فناوری فضایی در خدمت اکتشافات باستانی!

به گزارش خبرگزاری آنا به نقل از اسپیس، فناوری‌های فضایی به طور معمول برای کاوش و شناخت اعماق فضا طراحی شده‌اند، اما جالب است بدانید که این فناوری‌ها می‌توانند به ما در درک بهتر زمین و محیط پیرامون‌مان نیز کمک کنند.

برای مثال ماهواره‌ها با استفاده از سنجش از دور، اطلاعات دقیقی از وضعیت زمین، از جمله تغییرات آب و هوایی، جنگل‌زدایی و وضعیت کشاورزی به دست می‌آورند. این داده‌ها می‌توانند به پیش‌بینی بلایای طبیعی و مدیریت منابع کمک کند.

بیشتر بخوانید

تاریخ از زاویه دید علم ۵؛

چرا عصر زپلین‌ها به پایان رسید؟/ بررسی فاجعه کشتی هوایی هیندنبورگ

یادداشت| شرطی‌سازی کلاسیک و یادگیری ناخودآگاه

یادداشت| بازاندیشی در آسمان شب: نیکلاس کوپرنیک و مدل خورشید-مرکزی

 ماهواره‌های فضایی به دانشمندان کمک می‌کند تا خرابه‌های باستانی قوم مایا را بهتر از هر زمان دیگری بررسی کنند. با توجه به جنگل‌های انبوه در سرزمین‌های اجدادی این گروه بومی، جستجو در آن کار ساده‌ای نیست.

در ۱۰ سال گذشته باستان‌شناسان درباره محل زندگی، بناها و خصوصیات مایاها اطلاعات بیشتری نسبت به 150 سال قبل جمع‌آوری کرده‌اند.

یونسکو محل سکونت مایاها را به عنوان میراث جهانی ثبت کرده است. اما بسیاری از مناطق سکونت این قوم حفاری نشده و برای جامعه مدرن ناشناخته مانده است. به ویژه که پس از رها شدن این مکان‌ها در آن دوران، جنگل‌های انبوه ساختمان‌های آن‌ها را پوشاند.

باستان شناسان به کمک فناوری پیشرفته ماهواره‌ای، این ویرانه‌ها را سریع‌تر کشف می‌کنند. آنها با استفاده از فناوری تکنیک لیزر پالسی به نام لیدار که فناروی شناسایی و برد از طریق نوراست، مکان‌هایی را که مربوط به محل زندگی مایاها بود رصد کردند.
مایاها مردمانی بودند که در سرزمین‌های شامل مکزیک، گواتمالا و شمال بلیز زندگی می‌کردند. قبل از قرن شانزدهم، زمانی که اسپانیایی‌ها به این منطقه حمله کردند، مایاها پرجمعیت‌ترین گروه منطقه بودند. آن‌ها سازه‌های سنگی می‌ساختند، کشاورزی می‌کردند و وقایع را ثبت می‌کردند.

ماهواره‌ها به دانشمندان کمک می‌کند تا خرابه‌های باستانی بیشتری را بیابند و در حال حاضر هم این تحقیقات در جریان است.  این منطقه با 650 کیلومتر مربع وسعت زیادی دارد غنی از ویرانه‌های باستانی است.

 محققان توانستند در طی چند روز با بررسی داده‌های ماهواره‌ای، 28 مکان تاریخی را پیدا کنند، و در حال برنامه‌ریزی برای بررسی ساختار کانال‌های آب در آن منطقه هستند.

جامعه مایاها از یک سو به دلیل تجاوز اسپانیایی‌ها و از سوی دیگر به علت تغییرات آب و هوایی مداوم ، مدام مجبور به جابه‌جایی شده بود.

یونسکو محل سکونت مایاها را به عنوان میراث جهانی ثبت کرده است. اما بسیاری از مناطق سکونت این قوم حفاری نشده و برای جامعه مدرن ناشناخته مانده است. به ویژه که پس از رها شدن این مکان‌ها در آن دوران، جنگل‌های انبوه ساختمان‌های آن‌ها را پوشاند.

گرمایش زمین ناشی از فعالیت‌های انسانی یکی از اساسی‌تری مسائل جوامع امروزی در سراسر جهان است که منجر به وقوع سیل و تغییرات آب و هوایی شدید می‌شود. بنابراین بررسی جامعه و محل سکونت مایاها می‌تواند درس‌های بزرگی برای ما داشته باشد.

تیم مورتا، از دانشگاه کارولینای شمالی، درباره مطالعه جامعه مایاها به کمک فناوری فضایی گفت:«جوامع مایاها خود را با تغییر شرایط محیطی و بارندگی وفق دادند و ساختارهای جدیدی طراحی کردند. نمونه‌ها شامل تراس‌های کشت ذرت و حوضه‌های آبریز برای انتقال و ذخیره آب در شرایط خشکسالی بود.»

ماهواره‌های کوچک فرصت‌های بیشتری برای بررسی سطح زمین فراهم می‌کنند، چون در مدارهای نزدیک به دور زمین می‌گردند. مدارهای بالاتر به سوخت و پول بیشتری نیاز دارند. بنابراین رصد زمین با یک ماهواره مکعبی کوچک مناسبتر از رصد با یک ماهواره بزرگ‌تر است که در ارتفاع  از زمین قرار دارد.

اگرچه شرکت‌هایی مانند Planet Labs که داده‌های ارزشمندی در اختیار محققان به ویژه باستان‌شناسان قرار می‌دهند اما دسترسی به این داده‌ها پرهزینه است. بنابراین دانشمندان سعی می‌کنند تا جایی که ممکن است از داده‌های رایگان یا تصاویر ماهواره‌ای طبقه‌بندی‌شده استفاده کنند، زیرا شرکت‌های ماهواره‌ای به دنبال سودمالی بیشترند.

به گفته محققان باستان‌شناس، هوش مصنوعی می‌تواند در شناسایی ویرانه‌ها توسط تصاویر ماهواره‌ای نقش موثری داشته باشد، اما آموزش و دسترسی به الگوریتم‌های مناسب نیز دشوار و پرهزینه‌ است. به همین علت آن‌ها خواستار آموزش و دسترسی بیشتر از فناوری‌های نوین، برای ادامه تحقیقات باستان‌شناسی در آینده شدند.