زرنگاری‌های سیمین در شعر معاصر

خبرگزاری علم و فناوری آنا، عبدالرضا مدرس‌زاده، دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان  به مناسبت دهمین سال درگذشت سیمین بهبهانی شاعر نامدار معاصر یادداشت منتشر کرد که از نظر مخاطبان می‌گذرد:

مرور چندباره مجموعه‌های شعری که شاعر آنها از حجاب معاصرت بیرون آمده و به جاودانگی پیوسته است، علاوه بر کامروا ساختن ذهن و جان لذت کشف‌های تازه را هم به ارمغان می‌آورد که نمی‌توان از کنار آن به سادگی گذشت.

بانو سیمین بهبهانی شاعر نامدار معاصر یکی از همین چهره‌هاست که اکنون در دهمین سالگرد به آسمان پیوستن او می‌توان از دریچه‌ای (و حتی دریچه‌هایی) دیگر شعر او را بررسی و ارزیابی کرد.

شعر او که در دوره‌هایی حساسیت منتقدان ادبی و در مقاطعی واکنش باورگرایان را برانگیخته در واقع حاوی پیام‌های هنجارشکن و موج‌هایی پیش برنده است که در مواردی خاص خود اوست و این یعنی سیمین به سبکی اصیل و آراسته به زنانگی دست‌یافته بود.

تمسک او به غزل در اوج نوگرایی‌های سنت‌ستیزانه بی آنکه در چنان کار‌هایی ناتوان باشد، نمودی از کوشش او در پاسداشت زبان و ادب فارسی (حتی به شیوه‌ای مغایر با امثال حمیدی شیرازی) است ضمن اینکه برای صرفاً رسیدن به نوگرایی، صحن غزل را ترک نکردن گویای اعتمادبه‌نفس شاعری بوده که می‌داند حرف تازه را چگونه در قالبی کهن (غزل) بیان کند.

زیست متعهدانه و هنرمندانه سیمین در فضای شعر معاصر البته خالی از نقد‌ها و آسیب‌ها و حتی آزار‌ها نبوده با این همه سیمین بهبهانی در همین شکل و شمایل کوشش کرده به‌هنگام بودن حضور خود را در عرصه جامعه رعایت کند ازاین‌رو از فتح خرمشهر تا جانباز (به زعم او عبوس) در شعرش یافت می‌شود ضمن اینکه او در مقام شاعری توانمند هیچ‌گاه برای بزک کردن شعر خویش، هیجانات جنسی و نفسانی و یا ستیز با ارزش‌های مذهبی را گدایی نکرده این را به‌خوبی می‌توان در دهمین سال درگذشت او در مقایسه با آنچه در رسانه‌های مجازی بازنشر می‌شود بهتر دریافت کرد.

خاکجای او پرنور باد که شعرش درباره مادر امام علی علیه‌السلام و زاده شدن مولود کعبه برای همیشه بی‌مانند است؛ غزال ماده گویی شیر نر زاد!