در یک تئاتر نوار غزه میزبان المپیک ۲۰۴۸ شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، وقتی سرزمین مادری همواره درگیر جنگ و ویرانی است، تصور آینده‌ای روشن برای آن دشوار می‌شود.
این همان چیزی است که احمد مسعود، نویسنده، استاد دانشگاه و نمایشنامه نویس فلسطینی اهل غزه با آن مواجه بود، وقتی در سال ۲۰۱۸ از او خواسته شد تا داستان کوتاهی درباره آینده برای مجموعه‌ی «فلسطین +۱۰۰» بنویسد.
او داستانی با عنوان «درخواست ۳۹» نوشت، داستانی که هر کسی آن را می‌شنید، شگفت زده می‌شد، غزه. در این داستان او غزه را میزبان بازی‌های المپیک سال ۲۰۴۸ تصور کرده بود. این داستان اکنون به نمایشنامه‌ای تبدیل شده که در سال ۲۰۴۰ و در «ایالت غزه سیتی» اتفاق می‌افتد، چهارده سال پس از آن که نسل کشی مردم غزه با یک آتش بس پایان می‌یابد.
در داستان، دو کارمند بخش فناوری اطلاعات به نام‌های رایان و سلما، به شوخی تصمیم می‌گیرند غزه را نامزد میزبانی المپیک کنند. آن‌ها با هک کردن وب سایت کمیته بین المللی المپیک و کپی برداری از درخواست فرانسه، این کار را انجام می‌دهند.
اما در کمال ناباوری، کمیته بین المللی المپیک، با امید به اینکه این کار ممکن است آغازگر صلح جهانی باشد، میزبانی بازی‌ها را به غزه سیتی واگذار میکند، شهری که بعد از نسل‌کشی هنوز ویرانه‌ای است.
احمد در مصاحبه‌ای گفت: «غزه همیشه با خشونت، درگیری، بمباران، آوار و ویرانی تداعی می‌شود... من می‌خواستم واقعیتی دیگر خلق کنم، جایی که بتوانیم غزه را به عنوان شهری تصور کنیم که شایستگی میزبانی المپیک را دارد. المپیک بیشتر درباره شهر‌ها است تا کشورها، لندن، پاریس و شهر‌های دیگر، و من فکر کردم، چرا نه غزه‌سیتی؟»
در «درخواست ۳۹» نوعی پیش‌بینی ناخوشایند پنهان است. احمد در سال ۲۰۱۸ یک نسل‌کشی را در غزه سال ۲۰۲۵ تصور کرده است؛ اینکه غزه به چند ایالت تقسیم می‌شود؛ و اینکه رژیم صهیونیستی از ربات‌ها برای کنترل و شناسایی فلسطینی‌ها استفاده می‌کنند.
احمد گفت: «بدون اینکه بدانم، نوشتم که در سال ۲۰۲۵ یک نسل‌کشی در راه است. آن موقع ۲۰۱۸ بود، و حالا ببین کجاییم.»
او در ادامه گفت: «در مورد ربات‌هایی که با مردم حرف می‌زنند باید بگویم الآن همین را داریم، با پهپاد‌هایی که پرواز می‌کنند و از مردم مدارک می‌خواهند. این اتفاق برای خانواده خودم هم افتاده.»
نمایش «درخواست ۳۹» از ۲۶ مه به مدت یک هفته در سالن تئاترو تکنیس شهر لندن، در قالب جشنواره پال آرت اجرا شد و با استقبال خیلی خوب مخاطبان همراه شد. در روند اقتباس داستان برای تئاتر، احمد وقایع و خاطراتی را که پس از ۷ اکتبر در غزه رخ دادند نیز وارد متن کرده است. برخی از این خاطرات بسیار شخصی هستند؛ احمد در اردوگاه پناهجویان جبلیه به دنیا آمد و رشد کرد – مکانی که در جریان نسل کشی اخیر، از بیشترین میزان ویرانی‌ها رنج برد.
او از سال ۲۰۰۲ در بریتانیا زندگی میکند، اما بسیاری از اعضای خانواده‌اش هنوز در غزه هستند. احمد چندین نفر از اقوام خود را در نسل کشی اخیر از دست داده است، دو نفر از آن‌ها همین دو هفته پیش به شهادت رسیدند.
انتهای پیام/
