کارکرد استراتژیک فوری، به سرعت «سوخته» تلقی شده و از صحنه کنار گذاشته میشوند، بدون آنکه هزینه انسانی و اعتباری این رفتار برای متحدان باقیمانده واشنگتن در سطح جهانی مورد توجه قرار گیرد. تحلیلگران معتقدند این تحول، درسی تلخ برای هر نیرویی است که وفاداری خود را نه بر اصول ملی بلکه بر تضمینهای ناپایدار قدرتهای خارجی بنا میگذارد.
انتهای پیام/
