رازینی در گفتگو با آنا:

رتبه‌بندی دانشگاه‌ها باید به سیاست‌گذاری و تخصیص منابع خدمت کند، نه فقط نام‌آوری

رتبه‌بندی دانشگاه‌ها باید به سیاست‌گذاری و تخصیص منابع خدمت کند، نه فقط نام‌آوری
معاون سابق آموزشی وزارت علوم، هشدار داد که رتبه‌بندی اگر به یک کارکرد سیاستی مانند تخصیص منابع یا هدایت برنامه‌های آموزشی متصل نشود، تنها به ابزاری برای نام‌آوری و تبلیغات تبدیل می‌شود و در عمل، کارآیی لازم برای بهبود نظام آموزش عالی را نخواهد داشت.

روح‌الله رازینی، معاون سابق آموزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گفتگو با خبرگزاری  آنا  درباره رتبه‌بندی دانشگاه ها و اینکه هنوز یک سیستم رتبه‌بندی متمرکز و کارآمد در کشور وجود ندارد، اظهار کرد: اگرچه فعالیت‌هایی در این زمینه صورت گرفته، اما فقدان یک رویکرد منسجم و ارتباط منطقی بین مفاهیم مختلف، این حوزه را از کارآیی لازم محروم کرده است.

وی با اشاره به اینکه مفاهیمی مانند «رتبه‌بندی»، «سطح‌بندی»، «گونه‌بندی» و «اعتبارسنجی» موسسات آموزش عالی در ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر هستند، تصریح کرد: در حوزه نظری و آکادمیک، این مفاهیم به‌خوبی تبیین شده‌اند، اما در صحنه اجرا، این ارتباط منسجم و هدفمند برقرار نشده است. به گفته وی، عدم شفاف‌سازی نسبت این مفاهیم در سطح اجرایی، باعث شده تا سیاست‌گذاری‌های مرتبط با آن‌ها ناهمگون و کم‌اثر باشد.

کارکرد رتبه‌بندی: فراتر از تبلیغات

رازینی درباره کارکرد رتبه بندی دانشگاه ها گفت: رتبه‌بندی باید به یک نیاز یا مسئله واقعی پاسخ دهد؛ مثلاً برای تخصیص منابع، ارزیابی عملکرد یا هدایت سیاست‌های آموزشی به کار رود. اما اگر این ارتباط با یک کارکرد مشخص برقرار نشود، رتبه‌بندی تنها به یک ابزار تبلیغاتی تبدیل می‌شود و طبیعتاً مورد توجه جدی قرار نمی‌گیرد.

دبیر میز رتبه بندی دانشگاه ها در شورای عالی انقلاب فرهنگی تأکید کرد که در سطح جهانی نیز رتبه‌بندی‌ها هر کدام بر اساس اهداف و کاربردهای خاصی طراحی شده‌اند و این ارتباط هدفمند، کارآیی آن‌ها را تضمین می‌کند. بنابراین، برای افزایش کارآمدی این ابزار در نظام آموزش عالی کشور، باید آن را به نیازهای واقعی سیاست‌گذاری و حکمرانی متصل کرد.

رازینی درباره نقش بخش خصوصی در رتبه‌بندی دانشگاه ها بیان کرد: در بسیاری از کشورها، رتبه‌بندی‌ها توسط نهادهای غیردولتی و خصوصی انجام می‌شود. برخی صاحب‌نظران معتقدند که با توجه به تنوع حوزه‌های آموزشی و نیازهای متفاوت، باید کارگزاران خصوصی در حوزه‌های تخصصی، رتبه‌بندی‌های خود را انجام دهند و مخاطبان بر اساس نیاز به آن‌ها مراجعه کنند.

با این حال، وی افزود که این مسئله، بحث دیگری را به همراه دارد: «آیا در کنار این رویکرد، نیاز به یک سازمان مرکزی وابسته به حاکمیت برای رتبه‌بندی کلان کشوری نیز وجود دارد؟» به گفته وی، این موضوع از جمله مسائلی است که باید در چارچوب سیاست‌گذاری‌های آینده در زمینه رتبه‌بندی دانشگاه ها مورد بررسی قرار گیرد.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب
رسپینا