بستر یک اقیانوس باستانی هسته زمین را احاطه کرده است
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا به نقل از فیوچریسم، زمین گنجینه اسرار نهفته است- اسراری که نمیتوان تا ابد از چشم زمین شناسانی که آنها را از زیر خروارها خاک بو میکشند، پنهان داشت.
در مطالعه جدیدی که در مجله ساینس به چاپ رسیده، پژوهشگران با تحلیل دادههای گسترده تصویربرداری لرزهای به دست آمده از منطقه جنوبگان، چیزی را کشف کردند که به باور آنها ماده به جا مانده از بستر یک اقیانوس است. آنچه این دانشمندان کشف کرده اند، در حقیقت لایهای «نازک» و فشرده است که در فاصله ۳۲۰۰ کیلومتری از سطح زمین، در مرز هسته-گوشته (مرزی میان سیلیکات گوشته و آهن و نیکل هسته بیرونی) فرو رفته است.
با تحلیل هزارن تصویر لرزهای ثبت شده از منطقه جنوبگان، دانشمندان این ماده غیرمعمول نازک را تقریبا در هر قسمت از مرز هسته- گوشته که مورد آزمایش قرار گرفت، یافته اند.
این تیم از پژوهشگران امواج لرزهای ساطع شده از زمین لرزههایی را رصد کرده اند که در بخشهایی از مرز هسته-گوشته به طور محسوسی از شدت آنها کاسته میشود.
این تکههای سرعت گیر را به عنوان مناطقی با سرعت بی نهایت پایین (ULVZ) میشناسیم و کمابیش به کوههایی می مانند که از مرز هسته-گوشته بیرون زده اند.
ضخامت این ماده از چند کیلومتر تا دهها کیلومتر قابل تغییر است و این فرض را پیش میآورد که کوههایی اطراف هسته زمین وجود دارد که در برخی موارد ارتفاع آنها ۵ برابر بیشتر از قله اورست است.
با توجه به میزان کاهش سرعت امواج لرزهای در این لایه نازک زمین شناسی، دانشمندان تصور میکنند که ULVZها باید از مواد به جا مانده از بستر یک اقیانوس قدیمی تشکیل شده باشند که به مراتب عمیقتر از گوشته اطراف هسته بوده است.
از آنجا که دانشمندان پیشتر هم چنین حدث و گمانهایی را مطرح میکردند، دادههای به دست آمده، این فرضیه را پیش میآورد که احتمالا این کوههای اورست مانند کل محیط پیرامونی هسته را احاطه کرده اند، اما ما تازه به وجود آنها پی برده ایم.
این کوهها بسیار متفاوتتر از پستی بلندیهای کم اهمیت هستند و پژوهشگران احتمال میدهند که نقشی حیاتی را در کنترل مقدار گرمای آزاد شده از هسته مذاب زمین ایفا کنند.
علاوه بر این، احتمال میرود که مواد به جا مانده از این اقیانوس قدیمی، به واسطه تحرکات آتشفشانی، به لایههای بالاتر رسیده و در ایجاد بستر اقیانوسهای امروزی نیز دخیل بوده اند.
انتهای پیام/