انسولین و دیابت؛ حقیقت علم در برابر خرافه‌های اینستاگرامی!
برای ساخت یک دارو یا ارائه یک درمان جدید باید مراحل بسیار سخت و پیچیده‌ای را پشت سر گذاشت. اگر درمانی برای یک بیماری کشف شود، تقریباً غیرممکن است که همه بتوانند آن را پنهان کنند.
خبرگزاری آنا- محمدامین پورحسینقلی: چند روز پیش، در حال گشت‌وگذار در شبکه‌های مجازی بودم که زیر پستی درباره روز جهانی دیابت و کشف انسولین، یک کامنت عجیب دیدم. نویسنده با لحنی مطمئن نوشته بود: داروسازها می‌دانند چطور دیابت را برای همیشه درمان کنند، اما چون می‌خواهند هنوز به مردم انسولین بفروشند، درمان واقعی را پنهان کرده‌اند.
این ادعا آن‌قدر شگفت‌انگیز و خنده‌دار بود که مجبور شدم لحظه‌ای تأمل کنم؛ چطور می‌شود مردم به چنین توطئه‌هایی باور داشته باشند؟ آیا واقعاً ممکن است شرکت‌های داروسازی در پستوهای تاریک خود، راه‌حل همه بیماری‌ها را مخفی کرده باشند؟
توطئه یا سوءتفاهم بزرگ؟
تئوری‌های توطئه همیشه جذاب‌اند، چون به ما امکان می‌دهند که تمام مشکلات پیچیده جهان را با یک پاسخ ساده توضیح دهیم: یک گروه مخفی همه چیز را کنترل می‌کند. در این مورد خاص، داروسازها متهم شده‌اند که نه‌تنها درمان بیماری‌ها را مخفی می‌کنند، بلکه حتی ممکن است ویروس‌ها و بیماری‌های جدید تولید کنند تا داروهای بیشتری بفروشند. این باور، ترکیبی است از بدبینی نسبت به صنعت داروسازی و ناآگاهی از واقعیت‌های علمی و اقتصادی. بله، صنعت داروسازی یک صنعت سودآور است، اما توسعه یک دارو یا درمان جدید چنان فرآیند پیچیده، طولانی و پرهزینه‌ای است که پنهان کردن درمان‌های مؤثر نه‌تنها غیراخلاقی، بلکه غیرعملی است.
باور به این تئوری‌های توطئه نه تنها بی‌اساس است، بلکه می‌تواند خطرناک باشد. افرادی که به این ادعاها باور دارند، ممکن است از درمان‌های اثبات‌شده علمی دوری کنند و به دنبال روش‌های جایگزین و شبه‌علمی بروند. نتیجه؟ مشکلات سلامتی بیشتر خواهد شد. تئوری‌های توطئه همیشه جذاب‌اند، اما حقیقت این است که علم و پزشکی نه بر اساس نقشه‌های مخفی، بلکه بر اساس تحقیق، آزمون و خطا، و همکاری جهانی پیش می‌روند.
انسولین: یک دستاورد تاریخی، نه ابزار توطئه
برای لحظه‌ای به انسولین فکر کنید. این ماده نجات‌بخش، که اولین بار در سال 1921 کشف شد، میلیون‌ها زندگی را در سراسر جهان نجات داده است. هر روز، بیماران دیابتی به انسولین وابسته‌اند تا بتوانند زندگی کنند. اگر یک شرکت داروسازی "راه‌حل نهایی دیابت" را پیدا کند، فکر می‌کنید چه می‌کند؟ به‌جای پنهان کردن آن، احتمالاً اولین کسی خواهد بود که این درمان را عرضه می‌کند، چون چنین کشفی نه تنها یک پیشرفت علمی، بلکه یک پیروزی تجاری عظیم خواهد بود.
اما چرا هنوز درمان قطعی برای دیابت یا بسیاری از بیماری‌های دیگر نداریم؟ دلیل ساده است: پزشکی و علم پیچیده‌اند. دیابت یک بیماری چندعاملی است که به ژنتیک، محیط، و سبک زندگی مرتبط است. درمان نهایی آن نیاز به سال‌ها تحقیق و تلاش دارد، نه توطئه.
چرا این تئوری‌های توطئه محبوب‌اند؟
یکی از دلایل محبوبیت این تئوری‌ها این است که به مردم حس کنترل و درک می‌دهند. وقتی با بیماری‌ها و مشکلات پیچیده مواجه می‌شویم، ایده اینکه "کسی پشت پرده همه چیز را کنترل می‌کند" ساده‌تر از پذیرش این واقعیت است که علم هنوز پاسخ همه‌چیز را ندارد. همچنین، بسیاری از این باورها با احساسات منفی نسبت به شرکت‌های بزرگ و سودجویی ترکیب می‌شوند. بله، شرکت‌های داروسازی مانند هر صنعت دیگری به دنبال سود هستند، اما این بدان معنا نیست که در حال پنهان کردن درمان‌ها یا تولید بیماری‌اند. چنین ادعاهایی بیشتر نتیجه سوءتفاهم از فرآیندهای علمی و پیچیدگی اقتصاد داروسازی هستند.
علم در برابر توطئه: حقیقت کجاست؟
برای توسعه یک دارو یا درمان جدید، دانشمندان باید از مراحل بسیار سخت و پیچیده‌ای عبور کنند: از آزمایش‌های اولیه در آزمایشگاه تا آزمایش‌های بالینی گسترده. این فرآیند نه تنها سال‌ها طول می‌کشد، بلکه نیاز به سرمایه‌گذاری‌های عظیمی دارد. همچنین، تحقیقات در این حوزه معمولاً توسط گروه‌های مختلفی از دانشگاه‌ها، دولت‌ها و شرکت‌های خصوصی انجام می‌شود.
اگر درمانی برای یک بیماری کشف شود، تقریباً غیرممکن است که همه این گروه‌ها بتوانند آن را پنهان کنند چون این صنعت رقابتی است و حتی با فرض اینکه یک شرکت، درمانی را بیابد و علنی نکند به احتمال زیاد و دیر یا زود شرکت دیگری درمان را کشف خواهد کرد و به نام خودش ثبت خواهد کرد.
پیامدهای خطرناک این باورها
باور به این تئوری‌های توطئه نه تنها بی‌اساس است، بلکه می‌تواند خطرناک باشد. افرادی که به این ادعاها باور دارند، ممکن است از درمان‌های اثبات‌شده علمی دوری کنند و به دنبال روش‌های جایگزین و شبه‌علمی بروند. نتیجه؟ مشکلات سلامتی بیشتر خواهد شد. تئوری‌های توطئه همیشه جذاب‌اند، اما حقیقت این است که علم و پزشکی نه بر اساس نقشه‌های مخفی، بلکه بر اساس تحقیق، آزمون و خطا، و همکاری جهانی پیش می‌روند.
به جای شک به دانشمندان و پزشکان، بهتر است به آن‌ها اعتماد کنیم و بدانیم که پیشرفت‌های علمی زمان می‌برد، اما در نهایت به نفع همه ماست. پس دفعه بعد که کسی به شما گفت "داروسازها راه درمان سرطان یا دیابت را می‌دانند ولی پنهان کرده‌اند"، شاید بهتر باشد لبخندی بزنید و با شوخی بگویید: "متشکرم که رازهای مخفی جهان را با من به اشتراک می گزارید!"
انتهای پیام/
