کافیِ ناکافی: آشنایی زدایی از شمایلِ انقلابیِ واعظِ شهیر در «از سلّاخ خانه تا مهدیّه»
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، یوسف شیخی در یادداشتی درباره کتاب «از سلّاخ خانه تا مهدیّه» نوشت؛
«از سلّاخ خانه تا مهدیّه: خرده روایت‌هایی از زندگی و مواجهات حاج غلام محمدی با شیخ احمد کافی» به نویسندگی ابراهیم اکبری دیزگاه، کتابی است در ۲۵۴ صفحه که در بهار ۱۴۰۳، توسط شرکت چاپ و نشر بین الملل وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی منتشر شد و به بازار کتاب راه یافت.
شیخ احمد ضیافتی معروف به کافی از زمره چهره‌های مبارز و انقلابی همچون دکتر شریعتی، صمد بهرنگی، غلامرضا تختی بود که با مرگشان بر آتش انقلاب دمیدند. این نامیرایان همچون حاضران غایبی بودند که حتی بیش از زمان حیاتشان در تسریع روند انقلاب مؤثر افتادند تا انقلابیون خام اندیشانه به تحقق رؤیا‌های خود در فردای پیروزی انقلاب بیاندیشند.
به نظر راقم این سطور، کتاب مذکور در میان آثار داستانی انتشاریافته از اکبری دیزگاه تاکنون، خوشخوان‌ترین و روان‌ترین کتاب است و شاید علت آن، لحن عامیانه، بیان لوطی منشانه‌ی شاه غلام به عنوان یک کارگر سلّاخی در کشتارگاه تهران، بهره گیری حداقلی نویسنده از تکنیک‌های معمول داستان نویسی و حضور کمرنگ عناصر خیال انگیز و عالم مثال و تأملات فلسفی و رنگمایه‌های عرفانی و بازی‌های زبانی باشد که برای مخاطب عام دشواری‌هایی در فهم متن ایجاد می‌کند.
کتاب «از سلّاخ خانه تا مهدیّه» شامل سه بخش پیش روایت، بخش اصلی یا فصول سه گانه‌ی روایت و پیوستِ تصاویر است. محدودیت ژانری نویسنده در وفاداری به واقعیت و استفاده حداقلی از عناصر و تکنیک‌های داستانی، همچنین سوژه غیرفرهیخته کتاب که برخلاف یونسِ «برکت»، یوسفِ «سیاگالش»، یحییِ «بیروط»، سهرابِ «شاه کشی»، صابرِ «طوطی و تاول» و حتی خلیلِ «سوره آفلین»، از طبقه متوسط باسواد در جامعه دینی مألوف یا جامعه در حال ظهور پسادینی ایران به شمار نمی‌آید، از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد این اثر در میان آثار ابراهیم اکبری دیزگاه است.
نویسنده در عمل کوشیده است برخی ناگفته‌ها درباره مرحوم کافی را از گفتار و رفتار شاه غلام نمایان سازد.
انتهای پیام/
