آنا گزارش می‌دهد؛
گشت‌وگذار در موزه‌ای که زمان سال‌هاست در آن متوقف شده است
بالاتر از میدان تجریش، بعد از ایستگاه زعفرانیه، لابه‌لای دار و درخت‌ها ساختمانی قدیمی اما زیبا و چشم‌نواز مخفی شده که با وجود آثار گرانبهای زمان‌سنجی، زمان سال‌هاست که آنجا از جریان افتاده است.
گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ زهره سعیدی: کمی بالاتر از میدان تجریش، ایستگاه زعفرانیه یک مقدار پیاده روی که بکنی به سمت چهارراه پرزین بغدادی موزه‌ای در بین شاخ و برگ درختانی تنومند قرار گرفته که زمان را در خود حفظ کرده است. حتما برای شمایی که تا به حال پا به این مکان نگذاشته‌اید سوال است که یعنی چه زمان ایستاده است؟ موزه به خودی خود سکون و آرامش خاصی دارد حال اگر این موزه از نوع زمان هم باشد، همان جایی که اتفاقا اگر بروید زمان برایتان متوقف می‌شود و با وجود ساعت‌های مختلف باز هم ایستایی زمان را مشاهده می‌کنید.
موزه زمان سال ۱۳۷۸ افتتاح شد، اما در سال ۸۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و در آن ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی کشور‌های مختلف از ایران گرفته تا فرانسه، سوییس، انگلیس و آلمان نگه داری می‌شود. ساعت رجال، ساعت‌های ایستاده و لوکس، ساعت‌های رومیزی و جیبی، مچی و اخیرا نیز ساعت‌هایی از شهدا در بخش فرازمان آن قرار گرفته است. از جمله ساعت‌های ارزنده این موزه می‌توان به ساعت پروفسور حسابی و ساعت آفتابی ناصرالدین شاه نیز اشاره کرد.
از درب موزه که وارد می‌شوید، حیاط زیبا و دلنوازی جلوی صورتتان خودنمایی می‌کند، به سمت سنگفرش‌ها هدایت می‌شوید ، داخل ساختمان موزه‌ای دو طبقه است که ساعت‌ها در این مکان قرار گرفته‌اند. گچبریهای زیبای سقف این بنا همراه با معرق کاری، مقرنس و نقوش اسلیمی چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند.
موزه زمان از دوران ناصری تاکنون
زهرا جباری کارشناس موزه زمان با خوشرویی بخش‌های مختلف موزه را به بازدید کنندگان نشان می‌دهد و می‌گوید: قدمت اصلی این مکان به دوران قاجار باز می‌گردد، در واقع این ساختمان برای داماد ناصرالدین شاه «معیرالممالک» بود که به نوه ناصرالدین شاه رسید تا اینکه ۹۰ سال قبل فردی به نام «مهدی‌منصور شمیراناتی» قسمتی از اراضی این بنا را از رجال قاجار خریداری کرد. آن زمان یک منزل ساده یک طبقه به جای این بنای زیبا ساخته شد که گفته می‌شود خشت و گلی با اسکلت چوبی بوده و به عنوان منزلی ییلاقی از آن استفاده می‌شده است. تا اینکه «حسین خداداد» از سرمایه داران پهلوی دوم ۵۵۰۰ متر از این اراضی را از آقای شمیراناتی خریداری کرد و این بنای فعلی را بازسازی کرد. ۴۰ استادکار ماهر از گچبریهای متبحر سراسر کشور به این مکان آمدند و شروع به کار کردند، افرادی، چون مهندس ناظر ابتکار، آقای کاشی و عباس رمضانیان از معماران و حاج عبدالنبی تهرانی از گچ‌بران این بنا بودند. یکی از ویژگی‌های گچبری این بنا تکراری نبودن گچبری براساس طرح و نقش‌های مختلف بود.
جباری همچنین می‌گوید: از سال ۴۲ تا ۵۶ مرمت بنا تمام شد تا اینکه زمان انقلاب صاحبان آن از کشور می‌روند و این بنا باقی می‌ماند و در سال ۷۸ با توجه به اینکه اینجا کاربری خاصی نداشته به موزه ابزار‌های زمانسجی تبدیل می‌شود و تصمیم گرفته می‌شود که با ماکت سازی قسمت‌های از بنا و انتقال ساعت‌ها از خزانه ملی به اینجا موزه زمان افتتاح شود. انواع ساعت‌های طاقچه‌ای، دیواری، روزمیری و ساعت‌های شاخص افراد مطرح و هنرمندان از قرن هفدهم تا اوایل قرن بیستم بیشتر ساخت فرانسه و سوییس و سپس کشور‌های آلمان، انگلستان، آمریکا و ژاپن اینجا نگهداری می‌شود.
به‌سازی فضاهای موزه زمان در شش ماه گذشته
«محسن قانونی» مدیر پژوهش و توسعه موزه‌های دفینه نیز درباره مرمت و ساخت بنای موزه زمان می‌گوید: ما وقتی با یک بنای ثبت ملی در اشل زمان مواجه هستیم باید در نظر بگیریم که این بنا نیاز به مرمت هر چند وقت یکبار دارد چرا که این بنا یکی از ارزشمندترین‌ها به لحاظ گچبری است و در واقع به موزه گچبری معروف است، تعمیر این بنا‌ها نیاز به ممارست مستمر و پیگیری دارد، از یک سو فضا‌ها نیاز به به سازی داشت مثل بنا‌های اداری و ساماندهی فضاهای برق رسانی و سیستم‌های جریان آب، فضاهای جانبی، آماده سازی رواق فرازمان در شش ماه دوم سال قبل انجام شد. این پروسه شش ماه به طول انجامید.
رواق فرازمان موزه زمان نیز انتهای سال گذشته در این موزه افتتاح شد و دو ساعت شهید مهدی باکری و شهید زین‌الدین در آنجا قرار گرفت. همچنین علاوه بر این دو ساعت، ساعت‌های مچی دیگر شهدای گمنام از عملیات‌های مختلف نیز بر دیوار این رواق نصب شده است.
و در نهایت اینکه برای یک آخر هفته جذاب پیشنهاد می‌شود تا از این موزه زیبا و آرامش بخش دیدن کنید.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
