مقررات ورزشی در خطاهای فنی و ضرورت رعایت آن توسط ورزشکاران

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، داود حسنلو کارشناس ارشد جزا و جرم شناسی- ورزش عبارت است از حرکت‌های منظم و مکرر بدنی که در راستای اهداف مختلف که بهترین آنها نشاط و تندرستی بدن است، انجام گیرد. در این باره نیز رعایت مقررات از اهمیت زیادی برخوردار است و لذا قانونگذار در ماده ۱۵۸ قانون مجازات اسلامی مقرر داشته که حادثه نباید به دلیل نقض مقررات باشد. یعنی اگر برخلاف مقررات عملیات ورزشی انجام و و منجر به حادثه‌ای شود، مرتکب آن همانند حوادث خارج از میدان‌های ورزشی، تحت تعقیب قرار خواهد گرفت.

به طور کلی مقررات ورزشی به گونه‌ای تهیه گردیده‌اند که در صورت رعایت آنها تا حدود زیادی از بروز حوادث ورزشی پیش گیری می‌گردد. از طرفی قانونگذار به این مساله توجه نموده است که قرار نیست در عرصه ورزش، کسی مصدوم و یا مجروح یا حتی کشته نشود و به هر صورت احتمال وقوع حوادث ورزشی حتی در جایی که کلیه مقررات رعایت می‌گردد نیز وجود دارد؛ اما تا آنجا که مواردی مانند اطلاع ورزشکاران، قابل پیش بینی بودن حوادث و شرکت داوطلبانه در ورزش را دلیلی برای موجه محسوب نمودن حوادث ناشی از عملیات ورزشی البته در صورت رعایت کامل مقررات قرار داده‌اند و این به تنهایی نیز گویای توجه قانونگذار به این مسئله بوده است.

در همین راستا می‌توان گفت که مقررات ورزشی، مجموعه شرایطی است که توسط فدراسیون‌ها، هیئت‌ها، انجمن‌ها و امثال آنها به صورت مدون، در رابطه با عملیات ورزشی و امثال آنها تنظیم گردیده و یا مقرراتی است غیر مدون که حاکم بر ورزش‌های بومی است و عرفا مورد قبول مردم می‌باشد. هم چنین در تعریف ماده یک قانون مسئولیت مدنی نیز به نوعی عدم رعایت مقررات در بحث مسئولیت مدنی مشاهده می‌شود و آن جایی است که انجام فعل بدون مجوز قانونی را مطرح نموده و انجام این فعل غیر مشروع چه عمدی و چه بر پایه بی احتیاطی و همانند آن باشد، موجب تعلق مسئولیت مدنی به وارد کننده خسارت می‌گردد.

به واقع در بحث مقررات ورزشی، مقررات شامل مصادیق گوناگونی است که در رابطه با مقررات مربوط به خطا‌های فنی و ضرورت رعایت آن توسط ورزشکاران شایان ذکر است در میان مصادیق مختلف، بارزترین آنها مقرراتی است که بر خطا‌های ناشی از عملیات ورزشی توجه نموده است. با این توضیح که ورزش‌ها با توجه به تفاوت‌هایی که دارند، در اصل دارای یک مجموعه مدونی هستند که تحت عنوان قوانین و مقررات، تهیه و در اختیار ارگان‌های مرتبط از جمله فدراسیون‌ها، هیئت‌های داوری و از این دست قرار می‌گیرد.

در این مجموعه مقررات به طور معمول تمامی ضوابط و مقررات مربوط به زمین، بازیکنان، داوران و تخلفات و جرائم ایشان و امثال این موارد با دقت ذکر شده است. به عنوان مثال در خصوص ورزش بسکتبال در قوانین بسکتبال به شرح انواع خطا‌ها و از جمله خطا‌های ورزشکاران پرداخته شده، مثلا آزار و اذیت بازیکن توسط بازیکن دیگر، مانع ایجاد کردن در دید حریف ورزشی یا حرکت دادن دست جلوی دید حریف و هم چنین تخطی‌های عمدی و نشات گرفته از رفتار غیرورزشی مثل پریدن از پشت سر روی حریف برای گرفتن توپ و هم چنین گرفتن توپ از دست حریف با استفاده از تاکتیک‌های خشن؛ در مقررات ورزش واترپلو نیز که مقتضی بازی در آب است، خطا‌های مختلفی مدنظر قرار گرفته است از جمله این که اگر حریفی از حریف دیگر به عنوان وسیله‌ای برای حرکت نمودن در آب استفاده نماید دچار خطای ورزشی گردیده و یا این که حریف خود را در آب هل دهد و یا در زمانی که داور پنالتی اعلام می‌نماید، در هنگام زدن توپ به درون دروازه، پرتابی غیرمعمول انجام گیرد و مواردی مانند لگد زدن به حریف که در زمره خطا‌های ورزشی تلقی می‌شود.

بدیهی است هرگاه حادثه ورزشی پیرو حرکات خطای ورزشکار (یعنی اعمالی که مطابق مقررات منع گردیده باشد، مسئولیت کامل قانونی بر وی بار خواهد شد) همانند این است که وی در خارج از زمین به انجام جرم پرداخته و بعضا مجازات خواهد شد. اما آن بخش از اقدامات غیر ورزشی که در حین فعالیت‌های ورزشی انجام می‌شود، مانند فحاشی یا کتک کاری‌ها و... قابل طرح در حقوق ورزشی نمی‌باشد و مرتکب تحت عنوان مجرم عادی قابل مجازات است. باید گفت که اصولا نه ورزش و نه مکان‌های ورزشی را نمی‌توان به عنوان ابزاری جهت مصونیت ورزشکاران متخلف و فرار آنها از مسئولیت قرار داد و البته از منظر کیفری؛ ضرب و جرح‌هایی که از سوی ورزشکاران در حین ورزش و حتی در زمین ورزش صورت می‌گیرد نیز مشمول معافیت نبوده و  جرم تلقی شده و مجازات دارد و در این میان مسئولیت مدنی آنها از بین نخواهد رفت و مرتکب در صورت مطالبه خسارت از طرف خواهان (آسیب دیده) ملزم به جبران خسارت و تقبل مسئولیت مدنی ناشی از خطای عمدی ورزشی خود خواهد بود.