در گفت‌وگو با آنا
اهورا ایمان: بازار موسیقی و ترانه، سالم نیست/ ترانه‌های رایگان باعث مطرح شدن ترانه‌سرایان می‌شود
ترانه‌سرایی که سابقه همکاری با ستارگان موسیقی پاپ در کشور را دارد، به دلیل وجود روابط غیرحرفه‌ای در بازار موسیقی، ترجیح می‌دهد دیگر با کسی همکاری نداشته باشد. او می‌گوید: « بازار ترانه و موسیقی، پر شده از رفتارهای غیرحرفه‌ای.»
اهورا ایمان، ترانه‌سرای شناخته‌شده‌ای که سابقه همکاری با موزیسین‌های مطرح مانند بابک بیات، فریدون شهبازیان، محمد اصفهانی، ناصر عبداللهی، حمید حامی و احسان خواجه‌امیری را در کارنامه خود دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا درباره فعالیت‌های حال حاضر خود گفت: «کماکان مشغول کار روی آلبومم هستم و فکر می‌کنم تا اواخر تابستان و یا در مهرماه آن را منتشر خواهم کرد. در این آلبوم، ترانه و آهنگ و خوانندگی همه با خودم است.»
وی ادامه داد: «مدت‌ها است که تصمیم گرفته‌ام خودم ترانه‌هایم را بسازم و بخوانم، چراکه احساس می‌کنم این‌‌طور، نتیجه‌ای بهتری حاصل می‌شود و ترانه‌هایم نیز در یک پکیج بهتر ارائه می‌شوند. از آنجایی که خودم آهنگسازی هم می‌کنم، بهتر است برای صدای خودم بنویسم و بخوانم.»
این ترانه‌سرا در توصیف شرایط بازار موسیقی گفت: «این مارکت، مارکت سالمی نیست. حتی ترانه‌سرایان به ظاهر حرفه‌ای هم طوری در این بازار کار می‌کنند که با کار حرفه‌ای منافات دارد. به عنوان مثال چند سالی است که با سیل ترانه‌های رایگان در بازار موسیقی مواجه شده‌ایم و بسیاری از ترانه‌سرایان که امروز مشغول کار کردن هستند، با کار رایگان و ترانه‌های مجانی نوشتن برای خواننده‌ها مطرح شده‌اند. از طرف دیگر، بسیاری از خوانندگان به دنبال ترانه‌های رایگان هستند.»
بیشتر خواننده‌های مطرح و پرمخاطب با ترانه‌سرایانی کار می‌کنند که در حد اسم و جایگاه آن‌ها نیستند
وی ضمن بیان این مطلب که در این شرایط، ترجیح می‌دهم وارد این مارکت نشوم و با کسی همکاری نکنم، ادامه داد: «بیشتر خواننده‌های مطرح و پرمخاطب با ترانه‌سرایانی کار می‌کنند که در حد اسم و جایگاه آن‌ها نیستند. این یعنی پای رانت به میان آمده، یعنی به قیمت مطرح شدن ترانه‌سرا، حق و حقوقش پرداخت نشود.»
ایمان درباره این موضع که برخی از خوانندگان با نام کشف استعداد در ترانه‌سرایان به چنین اقداماتی دست می‌زنند، خاطر نشان کرد: «همه ما از شعار خوش‌مان می‌آید. ولی واقعیت این است که بازار ترانه و موسیقی، پر شده از رفتارهای غیرحرفه‌ای.»
این ترانه‌سرا همچنین در انتقاد به برخی از ترانه‌سرایان گفت: «چطور ممکن است یک ترانه‌سرا بتواند در سال 50 ترانه بنویسید و به اجرا برساند؟ آمارهای اینچنینی خود گواه آن است که هیچ تعاملی بین ترانه‌سرا، آهنگساز و خواننده‌ها وجود ندارد و ترانه‌سرا، تنها ترانه را روی کاغذ تحویل می‌دهد.»
وی با انتقاد از کارهای بازاری که تنها برای کسب درآمد سروده می‌شوند، افزود: «پرکاری ترانه‌سرایان در این سطح، در واقع نوعی هرزکاری است! آن‌ها بدون شناخت از موسیقی و خواننده، کار می‌کنند و در این شرایط، معلوم است که حاصل کار، آثاری مصرفی هستند. به همین دلیل است که حتی آهنگ‌هایی که در مقاطعی، هیت (پر مخاطب) شده‌اند، به سرعت فراموش می‌شوند »
ایمان با اشاره به گرایش گسترده جوانان به ترانه‌سرایی در سال‌های اخیر، اظهار داشت: «این اتفاق، فرصتی است که می‌تواند آسیب‌های فراوانی هم داشته باشد زیرا اگر این پدیده به درستی مورد پژوهش قرار نگیرد و هدایت نشود، آسیب‌های متعددی به بار خواهد داشت، آسیب‌هایی که هم بر زبان وارد می‌شود، هم موسیقی، هم ترانه و هم حتی فرهنگ عمومی جامعه.»
این ترانه‌سرا ضمن تاکید بر این که اقبال جوانان به ترانه، بیشتر از اینکه به نفع ترانه تمام شده باشد باعث آسیب شده، گفت: «وارد شدن تکیه‌کلام‌های سخیف و غلط‌های فاحش دستوری و کلامی به گفتار‌های روزمره در جامعه، یکی از این آسیب‌ها است. به عنوان مثال اینکه گفته می‌شود «تو رو دوستت دارم» حشو دارد ولی از آنجا که ترانه‌سرایان نابلد از این جملات استفاده کرده‌اند، وارد زبان محاوره و حتی نوشتار مردم هم شده است.»
هر وقت که اثری هنری به یک کالا تنزل پیدا کند، طبیعی است که دیگر پول و درآمد حرف اول را می‌زند
وی درباره ترانه‌های مصرفی افزود: «البته این مساله، امروزی نیست و همیشه –حتی از دهه‌های 30 و 40- وجود داشته است. هر وقت که اثری هنری به یک کالا تنزل پیدا کند، طبیعی است که دیگر پول و درآمد حرف اول را می‌زند. همین حالا اگر در اینترنت کلماتی مانند ترانه، آهنگ، ملودی و ... را با پسوند «فروش» جست‌وجو کنید، می‌بینید که این واقعیت تا چه اندازه قوت یافته و در جریان است.»
ایمان همچنین درباره ضرورت آشنایی خواننده‌ها با ترانه و شعر ادامه داد: «خوانندهای خوب هم در ضمین ناخودآگاه خود می‌دانند چه ترانه‌ای را باید بخوانند و چه ترانه‌هایی را نه! اما اینکه چه ملاحظاتی به آن‌ها تحمیل می‌شود و آن‌ها را وا می‌دارد به سمت ترانه‌های متوسط و ضعیف بروند، مسأله دیگری است که شاید سرباز زدن از پرداخت دست‌مزد ترانه‌سرا، یکی از آن‌ها باشد.»
انتهای پیام/
