در گفت‌وگو با آنا تشریح شد؛
چالش‌های آسیب‌زننده روابط پنهانی در زندگی زناشویی/«هوش مصنوعی» یکی از عناصر آتی تئاتر خواهد بود
نمایش «شالهنگ» نوری بر بررسی آسیب‌های روابط پنهانی زناشویی می‌اندازد که بر پایه مناسبات قدرت، منافع، ثروت و دروغ بنا شده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «شالهنگ» به نویسندگی آرزو خانجانی ، طراحی نوشین تبریزی ، تهیه کنندگی منوچهر هادی و کارگردانی بابک قادری از هفتم مرداد ماه اجرایش را در عمارت نوفل لوشاتو آغاز کرده است. بازیگران این کار مرضیه صدرایی، حامد رحیمی نصر، آیلار نوشهری، عقیل بهرامی، بهداد قادری، بهزاد کریمی، محمدرضا حسنی، مهناز نوروزی، شهناز نوروزی و مبینا هادی هستند.
«شالهنگ» در لغت به معنای گروگان است و نمایش شالهنگ روایت زندگی زوج‌هایی است که در اسارت نقاب‌هایشان، یکدیگر را گروگان گرفته‌اند، در شالهنگ به ناگفته‌های روابط زناشویی معیوب می‌پردازند. این اثر که مضمونی رئال و اجتماعی دارد، به خوبی توانسته مخاطب را درگیر خود کند. این نمایش به روابط پیچیده انسان‌های امروز جامعه پرداخته است.
در گذشته ازدواج به دلیل شرایط اجتماعی و شرایط مالی، سریعتر و آسان‌تر اتفاق می‌افتد. ولی امروزه در این بزنگاهی که ما زندگی می‌کنیم آمار ازدواج کم شده است. در بین آنهایی هم که ازدواج کردند، خیلی ناموفق زیاد است و این را آمارها نشان داده است. انسان‌ها از یک سنی که می‌گذرند، دوست دارند زندگی مشترک تشکیل بدهند و بچه داشته باشند، این یک نیاز ذاتی و غریزی است، ولی امروزه می‌بینیم که آمارش پایین آمده است.
آرزو خانجانی، نویسنده نمایش «شالهنگ» با بیان اهداف و شیوه اجرایی این نمایشنامه بیان کرد: «شالهنگ» نوری بر پویایی‌های آسیب زننده پنهانی روابط زناشویی انداخته که بر پایه مناسبات قدرت، منافع، ثروت و دروغ بنا شده است. آنچه این سال‌ها متاثر از فرهنگ مادی‌گرایی و به دور از اخلاق و معناگرایی است.
سال‌هاست که برخی از سنت دیرینه و فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی فاصله گرفته و سبک زندگی نامتعادلی را ایجاد کرده که نه مدرن و نه سنتی است، خانجانی گفت: «شالهنگ» شاید زبان تیزی دارد، زیرا از طریق طنز این جنس از روابط آسیب زننده را بی‌پرده نشان می‌دهد و به نوعی مخاطبینی که تا امروز از این بُعد به مسائل نگاه نکرده بودند با همذات‌پنداری، تصور می‌کنند مورد تمسخر قرار گرفته‌اند؛ طبیعی است افرادی که ارزش و خویشتن‌شان را بر مبنای مادی‌گرایی بنا نهاده‌اند و دچار مکانیسم دفاعی خودبزرگ‌بینی شده‌اند به یکباره شوکه شوند چرا که پرده‌ها کنار رفته است و ضعف بنیادین در پسِ این خودِ پوشالی در حال عیان شدن است. به قول حافظ «ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه؟»
از سوی دیگر چالش ازدواج‌هایی که فرزندان را به بهانه مراقبت مورد سوء استفاده عاطفی قرار می‌دهند را این نمایش نشان می‌دهد و اینکه تصور می‌شود این مسیر راه ترمیم زخم‌هایی است که بر بدنه روابط خانوادگی و فرزندپروری خودشیفته وار فرود می‌آید، گاهی هم برای این خانواده‌ها فرزند داشتن کاری بی عنی است. خانجانی یادآور شد: «شالهنگ» ناگزیر درد‌هایی عمیق را نشان داده و آن را با زبان طنز ولی تلخ به چالش می‌کشد. هرچند برای جامعه‌ای که دچارِ آن است بار حسیِ تمسخر دارد و ممکن است فرد حسِ حقارت کند، اما گاهی به جهت تاثیر بیشتر این‌گونه باید نقد کرد.
سه گروه مخاطبان نمایش «شالهنگ»
وی ادامه داد: مخاطبان نمایش بر اساس روان و تعارضات‌شان چند دسته‌اند. اول مخاطبانی که به گفته خودشان بعد از دیدن نمایش قدردان همسران خود می‌شوند و روابطشان مستحکم‌تر می‌شود چرا که خود را جدا از زوج‌های داستان می‌بینند. دیگر مخاطبانی که در آینه خود را می‌بینند و از شالهنگ خشم می‌گیرند، اما در خلوت خود بدان می‌اندیشند و شاید تغییری رخ دهد و دیگر مخاطبان که جوانان مجرد هستند؛ بعد از دیدن آن نگاهی دیگر به ازدواج و ارزش‌های حاکم بر آن برایشان رخ می‌دهد.
هوش مصنوعی آینده تئاتر؟!
خانجانی اظهار داشت: «شالهنگ» به معنای گروگان، در این نمایش نشان می‌دهد که با پول‌پرستی، زیبایی مصنوعی، دروغ، خیانت و سایر تصورات واهی نشأت گرفته از مادی‌گرایی نه تنها کسی را نمی‌توان در رابطه‌ای گروگان گرفت بلکه تمامی این خصایص رابطه را به نابودی می‌کشاند؛ بنابراین شاید لازم باشد به ارزش‌های اصیل دل بست و شاکله روابط زناشویی را بر آن بنیان نهادینه کرد.
این نویسنده درباره استفاده از فناوری‌های نوین در تئاتر گفت: اگر از فناوری و تکنیک‌های جدید در راستای دراماتیک کردن نمایش چه در متن چه در شیوه اجرایی استفاده بشود دریچه‌های جدیدی برای نویسندگان، کارگردانان و طراحان تئاتر باز می‌شود. در تئاترهای کشورهای پیشرفته از علوم پایه مانند شیمی و فیزیک در متن و اجرا استفاده می‌شود و قابلیت‌های جدیدی به تئاترشان اضافه شده است. به نظر می‌آید هوش مصنوعی در آینده یکی از عناصر جدی تئاتر خواهد بود که اگر در همراهی با انسان باشد اتفاقات بزرگی خواهد افتاد.
این نمایش تا دهم شهریورماه راس ساعت ۱۹:۳۰ در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه خواهد رفت.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
