دموکریتوس؛ شانس یا انتخاب مسئله این است!

خبرگزاری علم و فناوری آنا- آزاده پورحسینی؛ دموکریتوس، فیلسوف یونان باستان از جمله افرادی است که در رابطه با شانس و چگونگی وقوع اتفاق‌ها صحبت کرده است. «شانس» مثل برنده شدن یک جایزه یا یافتن اسباب بازی مورد علاقه‌تان است. «وقوع» یعنی وقتی چیزهایی اتفاق افتاده یا می‌افتد. گاهی اوقات برخی اتفاق‌ها، مانند پیدا کردن یک سکه طلا روی زمین شانسی پیش می‌آید. دموکریتوس چندان به شانس معتقد نبود. او فکر می‌کرد برخی از رویدادها بدون دلیل خاصی رخ می‌دهد، درست همانطور گاهی اوقات باران غیرمنتظره می‌بارد.

او اولین کسی بود که مدعی شد همه چیز در جهان از قطعات ریز و غیرقابل رؤیتی به نام اتم ساخته شده است. این اتم‌ها در اطراف حرکت می‌کنند و به روش‌های مختلف به هم می‌رسند و باعث اتفاقاتی می‌شوند، همانطور که قطعات پازل در کنار هم قرار می‌گیرند تا یک تصویر ایجاد کنند.

دموکریتوس معتقد بود که حتی اگر برخی رخدادها تصادفی یا شانسی به نظر برسند، همیشه یک توضیح علمی پشت آنها وجود دارد. درست همانطور که خورشید هر روز طلوع می‌کند. دموکریتوس فکر می‌کرد وقوع تصادفی رخدادها بخشی از زندگی است، اما ما همیشه نمی توانیم تنها همه چیز را گردن شانس بیندازیم. ما باید سخت کار کنیم و در فرصت‌های خودمان انتخاب‌های خوبی داشته باشیم، درست همانطور که افراد برای امتحان درس می‌خوانند تا نمرات خوب بگیرند.

برخی از رخدادها ارتباطی با تلاش سخت ما ندارند. دموکریتوس می‌گفت باید قدردان لحظاتی که از آن با عنوان خوش شانسی یاد می‌کنند، مانند دیداری غافلگیرانه با یک دوست قدیمی باشیم و از آنها لذت ببریم. او می‌گفت نباید اگر بعضی وقت‌ها کارها بر وفق مراد ما نیست ناراحت بود. زندگی مانند یک ترن هوایی با فراز و نشیب‌های مختلف است و ما باید از هر تجربه‌ای چه خوب و چه بد درس بگیریم.

دموکریتوس معتقد بود ما باید یاد بگیریم از وقوع غافلگیرکننده اتفاق‌ها به عنوان فرصت نگاه کنیم و شگفتی‌های جهان اطراف خود لذت ببریم چرا که به کشف جادویی در امور روزمره نزدیک است، مانند یک غروب زیبا. بنابراین به یاد داشته باشید که از لحظات تصادفی زندگی لذت ببرید، اما سخت تلاش کنید و از تجربیات درس بگیرید. همه چیز به دلیلی اتفاق می‌افتد و ما می‌توانیم حتی در رویدادهای غیرمنتظره و برنامه‌ریزی‌نشده شادی را بجوییم.

ایستگاه فکر

1-اگر حق با دموکریتوس باشد،‌هر انسان مجموعه‌ای از اتم‌هایی است که طبق یک نظم خاص حرکت و عمل می‌کند! در این صورت چطور می‌توان کسی را برای کارش، تحسین یا تنبیه کرد؟ چون انگار همه چیز از قبل تعیین شده است. چه کارهایی که انجام داده‌اید و چه آنهایی که بعدا انجام خواهید داد.

داستان کوتاه

دو خواهر دوقلو به نام حنا و مونا در مدرسه درس می‌خوانند. روزی ناظم مدرسه اعلام کرد قرار است یک مسابقه برگزار شود.

مسابقه به این صورت بود که هر شخص باید از میان تعدادی 20 رقم موجود، عدد مورد نظر برگزارکنندگان مسابقه را درست حدس بزند. ناظم همچنین در انتهای صحبت‌هایش گفت که:«سه تا از شماره‌ها، اعداد زوج هستند.»

نینا و مونا می‌دانستند که به چه اعدادی زوج می‌گویند. آن‌ها با توجه به این دانسته‌شان عددی را حدس زدند و برای مجری مسابقه ارسال کردند.

چند وقت از این ماجرا گذشت و زمان قرع‌کشی فرا رسید. نینا و مونا توانسته بودند عدد مورد نظر را درست حدس بزنند.

نینا رو به مونا کرد و گفت : « هوراااااا ...  شانس آوردیم.»

شما چه فکر می‌کنید؟

آیا واقعا شانس آورده بودند؟ یا دانسته‌هایشان آنها را به برنده شدن نزدیک کرده بود؟