نکوداشت ژاله علو در خانه هنرمندان/ هنرمندی که نماد اصالت بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، آیین یادبود هنرمند فقید رادیو، تئاتر، سینما و تلویزیون زنده‌یاد ژاله علو شامگاه یکشنبه شانزدهم دی ماه در خانه هنرمندان برگزار شد.

در ابتدای این نشست پس از قرائت قرآن کریم، پخش قطعه صوتی خوشامدگویی و متنی ادبی با صدای گرم، صمیمانه و باصلابت مرحوم ژاله علو احاضران را تحت تاثیر قرار داد.

مسعود فروتن نویسنده، برنامه‌ساز و‌کارگردان تلویزیون اولین سخنران این مراسم بود.

وی گفت: در ابتدا باید از دوستانی که اطلاعیه این نکوداشت را تهیه کردند و الان هم روی پرده این سالن نقش بسته است گله کنم؛ که چراکه عبارت «هنرمند عزیز رادیو، سینما و تئاتر» را گذاشتهاند و «تلویزیون» را جا انداخته اند. خانم ژاله علو، از بزرگترین بازیگران و صداپیشگان تلویزیون بود. مگر می شود مدیریت دوبلاژ سریال «سال های دور از خانه» و یا آن سکانس‌های فوق‌العاده بگو‌مگوی «خاله لیلا» با مرادبیگ (مرحوم خسرو شکیبایی) در سریال «روزی روزگاری» را فراموش کرد.

واژگان فخیم و لحن با اصالت یک هنرمند ماندگار

وی اظهار کرد: من خاطرات فراوانی با ایشان دارم و این شانس را داشتم که چه در سالهای قبل و چه در زمانی که به خاطر کرونا بیشتر در منزل به سر می بردند، ساعتها هم صحبت ایشان بودم. خاطرات را مرور می کردیم و از آثار درخشان گذشته می‌ گفتیم.

فروتن گفت: خانم علو شعرهای زیادی هم گفته بود اما تمایلی نداشت که تا زمانی که در قید حیات است منتشر شود. چیزی که همیشه برای من جالب بود، نوع صحبت کردن و انتخاب واژگان و کلمات ایشان بود. نوعی اشرافیت، اصالت و فخیم بودن در حرف زدن معمولی ایشان بود که برای من خیلی جذاب بود.مثلاً من خاطرم هست یک روز که منززل ایشان بودم و می خواستم به منزل برگردم، ایشان به آژانس زنگ زد و با یک لحن سنگینی گفت:«الو سلام، من ژاله هستم، اتوموبیل خدمتتان هست؟ مهمان من قصد دارند به شهرک آتی‌ساز بروند اگر اتومبیل هست برایشان بفرستید»خانم علو به جای کلماتی مثل ماشین یا تاکسی، با لحنی پاکیزه از واژه اتوموبیل استفاده کرد. راستش  آن آقای مدیر آژانس حتی اگر ماشین هم در اختیار نداشت، با شنیدن این واژگان و این لحن هرطور که شده وسیله ای فراهم می‌کرد و با احترام به منزل ایشان می‌فرستاد! این ویژگی‌ها در نقش آفرین‌ی‌های ایشان هم بود.

وی افزود: مرحوم ژاله همواره احترام‌برانگیز صحبت می‌کرد؛ با همین شکل صحبت کردن، هم احترام خودش و هم احترام مخاطب را بالا می برد.

این برنامه ساز پیشکسوت تلویزیون گفت: من این بخت را داشتم که سالها در کنار ایشان باشم و افتخار می‌کنم که در دوره ای زندگی کردم که مرحوم ژاله در سینما و تئاتر و تلویزیون و رادیو نقش‌آفرینی می‌کرد.

فراگیری درس زندگی از بانوی دوبلاژ

در ادامه این نشست و پس از پخش چند کلیپ از صحبت‌های زنده‌یاد ژاله علو، پیام صوتی ناهید امیریان صداپیشه و مدیر دوبلاژ که در خارج از کشور به سر می‌برد برای حاضران در سالن پخش شد.

