نقدی بر یک کشتی کاملا ایرانی با داور اکوادوری در سالن اشتارک آره‌نا؛ این یک مسابقه عادی است!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در کشتی جهان اینکه کشتی‌گیران با ملیت یکسان در قالب دو تیم مختلف رودرروی هم قرار بگیرند، هرگز اتفاق عجیب و غریبی نیست. روسیه به واسطه گستره کشتی در این کشور و تعداد بالای قهرمانان بنام و عنوان‌دارش بار‌ها و بار‌ها این اتفاق را تجربه کرده و کشتی‌گیران روسی‌الاصل برای آنکه فرصت عرض اندام در کشتی جهان و کسب نشان جهانی و المپیک را به دست آورند، با تابعیت کشور‌های دیگر از جمله بلاروس، گرجستان، آلبانی و حتی در سال‌های اخیر با تابعیت کشورهایی، چون بحرین و صربستان در مسابقات شرکت می‌کنند.

یکی از مثال‌های آن رویارویی تسابولوف کشتی‌گیر اهل اوسِتیای روسیه با زائوربک سیداکوف عضو تیم ملی روسیه در وزن ۷۴ کیلوگرم مسابقات جهانی بلگراد بود که در مسابقات جهانی بلگراد اتفاق افتاد و سیداکوف این کشتی را برد و با شکست کایل دِیک در فینال، طلایی شد و تسابولوف هم که در گروه شانس مجدد یونس امامی را شکست داد، به مدال برنز این وزن برای صربستان رسید.

یا وزن ۹۷ کیلوگرم، جایی که اخمد تاج‌الدینوف کشتی‌گیر روسی‌الاصل تیم ملی بحرین، بعد از آنکه ۱۱ صفر کایل اسنایدر آمریکایی را برد، هموطنش عبدالرشید سعدالله‌یف را در نیمه‌نهایی متوقف کرد و درنهایت نیز مدال طلای این وزن جهان را از آن خود کرد.

چنین تجربه‌ای برای کشتی ایران هم در وزن ۷۲ کیلوگرم اتفاق افتاد، جایی که علی ارسلان برای صربستان کشتی می‌گرفت و دانیال سهرابی برای ایران. این برای دومین بار بود که ارسلانِ دو تابعیتی، در ترکیب این تیم اروپایی مسابقات جهانی را تجربه کرد. او که سال گذشته مدال طلای جهان را از آن خود کرده بود، در بلگراد ۲۰۲۲ بدون رویارویی با محمدرضا مختاری نماینده ۷۲ کیلوگرم ایران مسابقات را به پایان رساند، اما بر برنده حریف هموطنش غلبه کرد تا زمینه‌ساز حذف او از مسابقات جهانی شود.

این بار، اما دو کشتی‌گیر ایرانی‌الاصل خیلی زود و در مرحله مقدماتی با هم برخورد کردند که ارسلان این کشتی نزدیک و پایاپای را با نتیجه ۷-۷ برد و باتوجه به اینکه حریف جوان و خوزستانی‌اش انرژی زیادی از او گرفت، در مبارزه بعدی باخت تا دومین فینال متوالی را تجربه نکند و سهرابی هم از دور رقابت‌ها حذف شود. ارسلان در بلگراد ۲۰۲۳ به مدال برنز جهان بسنده کرد.

یک فیلم و عکس از این مبارزه در فضای مجازی دست به دست می‌شود، درست در لحظه‌ای که هر دو کشتی‌گیر در وسط تشک ایستاده و داور از پزشک مسابقات می‌خواهد برای درمان آسیب دیدگی دست سهرابی وارد تشک شود. پزشک هم کسی نیست جز دکتر بابک شادگان، رئیس کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی که سال‌هاست خارج از ایران اقامت دارد.

عده زیادی به اشتباه داور این مسابقه که البته از دور، بی‌شباهت هم به مهدی بشیرزاده داور خوزستانی S۱ ایران نیست، تشخیص داده‌اند و اینطور عنوان شده که این یک مسابقه عادی کشتی نیست و هر چهار نفر حاضر روی این تشک، ایرانی‌اند که سه نفر از آن‌ها به عنوان نماینده دیگر کشور‌ها در این رقابت‌ها حضور دارند!

این موضوع فقط در مورد علی ارسلان و دکتر شادگان صدق می‌کند که یکی به نمایندگی از صربستان و دیگری کانادا در مسابقات جهانی حضور داشتند، اما این داور، ایرانی نیست. او «عُمر» از اکوادور است. این جزو محالات است که کمیسیون داوران اتحادیه جهانی در مسابقات رسمی در سطح جهانی و المپیک، از داوری با ملیت یکسان با کشتی‌گیران روی تشک، در مبارزه استفاده کند، حتی اگر به نام کشور دیگری در مسابقات حاضر باشند.

علاوه بر این هرچند داورانی، چون علی دولتخواه، آرش ریحانی با ملیت ایرانی به نام کشورهایی، چون ارمنستان و هلند در مسابقات بین‌المللی سوت می‌زنند، اما هیچ کدام آن‌ها درحال حاضر داور S۱ (بالاترین سطح داوری) نیستند و uww فقط از داوران s۱ در مسابقات جهانی بزرگسالان استفاده می‌کند؛ بنابراین تنها داوران ایرانی که در این سطح قضاوت می‌کنند، همان داورانی هستند که به اسم کشورمان در مسابقات حضور دارند؛ بنابراین در کنار سه ایرانی‌الاصل این تشک، یک داور اکوادوری مسابقه را قضاوت کرد، علاوه بر آن، این یک صحنه عجیب در دنیای کشتی نبود، در همین بلگراد مشخصا چندین رقابت بین قهرمانان روس، با تابعیت‌های مختلف برگزار شد که حتما هم برنده آن، نماینده روس نبود و در برخی از آن‌ها مثل مبارزه عبدالرشید سعدالله‌یف با تاج‌الدینوف، نماینده عنوان‌دار روسیه مقابل یک روسی‌الاصل تن به شکست داد.