وقاحت بی‌پایان الیزه/ عملیات ۷ اکتبر «کنش» یا «واکنش»؟
فرانسه در تقابل با گزارشگر ویژه سازمان ملل تلاش می‌کند عملیات هفتم اکتبر را به‌مثابه «نقطه آغاز بحران» در منطقه تلقی کند و در ریشه‌یابی علل واقعه، نقش تاریخی صهیونیسم را نادیده بگیرد.
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- حنیف غفاری: سیاست یک بام و دوهوای فرانسوی‌ها در قبال جنگ غزه زبانزد خاص و عام است. کاخ الیزه در پشت پرده و حتی بعضاً به‌صورت آشکار، از روند نسل‌کشی در غزه حمایت می‌کند و از سوی دیگر، مدعی لزوم رعایت حقوق بشر در جریان تجاوز اسرائیل به رفح و خان یونس است! این دوگانگی، برگرفته از تعلق کاخ الیزه به لابی‌های صهیونیستی در فرانسه است. لابی‌هایی که از حزب سوسیالیست گرفته تا جمهوری‌خواه و حتی جریان ملی‌گرای افراطی را تحت سلطه خود قرار داده و مانع از تحقق رویکردی انسانی و واقعی در قبال بحران تمام‌عیار کنونی در فلسطین می‌شود.
اخیراً شاهد بروز دیالکتیک و تعارضی میان مقامات فرانسوی و گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد بودیم. ماجرا از این فرار است که وزارت خارجه فرانسه به دیدگاه‌های «فرانچسکا آلبانیز» گزارشگر ویژه سازمان ملل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین که اقدام حماس در ۷ اکتبر (عملیات طوفان الاقصی) را «واکنشی به ظلم اسرائیل» خوانده بود، پاسخ داد و آن را «شرم‌آور» خواند! خانم آلبانیز پس‌ازآنکه «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه، کشتار ۷ اکتبر را «بزرگ‌ترین کشتار یهودی‌ستیزانه قرن ما» خواند، پیامی منتشر و اعلام کرد که کشتار ۱۲۰۰ اسرائیلی در آن روز «پاسخی به ظلم و ستم اسرائیل» بوده است.
گزارشگر سازمان ملل: قربانیان ۷ اکتبر نه به دلیل یهودی بودنشان بلکه در پاسخ به ظلم اسرائیل کشته شدند
به عبارت بهتر، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد پرده از ظلم تاریخی و اشغالگری آنها در قبال فلسطینیان برداشته و عملیات طوفان الاقصی را نه یک «کنش ابتدایی» بلکه واکنشی نسبت به این‌همه جنایت و ظلم از سوی صهیونیست‌ها خوانده است.
او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «بزرگ‌ترین کشتار یهودی‌ستیزانه قرن ما؟ نه آقای مکرون، قربانیان ۷ اکتبر نه به دلیل یهودی بودنشان بلکه در پاسخ به ظلم اسرائیل کشته شدند. فرانسه و جامعه بین‌المللی هیچ کاری برای جلوگیری از آن انجام ندادند.»
واقعیت امر این است که فرانسه، آلمان، انگلیس و آمریکا به‌عنوان چهار کشور اصلی حامی جنایات رژیم اشغالگر قدس، در طول ماه‌های اخیر تلاش کرده‌اند عملیات هفتم اکتبر را به‌مثابه «نقطه آغاز بحران» در منطقه قلمداد کنند و متعاقباً، اقدامات ددمنشانه و وحشیانه رژیم اشغالگر قدس در غزه، رفح و خان یونس را در چارچوب یک «واکنش طبیعی» مورد تحلیل قرار دهند. این برداشت دروغین و وقیحانه، منبعث از ارتباطات گسترده‌ای است که میان غرب و صهیونیست‌ها وجود دارد.
نباید فراموش کرد که افرادی مانند امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه به‌اندازه‌ای نسبت به موج ضد صهیونیستی فراگیر ایجاد‌شده در کشورهایشان نگران هستند که حتی هرگونه ابراز مخالفت با نسل‌کشی فلسطینیان را «جرم انگاری» کرده‌اند. محدودیت برگزاری تظاهرات ضد صهیونیستی در پاریس و دیگر شهرها، مؤید همین حقیقت تلخ است. در چنین شرایطی دولت فرانسه که طبق اسناد و شواهد متقن، در عرصه نظامی و اطلاعاتی نیز کمک‌کار صهیونیست‌ها در نسل‌کشی کودکان غزه است، بلافاصله در رد اظهارات گزارشگر سازمان ملل متحد بیانیه می‌دهد و آن را محکوم می‌کند! بدون شک نام‌های مکرون، «اولاف شولتس» صدراعظم آلمان و «ریشی سوناک» نخست‌وزیر انگلیس را نیز باید در کنار نام‌های «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به‌عنوان بانیان نسل‌کشی غزه و همچنین شکست‌خوردگان بی‌آبروی عملیات هفتم اکتبر موردتوجه قرار داد.
انتهای پیام/
