نمایش «چای تلخ» فیلم سینمایی می‌شود/ عرصه برای تولیدات تئاتر بسیار محدود است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «چای تلخ» به نویسندگی و کارگردانی مسعود تکاور از هفدهم بهمن ماه اجرایش را در سالن شماره دو پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرده است. بازیگران نمایش علی عطایی حور، اشکان هورسان، محمد شایان طهماسب پور، رضا حسین نژاد، سعید شاکری، امیر فراهانی، السا فتحی، محدثه امیریان، سمیه حسینی، امیرحسین صفاپور، با حضور علی عبادت طلب، مهری سادات آل آقا، با حضور افتخاری، حامد شیخی، سایر بازیگران مریم نایبی، سعید تکاور، محمدرضا زند، حسین میرصانع، سهراب علیزاده بازیگران کودک مانی امامی، پرنیان مظلومی، عرفان احمدی، پارسا کلاهی، بنیامین محمدی، اسرا طالبی، بازیگر فرم بارانک سهرابی هستند.

مسعود تکاور، نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما در گفت‌وگو با خبرنگار آنا گفت: به عنوان یک کارگردان دغدغه‌ام از اجرا رفتن یک اثر نمایشی رشد آن از نظر کمی و کیفی و تاثیرگذاری درست بر مخاطب است. متاسفانه در اغلب تولیدات امروز از جمله تئاتر، راندمان هزینه کرد تاثیر بسیار زیادی بر کیفیت هر تولیدی دارد و آسیب پذیر‌ترین شکل این تولید، تولید آثار هنری است که به نوعی جزو دغدغه‌های اصلی جامعه نیست درحالی که اگر فرهنگ یک جامعه رشد نکند هرمقدار که اقتصاد رشد کند بازهم دچار تنش خواهد شد.

وی افزود: در تئاتر امروز طراحی صحنه وجود ندارد؛ خلاقیت و نبوغ صحنه‌ای وجود ندارد، تنها کار‌های کوچک صحنه‌ای انجام می‌شود و در یک سالن چندین کار روی صحنه می‌رود و این امر دلیلی است تا جا به جایی هرشبه دکور بسیار دشوار و سخت باشد. فکر می‌کنم عرصه برای تولیدات تئاتری بسیار تنگ است.

این هنرمند سینما و تئاتر خاطرنشان کرد: یک اثر خوب هنری اولین نکته‌ای که باید داشته باشد این است که چیزی برای گفتن داشته باشد. انتخاب این موضوع و چیزی برای گفتن از نظر اندیشه کارگردان، نویسنده و تهیه کننده به شدت می‌بایست کارشناسی شود، زیرا امروزه ۹۰ درصد مسیر انتخاب درست است و در این انتخاب موفق خواهیم شد. اگر در این انتخاب بتوانیم مشورت بگیریم، کارشناسی کنیم و درست همه چیز را بررسی کنیم بدون شک در ادامه مسیر موفق خواهیم شد.

وی ادامه داد: یک اثر خوب پس از انتخاب کارگردان از اینکه چه چیزی می‌خواهد بگوید باید به سمت تولید و اجرای خوب برود. به طور مثال اگر میخواهیم در مفاهیم انسانی صحبت کنیم می‌بایست به دنبال ذهنیت و نویسنده مفاهیم خوب انسانی باشیم، در سوژه غزه ما می توانیم از نظر ابعاد انسانی موفق باشیم، اما متاسفانه ابعاد حمایتی آن همچنان وجود ندارد و به همین علت چیزی برای گفتن پیدا نمی‌شود و این اتفاق کار را بسیار سخت می‌کند.

کارگردان فیلم سینمایی کروکودیل با تاکید براینکه در این نمایش نصیحت نشده است؛ بیان کرد: براین باورم که جذب مخاطب مهمترین رکن هر اثر است و پس از آن باید دید چه چیزی در اثر بیان شده است؛ ما خوشبختانه در چای تلخ با رضایت مخاطب مواجه شدیم، مخاطبی که می‌خندد و گریه می‌کند. در واقع می‌توان گفت ماهیت اساسی این نمایش جمله «خنده‌ من از گریه غم انگیز‌تر است» است. این اتفاق در میان تماشاچیان ما رخ داد و آنها توانستند این تلخی چای را حس کنند و حرف خود را بیان کرده است. ما گفتیم که انسان‌ها در گناه و ثواب کار‌های خود برابرند و این موضوع جنسیت نمی‌شناسد.

وی ادامه داد: مخاطب امروز خرید یک پرس غذا برایش بسیار مهمتر از خرید یک اثر هنری چه تئاتر و چه سینما است؛ باید بدانیم کدام یک از اقشار ما به این سمت می‌توانند ورود کنند. علاوه براین؛ متاسفانه رسانه ملی ما نیز نتوانسته افکار گرسنه و تشنه مخاطبین فرهنگی را ارضا کند، آنقدر در مفاهیم سفارشی فرو رفته است که جایی برای اثر هنری در تلویزیون باقی نماند. در سینما نیز موفقیت تنها در فضای کمدی رخ می‌دهد که قابل تحسین است، اما می‌بایست بیشتر به این موضوع توجه می‌شد.

تکاور عنوان کرد: خرید بلیت برای افرادی که به تماشای تئاتر می‌نشینند بسیار حساس شده است. گردش مالی تئاتر بسیار پایین است و حداکثر فروش در مقابل هزینه‌ها بسیار کم و نازل است؛ این نشان دهنده ضعف بنیه حرکت‌های فرهنگی در جامعه است. امروز باید دست دانشجویان و جوانانی را بوسید که پول‌های شخصی خود را فدای حرکت در مسیر تئاتر و نمایش می‌کنند. زمانی که تئاتر بخواهد لهجه حرفه‌ای به خود بگیرد، یک خشونت اقتصادی در آن پدید می‌آید که مفاهیم هنری را زیر سوال می‌برد که من با به کارگیری هر دو موضوع در چای تلخ سعی کردم جنبه اقتصادی و فرهنگی را داشته باشیم.

کارگردان فیلم سینمایی الف امنیت عنوان کرد: من پس از ۴۰ سال از سینما و تلویزیون وارد فضای تئاتر شدم؛ اولین فعالیت تئاتری من مربوط به سال ۱۳۵۷ به همراه آقای سهراب سلیمی است که پس از آن وارد فضای سینما و تلویزیون شدم. به همین دلیل سعی کرده‌ام تا نقطه عطف خاصی را حداقل برای خودم ایجاد نمایم که خوشبختانه رضایت تماشاگران و خصوصا تماشاگران عام برای من بسیار لذت بخش بود، لذتی که به من انرژی دوباره داد که بسیار آن را دوست دارم، هرچند که بسیار دقیق‌تر زین پس کار‌های تئاتر را انجام خواهد داد.

تکاور در پایان تاکید کرد: تصمیم دارم تا فعالیت‌های تئاترم را پس از اجرا، به صورت حرفه‌ای وارد فضای سینما کنم، این به معنی تولید تله تئاتر نیست؛ به دلیل آن که مدت زیادی با آن درگیر هستیم چه در فضای تمرین و چه در فضای اجرا و به نظرم شناخت کافی نسبت به متن ایجاد شده و در این حالت بسیار موفقیت آمیز و زیبا خواهد بود که یک اثر تئاتر به فیلم سینمایی تبدیل شود.