«پرونده تمرد من» سیاه‌نمایی نبود؛ اما برخی مسئولان دنبال سفیدنمایی هستند

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مستند «پرونده تمرد من» یکی از فیلم‌های بخش مسابقه هفدهمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت بود که با استقبال مخاطبان نیز مواجه شد.

سوژه این اثر، وحید چاووش، یکی از مستندسازان نام‌آشناست که علاوه بر جوایز متعددی که از جشنواره‌های سینما حقیقت، فجر و... دریافت کرده، از نامزد‌های چهره هنر سال انقلاب در سال ۱۳۸۹ نیز بوده، اما حالا متهم به تمرد از دستور شده است.

در همین ارتباط وحید چاووش در گفت‌وگو با خبرنگار آنا تصریح کرد: هدف اصلی ما در این فیلم این بود که زبان مردم باشیم. به این نتیجه رسیده بودم که با توجه به اینکه برخی ضابطان نیروی انتظامی به دلیل امکان تخلفی که دارند می‌توانند برای مردم مشکل ایجاد کنند، این موضوع را مطرح کنم.

وی افزود: این اتفاق ممکن بود برای خیلی از مردم و همشهریان من رخ دهد. تنها  کاری که می‌توانستم بکنم این بود که زبان مردم باشم. مشکل مشابه در قوه قضاییه هم بود که در این فیلم تلاش کردیم مطرح کنیم. درواقع می‌خواستم نشان دهم وقتی در پرونده‌ای بی‌دقتی رخ می‌دهد، می‌تواند چه تبعات جبران‌ناپذیری حتی مثل مرگ یک نفر داشته باشد. البته ممکن است در شیوه بیان خودم کاستی داشتم.

کارگردان فیلم «پرونده تمرد من» درخصوص میزان حمایت نهاد‌های اجرایی از تولید فیلم و مستند، افزود: پیش از‌ اینکه ساخت فیلم را آغاز کنم به روابط عمومی قوه قضاییه مراجعه کردم و گفتم می‌خواهم این فیلم را با شما و برای کمک به شما بسازم. طرح و مسئله را مطرح کردم و گفتم این فیلم را برای سطح قضات می‌توانم بسازم؛ متاسفانه استقبال نکردند.

مستندی که آینه نیروی انتظامی و قوه قضائیه است

وی ادامه داد: بعد دو بار به سراغ روابط عمومی ناجی هنر رفتم و با رؤسا جلسات طولانی‌مدت گذاشتم و گفتم این فیلم برای خود شما ساخته می‌شود و‌ این مستند آینه‌ای است برای شما. نه محدب نه مقعر بلکه آینه‌ای صاف است رو به روی شما. خود شما تصمیم می‌گیرید که خود را پیرایش بدهید یا نه؛ باز هم استقبال نشد. حتی کارگردان فیلم مسعود دهنوی هم به سراغ آن‌ها رفت که باز استقبال نکردند. مسئولان نمی‌خواهند جلو آینه بایستند.

چاووش تصریح کرد: در مستندهای قبلی چون سوژه‌های خوشایندی مثل  پیاده‌روی اربعین حضرت سید الشهدا (ع). را پیگیری می‌کردم، موضوعات چالش‌برانگیز نبود و من را درگیر نمی‌کرد. اما جا‌هایی که سراغ مشکلات و کاستی‌های جامعه رفته‌ام  به سیاه‌نمایی متهم شدم. «پرونده تمرد من» سیاه‌نمایی نبود؛ اما گویا  برخی مسئولان دنبال سفیدنمایی هستند

وی تاکید کرد: من متقابلاً می‌گویم چرا مسئولان سفیدنمایی می‌کنند. من سیاه‎نمایی نمی‌کنم آن کسی که کم‌کاری کرده می‌ترسد میز خود خود را از دست بدهند و می‌ترسند کاستی در فیلم من دیده شود. این همیشه بوده و اتفاقاً اصلی‌ترین پیام فیلم این است که آینه‌ بودن دوربین مستند را باور کنید.