عکس‌های پروفایل زیر ذره‌بین یک روان‌شناس/ مخاطبان بدون عکس، مبهم و رمزآلود!

تصاویر مناظر طبیعی و فرزند به جای عکس واقعی

عکس های پروفایل در حقیقت ویترینی است برای این که ما را به مخاطب هایمان معرفی کند. افراد با کمک این عکس ها می خواهند خودشان را از دریچه ای که بیشتر محبوب خودشان است، به دیگران نشان دهند. در دوره فعلی و در فضای مجازی با توجه به شرایط، افراد ناگزیر می شوند که در کوتاه ترین زمان اطلاعاتی درباره خودشان به دیگران بدهند. در دنیای امروز و به ویژه در فضای مجازی شما یک بخشی از اطلاعات مربوط به خودتان را که مورد پسندتان است، به دیگران ارائه می کنید. در هر جامعه ای فرهنگی حاکم است، گاهی محدودیت هایی وجود دارد که باعث می شود افراد نخواهند عکس خودشان را در پروفایلشان بگذارند و به جایش عکس فرزندشان یا عکس گل و چشم اندازهای طبیعی یا حتی بخشی از خانه شان را می گذارند. این عکس ها می تواند اطلاعاتی درباره فرهنگ و شرایط اجتماعی و خانوادگی افراد به ما بدهد.

عکس های هنری و پرتره های خاص

بعضی دلشان می خواهد خودشان را از توده کنار بکشند و خاص باشند. دغدغه دیده شدن و خاص دیده شدن دارند؛ برای همین تصویر خودشان را به شکلی ویژه در پروفایل قرار می دهند. عکس هایی که بخشی از چهره شان را نمایش می دهد یا عکس هایی است که پرتره های هنری به حساب می آید و شبیه عکس های معمول نیست. این ها به دنبال یک آرامش درونی هستند و می خواهند با خاص جلوه کردن و تمایز یافتن از جامعه به آرامش برسند.

به روز با آخرین اخبار ورزشی، اجتماعی، فرهنگی

کسانی که در یک بازه مشخص مدام عکسشان را عوض می کنند و تصاویری از رویدادها و اتفاقات اجتماعی می گذارند، اغلب دچار یک دلهره و اضطراب اجتماعی هستند. نگران قضاوت ها و البته نگران حفظ روابطشان با آدم ها هستند. تمایل دارند حتی وقتی خودشان حضور ندارند، دغدغه و فضای فکری شان را به شما نشان بدهند و شما عکسشان را ببینید و متوجه تغییر آن بشوید. دلشان می خواهد کنجکاوی شما را بر انگیزانند. در حقیقت این گروه مثل گروه قبل دنبال همان آرامش هستند عده ای با تلاش برای متفاوت دیده شدن می خواهند تایید کسب کنند و به آرامش برسند، عده ای هم از راه همراه شدن با جامعه و انعکاس اتفاقات روزانه آن و هماهنگ پیش رفتن با حوادث در پی آرامش اند. بگذارید یک مثال بزنم؛ تصور کنید شخصی پدر و مادرش را در یک تصادف از دست بدهد، چه قدر به هم می ریزد حالا اگر آن ها را در یک زلزله از دست بدهد مقداری آرام تر است چون حس می کند افراد دیگری هم مثل او هستند و او تنها نیست. وقتی حادثه اجتماعی رخ می دهد و عده ای عکس پروفایل شان را متناسب با همان حادثه تغییر می دهند، این یک همراهی اجتماعی است. البته یک جنبه دیگر هم دارد مثلا بعضی ها علت این که سریال می بینند این است که از گفت و گوهای روزمره عقب نمانند. گفت و گوی مشترک و مشارکت در بحث های روز برای این افراد مهم است برای همین با تعویض عکس به بهانه اتفاقات مختلف قصد دارند که بگویند من دغدغه اجتماع را دارم.

خود شکل نایافته در عکس های دورهمی

عکس های دسته جمعی یا دو نفره که در آن مشخص نیست صاحب پروفایل کیست در حقیقت حاکی از این است که فرد نمی تواند خودش را به شکل تک در نظر بگیرد. نگران معرفی کردن خودش به دیگران است و می خواهد به گونه ای بخشی از خودش را مخفی نگه دارد. البته این نکات درباره همه صادق نیست گاهی پیش می آید شخصی به دلیلی دور از خانواده اش زندگی می کند و به دلیل دلتنگی، دوست دارد در پروفایل هایش عکس های دسته جمعی با خانواده اش را نشان بدهد. اما برای کسانی که در همه اوقات بیشتر عکس هایشان این چنین است، غالبا علت آن «خود شکل نایافته» ای است که دوست دارد کنار دیگران قرار گیرد و تنها و تک نمود پیدا نکند. پازلی که بخش های ناتمام مانده فرد را پر کند.

بدون عکس، مبهم و رمزآلود

افرادی که برای پروفایلشان هیچ وقت عکسی نمی گذارند، علاقه مند هستند هویتشان تا حدی مبهم بماند. یک روانکاو ممکن است به دلیل شغلش بخواهد که هویتش کمی مبهم باشد ولی برای خیلی از افراد این لزوم وجود ندارد.
گاهی هم فرد به دلیل احساس نقصی که می کند عکسی نمی گذارد. دلیل های متفاوتی در پس این تصمیم وجود دارد و نمی توان برای آن ها یک دلیل مشخص را عنوان کرد.

خودمان را واکاوی کنیم

از دیدگاه یک روان شناس ما نمی گوییم که عکس خاصی باید در پروفایل قرار گیرد اما نگاه یک روان شناس می گوید که آدم ها باید اصیل باشند یک نفر اصالتش طبیعت است، کوه و دریا و رودخانه است چون مثلا کوهنورد است و کارش، علاقه اش و زندگی اش با آن گره خورده است. حالا اگر این یک نفر مدام عکسی بگذارد که اصالتش همین است دیگر مورد نقد نیست. زندگی او در این عکس معنادار می شود. اگر کسی دلهره دارد و به دنبال رسیدن به چیز خاصی است و عکسی می گذارد که اصالت ندارد باید خودش را واکاوی کند.