بی‌توجهی به افکار بلندپروازانه نوجوانان و جوانان چه پیامدهایی دارد؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، سمینار یک روزه «توسعه فرهنگی سقز و بازاندیشی انتقادی در آموزش و پرورش» با حضور نعمت‌الله فاضلی استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سقز برگزار شد.

استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در این سمینار با بیان اینکه با سیطره فیزیکالیسم و غلبه ساخت و ساز‌ها در شهر‌ها مواجه هستیم، اظهار کرد: مردم در شهرها، شاهد آشفتگی منظر و شهر‌های ناخوانایی هستند؛ در حالی که مدیریت شهری باید با شناخت امکان‌های شهر از جمله بسیج منابع فرهنگی، گفت‌وگو با فرهیختگان و درک روح مدنی و مشارکت شهر، شهر را به سمت شهری دوست‌داشتنی و معنادار هدایت کند تا شهروندان به شهر احساس تعلق‌خاطر پیدا کنند.

فاضلی افزود: سقز با توجه به وضعیت تاریخی، فرهنگی، ژئوپولتیک و مرزی می‌تواند در کلاس شهر‌های جهانی مطرح و تثبیت و در حوزه فرهنگ و هنر (تئاتر، جشن‌های پرشور نوروز، مد و پارچه) ظرفیت‌های زیادی دارد که به‌عنوان شهر خلّاق، برندسازی و ثبت شود.

وی خاطرنشان کرد: اهمیت دادن به قدمت تاریخی و وجهه فرهنگی سقز نگاه تطوری و انباشتی به فرهنگ و تمدن و شناساندن آن، ایجاد نوآوری در بستر تاریخی و فرهنگی لازمه توسعه شهری سقز است.

استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با بیان اینکه شهروندان براساس ژنتیک ثانویه می‌خواهند در صفحه شهر نقش داشته باشند، تبیین کرد: بازیگر شدن شهروندان در عرصه، خواسته روح شهر و بیشتر خواستن از زندگی است.

فاضلی همچنین یکی از دلایل افزایش خودکُشی و ناهنجاری را بی‌توجهی به افکار بلندپروازانه نوجوانان و جوانان و نادیده گرفتن نقش انسان‌ها در روح شهر برشمرد.

وی با بیان اینکه برنامه‌ریزان شهری باید به شخصیت، روح پویا و زیست‌بوم شهری توجه کنند، افزود: لازم است از نماد‌ها و تمایزات فرهنگی در ایجاد فضا‌ها و المان‌های شهری استفاده شود تا به آرامش، رفاه و احساس معناداری شهروندان کمک کند.

استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی عنوان کرد: مطالبه‌گری و کنشگری فعالانه و آگاهانه شهروندان، گفت‌وگو بین نخبگان و تولید محتوای رسانه‌ها در حوزه فرهنگی و اجتماعی می‌تواند به تولید مفاهیم و پیشرفت در امور شهری منجر شود و جایگاه ویژه سقز را بازیابد.

فاضلی در نشست «بازاندیشی انتقادی در آموزش و پرورش» هم گفت: مدرسه باید متناسب با روح زمانه یعنی صلح طلبی، انسان‌گرایی، خوشکوفایی و کنشگری باشد و با توجه به اینکه روح زمانه با خشونت، سوژه‌گرایی، تقلید محض و انفعال مخالف است، بنابراین مراکز آموزشی باید محل آموزش، تفکر، فرهنگ‌مداری و مسئولیت‌پذیری اجتماعی است و با درک انتقادی و تحلیلی، زندگی معاصر و مسئولیت‌مداری انسانی و اجتماعی را از الزامات بازاندیشی و اقتصائات آموزش جامعه امروز تبیین کرد.

وی با مطرح کردن ایده سواد انتقادی گفت: باید ساختار و نظام آموزشی به بازبینی محتوای کتاب‌های درسی، روابط درون مدرسه، اهمیت به مشارکت و گفتمان، شیوه‌های تفکر و تدوین خط‌مشی‌های جدید بپردازد و جامعه را برای شکل دادن مناسب عادلانه‌تر، آزادتر، خلاق تر، چند فرهنگی، تعاملات چندوجهی و مسئولانه آماده کند.