سونامی مصدومیتهای پارگی رباط صلیبی در فوتبال بانوان
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، سیوبهان ویلسون از بیرمنگامسیتی میگوید که بازیکنان از آسیبدیدگی رباط صلیبی قدامی زانو در فوتبال بانوان «ترس» و «نگرانی» دارند. ستارگانی مانند لی ویلیامسون و ویویان میدما در چند ماه گذشته دچار این مصدومیت شدهاند.
مدافع ویلسون که در ماه آوریل ACL خود را مصدوم کرد، به «اسپورت دسک» (The Sports Desk) گفت: «در عرض دو هفته سه یا چهار بازیکن حضور داشتند. این تصادفی نیست. هر بازیکن زن احتمالاً یک نگرانی دارد.»
کارولین ویر، هافبک اسکاتلندی، آخرین بازیکن مطرحی است که به این آسیبدیدگی گرفتار شده و در بازی سهشنبه برای کشورش مقابل بلژیک، رباط صلیبی قدامی خود را پاره کرد. نِو دیویس جراح متخصص که در درمان مشکلات زانو تخصص دارد، گفت که یک «سونامی» از چنین مواردی در بازی دختران در سطح پایه وجود داشته است. دادههایی که ما نهتنها از بریتانیا، بلکه از سراسر جهان دریافت میکنیم، شما در مورد آسیبهای بومی ACL صحبت میکنید و بدیهی است که ما در مورد بازی نخبگان و شیرزنها میشنویم، زیرا در رسانهها منتشر شده است. متأسفانه این سونامی صدمات ACL وجود دارد که ما شاهد آن هستیم.
*با شروع فصل سوپر لیگ زنان ۲۰۲۳-۲۴ از یکشنبه، راه حل بحران ACL در بازی چیست؟
من هویتم را از دست دادم
علاوه بر مصدومیت ویر رئال مادرید، اما واتسون، هافبک منچستریونایتد نیز به مصدومیت مشابهی مبتلا شد که این ماه نیز برای اسکاتلند بازی میکند، در حالی که «بت مید»، مهاجم آرسنال پس از از دست دادن رقابتهای جام جهانی انگلیس به دلیل آسیب رباط صلیبی، نزدیک به بازگشت است. ویلسون که در بازی مقابل ساوتهمپتون در مسابقات قهرمانی زنان در ماه آوریل دچار مصدومیت شد، افزود: «مردم بالاخره به این موضوع فکر میکنند که این موضوع جدی است. من سوار چالش شدم و همانطور که پای راستم را گذاشتم تا به سمت چپ تغییر جهت دهم، زانویم داخل و خارج شد. صدای عجیبی مانند صدای پاپ شنیدم و میدانستم که کار اشتباهی انجام دادهام. تا زمانی که نمیتوانستم راه بروم و با عصا بودم واقعاً فرو نمیرفت. وقتی آسیب میبینید و شما را از انجام کاری که میدانید باز میدارد، احساس میکنید کمی هویت خود را از دست میدهید.»
ایجاد اضطراب در اطراف آسیبهای ACL
تحقیقات نشان میدهد که زنان ورزشکار تا ۶ برابر بیشتر از ورزشکاران مرد در معرض آسیب غیر تماسی ACL هستند. دیویس افزود: «ACL برای هر کسی در هر مرحله از حرفه خود آسیب ویرانگری است. من به بیمارانم اجازه نمیدهم تا ۱۲ ماه پس از عمل جراحی به فوتبال بازگردند، زیرا میخواهیم بهترین فرصت را برای نتیجه خوب به آن بدهیم. این درنهایت بر سلامت روان آنها تأثیر میگذارد.»
اخیراً جودی تیلور، بازیکن آرسنال که اعلام کرد از فوتبال خداحافظی میکند، ارتباط بین سیکلهای قاعدگی و آسیبدیدگی رباط صلیبی قدامی (ACL) در فوتبال بانوان را «ترسناک» توصیف کرد. وی گفت: من فکر میکنم چرخههای قاعدگی بخش بزرگی از آن هستند. من فکر میکنم بارگذاری، مدیریت بار، میزان بازیهایی است که ما انجام میدهیم و همه اینها به هم مرتبط است. امیدوارم تحقیقات بیشتری که به دست میآید کمک کند؛ زیرا این یک مسئله ترسناک است.»
«اِما راس»، پزشک متخصص سلامت زنان و دانشمند ورزش به «اسپورت دسک» (The Sports Desk) اظهار کرد: سرمایهگذاری بیشتری در بازی زنان نیاز داریم. اضطراب در مورد آسیبهای ACL در حال ایجاد است که در حال حاضر بر دختران در بازی تاثیر میگذارد. پول و منابع بیشتر به فوتبال زنان کمک خواهد کرد؛ زیرا به این معنی است که تیمهای پشتیبانی عملکرد، مربیان قدرتی و آمادهسازی، فیزیوترها بیشتر خواهند بود. فرض میکنیم که اگر در یک تیم زنانه باشید که به یک باشگاه بزرگ وابسته است، آنها به همه چیزهایی که تیم مردان به آنها دسترسی دارند دسترسی خواهند داشت. اغلب این طور نیست. نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که بازی زنان با سرعتی که در حال رشد است رشد کند، اما برای جلوگیری از شکست بازیکنان زیرساختهایی را ایجاد نکنیم.»
با شروع WSL جدید، دکتر راس گفت: «بررسی تقویم زنان نخبه برای جلوگیری از آسیبدیدگی ACL بسیار مهم است. برخی از این بازیکنان در یورو ۲۰۲۲ حضور داشتند. آنها یک فصل داخلی داشتند و سپس به جام جهانی رفتند. اکنون آنها به یک فصل داخلی دیگر میروند. باید به برنامه و تقویم نگاه کنیم و از بازیکنان محافظت کنیم. در غیر این صورت آنها را [به دلیل مصدومیت] از دست خواهیم داد.
کارهای زیادی برای انجام دادن
«اِما هیز»، مدیر مدافع عنوان قهرمانی WSL، چلسی، در پاسخ به سوالی درباره دلایل آسیبدیدگی ACL در بازیهای زنان، گفت: «هنوز کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد. یکی از بزرگترین تحقیقات، تیم پزشکی من قصد دارد مرا بکشد، فکر میکنم این نکته مهمی است، درباره درسهای ارزشمندی که در مورد تجزیه و تحلیل آسیبها باید آموخت این است که اکثریت قریب به اتفاق ظرف ۱۰ روز پس از تغییرات بینالمللی به دست میآیند. استراحت به باشگاه، یا از مسابقات باشگاهی به وقفههای بینالمللی کسب میشود.»
هیز افزود: «به این سادگی نیست که بگوییم تیمهای مختلف بار تمرینی متفاوتی دارند یا برنامه سفر یا ریکاوری و ... متفاوت هستند. باید واقعاً در مورد کاری که انجام میدهیم فکر کنیم. به همین دلیل است که فکر میکنم باید توسط یوفا یا فیفا بررسی شود. اگر میخواهید تحقیقی انجام دهید، به تمام آن آسیبهای بزرگ و اینکه چقدر سریع با تغییرات بزرگ همزمان شدهاند، همراه با موارد قاعدگی، تمرین، زمین مسابقه و ... برگردید. این فقط نظر من است. هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.»
انتهای پیام/