کارگردان نمایش «قوی‌تر» در گفت‌وگو با آنا؛
رسالت تئاتر سیاست نیست و ما هم سیاسی کاری نمی‌کنیم
یک کارگردان تئاتر گفت: ما نه کار سیاسی کردیم نه دنبال سیاست هستیم بلکه آنچه را که باور داشتیم روی صحنه بردیم و انتظار داریم مخاطب به دیدن تئاتر بیاید، رسالت اصلی تئاتر سیاست نیست، ما آن را سیاسی کردیم.
به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری آنا، نمایش «قوی‌تر» به نویسندگی آگوست استریندبرگ پس از بار‌ها اجرا از سوی کارگردان‌های مختلف این بار جواد تولمی دست روی آن گذاشته و در سالن سایه تئاتر شهر نمایشنامه را به اجرا برده است. بازیگر نمایش آرزو صراف رضایی و صداپیشه‌گان مریم قلهکی و عروسک گردان آن آنا نمکچیان هستند.
جواد تولمی کارگردان درباره زمان اجرای این نمایش در گفتگو با خبرنگار آنا گفت: این هفته، هفته آخر اجرای ما در تئاتر شهر است. اجرایمان را از نوزدهم بهمن ماه در سالن سایه آغاز کردیم، تاکنون سی اجرا داشتیم و البته به لحاظ اینکه خیلی فعالیت‌های هنری در اسفند ماه به خاطر نزدیکی به سال جدید تعطیل می‌شود و هم اینکه بعد جشنواره‌های فجر هم هست، نمی‌توان گفت اقبال کار خیلی عالی بوده یعنی به لحاظ مالی آورده‌ای نداشته، اما مخاطب خود را جذب کرده است.
وی با اشاره به شرایط جامعه و مقتضیات کار‌های هنری گفت: ما در سالن دولتی به اجرا می‌رویم و خود این هم سختی‌های خاص خود را دارد و حمایتی هم وجود ندارد. همه این‌ها باعث می‌شود که هزینه‌های متعاقب ک ار زیاد شود و گروه را دچار مشکل کند.
** نگاهی ویژه به جدال دو زن و ارتباطشان
تولمی درباره نمایشنامه این کار نیز توضیح داد: نمایشنامه برای استریندبرگ نویسنده سوئدی است که از متون مونولوگ ادبیات نمایشی دنیا محسوب می‌شود و با یک نگاه ویژه به جدال بین دو زن و ارتباطشان در یک مثلث عشقی می‌پردازد که ما هم سعی کردیم با نگاه خاص خودمان آن را با یک تحلیل روانشناسانه براساس نظریات یونگ و فروید کار کنیم.
وی در این باره افزود: فضای کار کاملا سوررئال است و به نوعی با جادوی عروسک و اعجاز آن توانستیم شیوه استریندبرگ را به نمایش عموم بگذاریم، همچنین برداشتی جدید و مدرن از اجرای نمایش قوی‌تر شده که قبلا بار‌ها کار شده است.
تولمی درباره متن کلاسیک کار و اینکه صد و اندی سال از نگارش آن می‌گذرد، گفت: البته ما تلاش کردیم براساس مقتضیات روز آن را کار کنیم، حقیقا این کار از زمان دانشجویی دغدغه من بود یعنی از دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد درگیر آن بودم و به شیوه اجرایی‌اش فکر می‌کردم و یک طور‌هایی همیشه مرا ترغیب می‌کرد که آن را اجرا کنم در تمام این سال‌ها متن با من بود و هر زمان که خواستم کاری را شروع کنم یا متنی دست بگیرم، خودنمایی می‌کرد و خلاصه اینکه در هجدهمین جشنواره عروسکی موفق شدم با پذیرش متن در جشنواره به اجرای این ایده برسم و کار را به سمت نمایش عروسکی ببرم و نتیجه‌اش هم بعد از چند سال این شد که روی صحنه آمده است.
وی با اشاره به اینکه دین خود را به این متن ادا کرده، گفت: به نظرم آن میزبانی که باید کار دیده شده باشد، اتفاق نیافتاده است واقعا به قول دکتر ناظرزاده(پیشکسوت تئاتر) کاش در یک مناسبت آرام‌تر این کار اجرا می‌شد، چون ارزش دیدن دارد، به هرحال وضعیت حال حاضر جامعه قدری روی دیده شدن کار اثرگذاشت.
تولمی اظهار داشت: ما نه کار سیاسی کردیم نه دنبال سیاست هستیم. هنر نمایش و تئاتر به آنچه که باور دارد و وجود دارد را روی صحنه بردیم و نهایتا انتظارمان هم این است که مخاطب به دیدن کار بیاید و سیاست را به افراد سیاسی واگذار کند. شاید رسالت اصلی تئاتر سیاست نیست، اما ما آن را خیلی سیاسی کرده‌ایم.
انتهای پیام/
