ربات‌ها به هیچ وجه جایگزین انسان نمی‌شوند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم وفناوری آنا، یک مهندس برجسته در زمینه هوش مصنوعی ادعا می‌کند که انسان‌ها و ربات‌ها اگر بتوانند پیوند اعتماد ایجاد کنند، می‌توانند به صورت مسالمت‌آمیز با یکدیگر همکاری کنند.

طارق اقبال، استادیار مهندسی سیستم‌ها و علوم کامپیوتر در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی دانشگاه ویرجینیا تلاش می‌کند که ماشین‌ها با مردم کار کنند، نه جایگزین آن‌ها شوند. به گفته وی «هدف کلی تحقیقات من این است که چگونه می‌توانیم یک تیم انسانی و رباتی سیال و کارآمد بسازیم که در آن هم انسان و هم ربات بتوانند فضای فیزیکی، مواد و محیط یکسانی را به اشتراک بگذارند. ما می‌توانیم به اهداف بزرگ‌تری دست یابیم.»

این کارشناس استدلال می‌کند که برای انجام این کار، انسان‌ها و ربات‌ها باید یک پیوند اعتماد بین خودشان ایجاد کنند. اما آیا یک ربات می‌تواند درک کند که طرف مقابلش چقدر به او اعتماد دارد؟ آیا می‌تواند این اعتماد را تعدیل کند؟ به گفته این کارشناس «اگر من کارگر یک کارخانه هستم و یک ربات همکارم باشد، وقتی به آن اعتماد نداشته باشم و فکر کنم که نمی‌تواند کاری انجام دهد، پس تا جایی که می‌توانم از آن ربات استفاده نمی‌کنم. این اتفاق در تیم‌های انسانی و محیط‌های گروهی رخ می‌دهد. هر وقت کاری را محول می‌کنم، اطمینان دارم که انسان در تیم من می‌تواند این کار را انجام دهد.»

موانعی برای رسیدن به این هدف بلند وجود دارد که یکی از آن‌ها وادار کردن ربات‌ها به درک بیان انسان است. اقبال معتقد است که «هرگاه ما سعی می‌کنیم اختراعی برای درک رفتار انسان بسازیم، همیشه لازم به تغییر است. درک نیت انسان به خودی خود مشکل است، زیرا ما خود را به شیوه‌های بسیار زیادی بیان می‌کنیم و درک همه آن‌ها بسیار دشوار است. در بسیاری از موارد، هر بار که مهارت جدیدی یاد می‌گیریم، سخت است که به ماشین یاد دهیم چگونه قصد انسان را تفسیر کند. این امر تا حدی به این دلیل است که بیان انسان اشکال گوناگونی دارد.»

به گفته وی «من بسیاری از پیام‌هایم را با حرکاتم منتقل می‌کنم، بنابراین تنها درک پیام کلامی کافی نیست. اگر من می‌گویم، آن وسیله را به من بده، فقط از روی صوت، هیچ راهی برای شما وجود ندارد که بدانید من به چه چیزی اشاره می‌کنم، زیرا من با حرکت دست خود به برخی اشیا اشاره می‌کنم.»

به این ترتیب ربات‌های اقبال با چیزی به نام یادگیری نمایش چندوجهی، سیستم پیام‌های کلامی، حرکات غیرکلامی و حتی حس فیزیولوژیکی انسان آموزش داده می‌شوند. اقبال گفته است که «این رویکرد ممکن است به ربات‌ها اجازه دهد تا بهتر از انسان‌ها حمایت کنند. تمام هدف ربات باید حمایت از انسان باشد. آن‌ها به هیچ وجه جایگزین انسان نمی‌شوند؛ یعنی هدف ما باید این باشد که بفهمیم انسان به حمایت نیاز دارد و رباتی بسازیم که به انسان کمک کند.»