امیریان پیام کوتاه خود را این‌گونه آغاز کرد: من دُردانه و عزیزم را از دست دادم. خانم علو مهربان، شاید یک روز به نشنیدن صدایت و حتی به جای خالیت عادت کنم، اما فراموش کردن هنری است که اصلاً ندارم. همین دیدار‌های گاه به گاهی که با او داشتم مرا آرام می کرد. درست است که این اواخر حضورش در دوبله کمرنگ شده بود، اما من این کم‌رنگ شدن را با مدادرنگی‌هایی که در تمام طول عمرش به من داده بود و با آن دفترهایم را نقاشی می‌کردم پررنگ می‌کردم.

وی اظهار کرد: من، عزیزم خانم ژاله را از پنج سالگی می‌شناختم. خانمی زیبا با قامتی بلند و صدایی ملکوتی؛ من را مثل دخترش می‌دانست. بعد از اولین کارم در استودیو تخت‌جمشید برایم یک پلاک طلا خرید که اسم کوچکم رویش حک شده بود. می‌گفت من مادر دوم تو هستم، اما انگار مادر اول من بود. او به من ادب، هنرمندی و بزرگ شدن را آموخت. همیشه می‌گفت زندگی، یک اثرهنری از توست؛ پس سعی کن به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن آن را طراحی کنی. خوب در نقشت فرو برو و به عنوان یک طراح و هنرمند ماهر، زندگیت را طوری بساز تا در آینده هنرمندان جوان از تو به عنوان الگو در هنر زندگی کردن یاد کنند.

این صداپیشه خاطره‌ساز خطاب به پسر زنده‌یاد ژاله علو که در سالن حاضر بود نیز گفت: شاهرخ جان! باید هنر تحمل کردن را بیاموزیم. متأسفانه من ایران نیستم و فقط توانستم که چند جمله کوتاه در وصف عزیز و دردانه‌ام بگویم. برای همه شما آرزوی صبر دارم.

ژاله علو و ۷۷سال زندگی هنری وشرافتمندانه

احترام برومند دیگر سخنران این مراسم بود وعنوان کرد: وقتی از «ژاله علّو» می‌گوئیم و می‌شنویم، صرفاً فقط با دو واژه روبه رو نیستیم. معنای بیش از ۷۷سال کار در عرصه‌های مختلف هنر‌های نمایشی در این دو کلمه نهفته است. آن چه مهم است ۷۷سال کار آمیخته با صداقت، دوستی و عشق به مردم است.

وی اظهار کرد: نه خودنمایی، نه زرق و برق کاذب دنیای هنر و نه هوی و هوس نفسانی هیچ کدام در زندگی ایشان به چشم نمی‌آید. او ۷۷سال و شاید بیشتر، با ظرافت از کنار قدرت‌هایی که آمدند و رفتند گذر کرد و در خدمت مردم سرزمینش بود. جوان‌ها بشنوید! او حدود۸۰سال کار‌کرد. این که در این مدت طولانی آلوده ظواهر فریبنده نشوی و با قناعت و استغنا از همه چیز بگذری و فقط به روح کار خودت فکر کنی اصلاً آسان نیست. چطور می‌شود عمرت را متواضعانه و سخاوتمندانه تقدیم کشورت کنی و زمانی که به معبود پیوستی بر «دامن کبریاییت ننشیند گردی».

این هنرمند پیشکسوت گفت: ژاله علو هیچ‌گاه هنرش را از مردم دریغ نکرد. همین چند سال قبل سکانس درخشانی از خود در یک فیلم سینمایی به یادگار گذاشت. هنرمندانه زیست و مستغنی از دنیا رفت. کار کرد و اعتمادش فقط به مردم و خداوند بود. او ثروتمند زیست و غنی رفت. کدام ثروت و انداخته‌ای بالاتر از عشق مردم است. شعری را از کودکی از حضرت سعدی به ما آموختند که می‌فرماید:

نام‌نیکو گر بماند زآدمی/ به کزو ماند سرای زرنگار

در ادامه این نکوداشت، ناصر ممدوح صداپیشه و بازیگر پیشکیوت نیز پشت تریبون آمد ونکاتی را درباره کارنامه مرحوم علو و رفتار حرفه‌ای و ویژگی‌های اخلاقی او بیان کرد. ضمن این که پیام صوتی کوتاهی از مریم شیرزاد صداپیشه مطرح کشور نیز برای حاضران پخش شد.

همچون آغاز مراسم، بخش پایانی این آیین یادبود نیز با پخش صدای زنده‌یاد ژاله علو همراه بود.