آنا گزارش می‌دهد؛

اتوبوس‌ها همچنان در جاده‌ها قربانی می‌گیرند/ چرا نظارت‌ها بازدارنده نیست؟

اتوبوس‌ها همچنان در جاده‌ها قربانی می‌گیرند  چرا نظارت‌ها بازدارنده نیست؟
واژگونی‌های پیاپی اتوبوس‌ها در جاده‌های کشور به موضوعی تکراری و دردناک تبدیل شده است؛ حوادثی که تقریباً هر هفته با خبر مصدومان و قربانیان جدید همراه می‌شود. تازه‌ترین نمونه آن، سانحه در محور سمنان – سرخه بود که به علت خواب‌آلودگی راننده رخ داد و جان ۲ دانشجو را گرفت.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، صبح امروز خبر تلخ حادثه تصادف اتوبوس حامل دانشجویان پیراپزشکی در جاده سمنان به سمت سرخه، با ۱۴ مصدوم و ۲ فوتی، بار دیگر نگاه‌ها را متوجه معضل قدیمی و تکراری حوادث اتوبوس‌ها در جاده‌های کشور کرد؛ حوادثی که یادآور سانحه‌های مشابه گذشته برای اتوبوس‌های حامل دانش‌آموزان، سربازان و زائران است.

بر اساس گزارش‌های اولیه پلیس راهور، علت این حادثه خواب‌آلودگی راننده اعلام شده است؛ عاملی که در بسیاری از سوانح مشابه نقش اصلی را ایفا کرده و نشان‌دهنده ضعف جدی در مدیریت ساعات کاری، نظارت بر وضعیت جسمی و استراحت رانندگان است.

به‌طور تقریبی هفته‌ای نمی‌گذرد مگر آن‌که دو یا سه گزارش از واژگونی یا برخورد اتوبوس در محورهای مختلف کشور منتشر شود. این تکرار ناخوشایند بلافاصله پرسشی اساسی را به ذهن متبادر می‌کند: ریشه این حوادث کجاست؟ آیا باید علت را در فرسودگی و ضعف ایمنی ناوگان اتوبوس‌رانی کشور جست‌وجو کرد؟ یا کیفیت پایین و خرابی برخی جاده‌ها مقصر اصلی‌اند؟ یا شاید خستگی و بی‌احتیاطی رانندگان، همانند امروز، بیشترین سهم را در این سوانح دارد؟

کارشناسان حوزه حمل‌ونقل و ایمنی راه‌ها، علت این حوادث را ترکیبی از چند عامل می‌دانند؛ بخشی ناشی از عمر بالای ناوگان و کمبود سیستم‌های نوین ایمنی در اتوبوس‌ها، بخشی ناشی از وضعیت نامناسب جاده‌ها و کمبود علائم هشداردهنده، و بخشی دیگر مرتبط با مسائل انسانی همچون فشار کاری، خواب‌آلودگی و رعایت نکردن اصول ایمنی در زمان سفر.

هرچند وعده‌هایی برای نوسازی ناوگان و افزایش نظارت بر جاده‌ها در سال‌های اخیر داده شده است، اما تکرار چنین حوادثی نشان می‌دهد که راه‌حل‌های مقطعی و وعده‌های بدون پشتوانه، پاسخگوی این بحران تکراری نیست. اکنون پرسش اصلی این است که تا چه زمانی باید شاهد تکرار تیترهایی با مضمون «واژگونی اتوبوس» و «دانشجویان، سربازان یا زائران قربانی جاده‌ها شدند» باشیم؟

به نظر می‌رسد زمان آن رسیده که سیاست‌گذاران حوزه حمل‌ونقل و ایمنی جاده‌ای، با رویکردی جدی‌تر و علمی‌تر، مجموعه‌ای از اقدامات همزمان در حوزه نوسازی ناوگان، اصلاح زیرساخت‌ها و مدیریت ساعات کار و استراحت رانندگان را در دستور کار قرار دهند؛ چرا که بی‌توجهی به این مسأله، نه‌تنها خسارت‌های جبران‌ناپذیر انسانی برجای می‌گذارد، بلکه اعتماد عمومی به ایمنی سفرهای جاده‌ای را بیش از پیش خدشه‌دار خواهد کرد.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب
رسپینا