سازمان ملل و قاطعیت فرمالیته!

به گزارش خبرگزاری آنا، مجمع عمومی سازمان ملل متحد چهارشنبه گذشته با اکثریت قاطع قطعنامه‌ای را تصویب کرد و بر مبنای آن خواستارآتش‌بس فوری و بدون قید‌و‌شرط میان رژیم اشغالگر قدس و حماس در نوار غزه شد. 

این مجمع علاوه بر این، بر ضرورت آزادی فوری همه گروگان‌های اسیر در دست حماس تاکید کرد! در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل که متشکل از ۱۹۳ کشور است، ۱۵۸ کشور به این قطعنامه رأی مثبت دادند. ایالات متحده، رژیم اشغالگر قدس و هفت کشور عضو به این درخواست رأی منفی دادند و ۱۳ کشور نیز رأی ممتنع دادند.

اصلاح ساختار سازمان ملل متحد (آن هم اصلاح بنیادین و زیرساختی آن)، یکی از اصلی‌ترین مطالبات بین‌المللی در برهه کنونی محسوب می‌شود

در این قطعنامه همچنین از رژیم صهیونیستی خواسته شد که به آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک (اونروا) اجازه بدهد در نوار غزه به ماموریت بشردوستانه خود بدون مانع‌تراشی و محدودیت ادامه دهد. 

این چندمین قطعنامه‌ای است که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در حمایت از آتش‌بس دائمی در غزه به تصویب رسانده است! قطعنامه‌های مجمع عمومی الزام‌آور نیستند. این نهاد در نشستی در سال گذشته میلادی در نیویورک نیز خواستار برقراری آتش‌بس در نوار غزه شده بود.

صورت ماجرا مشخص و البته تلخ است: حتی اگر اکثریت قریب به اتفاق اعضای جامعه جهانی درخواست انعقاد آتش‌بس یا ایجاد صلح در هر نقطه از دنیا را داشته باشند، تا زمانی که از گردنه‌ای به نام حق وتوی آمریکا یا ۴ عضو دائمی دیگر شورای امنیت سازمان ملل متحد عبور نکنند، به چنین هدفی دست پیدا نمی‌کنند. الزام‌آور نبودن قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد، منبعث از ساختار نامتوازن، غیرحقوقی و کاملا سیاسی سازمان ملل متحد و ناکارآمدی مطلق این سختار است. 

این ناکارآمدی بار‌ها در سال‌ها و دهه‌های سپری شده از جنگ جهانی دوم قابل مشاهده بوده و در برهه کنونی نیز خود را به بدترین شکل ممکن نشان داده است. «آنتونیو گوترش» دبیرکل و دیگر مقامات ارشد سازمان ملل متحد بار‌ها بیانیه‌هایی غیرالزام‌آور را در تقبیح اقداماتی مانند کودک‌کشی صهیونیست‌ها، تخریب و بمباران بیمارستان‌ها، هدف قرار دادن مراکز سازمان ملل متحد در لبنان و فلسطین و دیگر موارد مشابه صادر کرده‌اند؛ اما این موارد، اساسا به لحاظ حقوقی و عملیاتی، ارزشی برای ساکنان نوار غزه و لبنان نداشته است و نخواهد داشت. 

بدون شک، اصلاح ساختار سازمان ملل متحد (آن هم اصلاح بنیادین و زیرساختی آن)، یکی از اصلی‌ترین مطالبات بین‌المللی در برهه کنونی محسوب می‌شود. این مطالبه‌گری پس از پایان جنگ غزه و لبنان گسترش خواهد یافت و جایی برای استمرار حیات ناعادلانه ساختار فعلی سازمان ملل متحد باقی نمی‌گذارد.