پرونده‌ای برای ساخت فیلم‌های اسلام هراسانه با حمایت دولت در هند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، طی سال‌های اخیر، فیلم‌هایی چون «داستان کرالا»، «پرونده‌های کشمیر» و «هوراین ۷۲» به دلیل روایت‌های ضدمسلمانی شان مورد انتقاد گسترده قرار گرفته‌اند. اکنون فیلم جدیدی به نام «ما دوازده نفر»، که هنوز اکران نشده، به کانون جنجالی دیگر تبدیل شده و از سوی جامعه مسلمان هند به شدت محکوم شده است.
موضوع فیلم و محتوای جنجالی
فیلم «ما دوازده نفر» داستان مرد مسلمانی به نام منصور علی خان سنجری (با بازی آنو کاپور) را روایت می‌کند که از دو همسر خود ۱۱ فرزند دارد و اکنون همسر دومش برای بار دوازدهم باردار است. فیلم بر افزایش جمعیت، تعلیمات دینی، و حقوق زنان تمرکز دارد و از نگاه منتقدان، مسلمانان را مسئول افزایش جمعیت در هند نشان می‌دهد. شخصیت خان صاحب به گونه‌ای به تصویر کشیده شده که با استناد اشتباه به قرآن، حدیث و شریعت، مانع تحصیل فرزندانش و آزادی همسرانش می‌شود.
یکی از صحنه‌های بحث برانگیز، دیالوگی است که خان صاحب با افتخار می‌گوید: «ما دو تا، بچه هامون دوازده‌تا»، که بازتاب دهنده یک کلیشه قدیمی علیه مسلمانان در هند است. در بخشی دیگر، زنی با پوشش برقع می‌پرسد: «چرا فقط زن‌ها به جهنم می‌روند؟» که مخاطب را به برداشت‌های تحقیرآمیز از اسلام هدایت می‌کند.
واکنش‌های عمومی و انتقاد نهاد‌های مسلمان
پیش از اکران رسمی، تریلر فیلم در تاریخ ۳۰ مه منتشر شد، اما پس از موجی از اعتراضات به سرعت از پلتفرم‌های آنلاین حذف شد. بسیاری از فعالان، علما، و گروه‌های مسلمان از جمله هیئت حقوقی حمایت از حقوق مسلمانان هند (AIMPLB)، مجلس مشاورت مسلمانان هند، آکادمی رضا، و شخصیت هایی، چون مولانا خالد سیف‌الله رحمانی، دکتر زفرالاسلام خان، پروفسور اخترالواسی و پروفسور طاهر محمود این فیلم را «ضد اسلامی»، «پروپاگاندا» و «توهین آمیز» توصیف کرده‌اند.
مولانا رحمانی تأکید کرد که این فیلم آیات قرآن را تحریف کرده و آموزه‌های اسلامی در مورد روابط زناشویی را به نحوی منفی به تصویر می‌کشد. به ویژه اشاره او به آیه ۲۲۳ سوره بقره است که در فیلم به صورت تحقیر آمیزی نقل می‌شود و باعث خشم گسترده مسلمانان شد.
پروفسور اخترالواسی نیز با اشاره به آمار رسمی، ادعای فیلم درباره نرخ بالای زاد و ولد در میان مسلمانان را رد کرده و این فیلم را نمونه‌ای آشکار از «اسلام هراسی» توصیف کرده است.
مضمون فیلم و پیام آن
داستان در شهر لکهنو می‌گذرد و شخصیت اصلی، مردی شصت ساله و خواننده قوالی است که دیدگاه‌های دینی خانواده اش را در تنگنا قرار داده‌اند. دخترش، الفیه، با استناد به شرایط خطرناک مادرخوانده اش در بارداری، از دادگاه اجازه سقط جنین می‌خواهد. در جریان رسیدگی دادگاه، راز‌های زیادی از فضای زن ستیز خانه آشکار می‌شود.
به گفته سازندگان، فیلم قرار است «برداشت‌های مختلفی از اسلام» را نشان دهد؛ اما منتقدان معتقدند فیلم با رویکردی کلیشه‌ای، مسلمانان را افرادی بی سواد، زن ستیز، و مخالف آموزش و پیشرفت نشان داده است. در پایان فیلم، زمانی که همسر دوم خان صاحب بر اثر زایمان می‌میرد، او کنار مزار او اعتراف می‌کند که هرگز فرصت یادگیری واقعی اسلام را نداشته است.
پیوند با سیاست و فیلم‌های مشابه
منتقدان می‌گویند موج جدیدی از فیلم‌های سینمای هند در سال‌های اخیر، با حمایت ضمنی یا علنی حزب حاکم هند (BJP) ساخته می‌شود تا تصویری منفی از مسلمانان ارائه داده و فضای قطبی سازی در جامعه هند را تقویت کند.
برخی از این فیلم‌ها از امتیازات مالیاتی برخوردار شده‌اند و حتی توسط مقامات دولتی ترویج و تبلیغ شده‌اند. به باور منتقدان، این روند نگران کننده منجر به «بازنویسی تاریخ» و نفرت پراکنی سیستماتیک علیه اقلیت مسلمان شده است.
درخواست‌ها برای ممنوعیت فیلم
چندین نهاد و شخصیت حقوقی، مذهبی و اجتماعی با نگارش نامه‌هایی به شورای بازبینی فیلم هند، خواستار توقف اکران فیلم شده‌اند. جمیعت العلماء هند در بیانیه‌ای اعلام کرده محتوای این فیلم تهدیدی برای نظم عمومی و احساسات مذهبی مسلمانان است. حزب رفاه هند نیز از دولت خواست که از پخش فیلم جلوگیری کند. در میان چهره‌های حقوقی، پروفسور طاهر محمود و سعیده حامد نیز بر لزوم اقدام قانونی علیه فیلم تأکید کردند.
جمع‌بندی
«هماره باراه» صرفاً فیلمی درباره خانواده و دین نیست، بلکه به‌باور بسیاری، بخشی از یک جریان وسیع‌تر در سینمای هند است که با بهره‌گیری از قالب هنری، روایاتی ضدمسلمان را ترویج می‌دهد. واکنش گسترده و سازمان‌یافته مسلمانان هند به این فیلم، نشان‌دهنده نگرانی عمیق آنان از روند فزاینده اسلام‌هراسی در رسانه‌های هند است. در نهایت، این مناقشه بار دیگر بحث بر سر مرز میان آزادی هنری و مسئولیت اجتماعی را در فضای فرهنگی و سیاسی هند زنده کرده است.
انتهای پیام/
