غزه؛ قربانی نسل‌کشی خاموش/ تفاوتی که جهان آن را نادیده می‌گیرد
فائزه آقامحمدی کارشناس فرهنگی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به تعاریف بین‌المللی از جنگ، بیان داشت: جنگ، حتی در بدترین اشکالش، دارای قوانینی است. اما آنچه در غزه می‌گذرد، هیچ شباهتی به جنگ ندارد. این یک نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده است که در آن ساختار‌های حیاتی مردم عامدانه هدف قرار می‌گیرند.
وی افزود: در غزه، بمباران بیمارستان‌ها، مدارس، شبکه‌های آب و برق و خانه‌های مسکونی، نشان‌دهنده یک هدف‌گذاری دقیق برای نابودی حیات مردم است. اینجا خبری از اشتباهات نظامی نیست؛ مرگ، در اینجا ابزار اجرای سیاست است.
گرسنگی و بیماری؛ ابزار جنگ مدرن
آقامحمدی با اشاره به وضعیت اسف‌بار انسانی در غزه ابراز داشت: محاصره کامل غزه باعث شده مردم به دارو، غذا و آب سالم دسترسی نداشته باشند. زیرساخت‌های بهداشتی نابود شده و بیمارستان‌ها قادر به ارائه خدمات نیستند.
وی ادامه داد: وقتی کودکی به‌خاطر نبود ساده‌ترین دارو جان خود را از دست می‌دهد یا خانواده‌ای مجبور به نوشیدن آب آلوده می‌شود، نمی‌توان این وضعیت را به‌حساب پیامد‌های جنگ گذاشت. این، یک سیاست مرگ‌آور و بی‌صدای نسل‌کشی است.
کودکان؛ هدف اول این جنایت
این کارشناس فرهنگی با استناد به گزارش نهاد‌های حقوق بشری، اظهار داشت: بیش از ۴۰ هزار نفر در غزه کشته شده‌اند که بیش از ۷۰ درصد آنها زنان و کودکان هستند. مدارس، پناهگاه‌ها و حتی مراکز درمانی هدف مستقیم بمباران قرار گرفته‌اند.
وی گفت: آمار‌ها می‌گویند ۹۰ درصد آب شرب غزه آلوده است، ۸۵ درصد بیمارستان‌ها غیرفعال‌اند و بیش از ۷۰ درصد خانه‌ها تخریب شده‌اند. غزه دیگر یک منطقه مسکونی نیست؛ غزه به یک قبرستان جمعی تبدیل شده است.
سکوت جهانی؛ همدستی یا ناتوانی؟
آقامحمدی با انتقاد از عملکرد جامعه جهانی تصریح کرد: سکوت در برابر چنین فاجعه‌ای، نه‌تنها نشانه ناتوانی، بلکه نوعی همدستی آشکار است. کشور‌هایی که با ارسال سلاح یا استفاده از حق وتو در سازمان ملل از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کنند، عملاً در این جنایت شریک هستند.
وی افزود: سازوکار‌های بین‌المللی در برابر فشار‌های سیاسی قدرت‌های بزرگ فلج شده‌اند. وقتی حقوق بشر در برابر منافع اقتصادی و سیاسی کنار گذاشته می‌شود، دیگر نمی‌توان به عدالت جهانی امید بست.
نقش رسانه‌ها در پنهان‌سازی حقیقت
این کارشناس فرهنگی با اشاره به عملکرد رسانه‌های جریان اصلی خاطرنشان کرد: متأسفانه بسیاری از رسانه‌های غربی با تقلیل این فجایع به اصطلاحاتی مانند "درگیری" یا "تلفات جانبی"، روایت را وارونه جلوه می‌دهند. در حالی که واقعیت، چیزی جز قتل عام و تخریب هدفمند نیست.
وی ادامه داد: سانسور تصاویر، حذف صدای قربانیان، و متعادل‌نمایی میان مهاجم و قربانی، باعث شده افکار عمومی جهانی نسبت به آنچه در غزه می‌گذرد بی‌تفاوت شود.
تنها راهکار: شکستن سکوت، پایان محاصره
آقامحمدی در پایان بیان داشت: تنها راه پایان دادن به این وضعیت، فشار گسترده افکار عمومی، مطالبه‌گری از نهاد‌های بین‌المللی و شکستن سکوت رسانه‌ای است.
وی گفت: اگر امروز در برابر این نسل‌کشی سکوت کنیم، فردا دیگر نوبت فلسطین نیست؛ نوبت انسانیت ماست. باید جلوی این فاجعه را گرفت، پیش از آنکه همه‌چیز حتی وجدان بشری زیر آوار دفن شود
انتهای پیام/
