از شماره ۱۰ و بچه زرنگ تا سرهنگ ثریا و چرا گریه نمی‌کنی؟ + فیلم

به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، در جشنواره امسال هم مانند سال‌های گذشته هم آثار قابل قبول به نمایش درآمد هم فیلم‌های ضعیف. اهالی رسانه که تاکنون اکثر فیلم‌های امسال را تماشا کردند، بهترین و بدترین فیلم جشنواره را انتخاب کردند.

کارگردان فیلم در آغوش درخت در پاسخ به آنا در خصوص وضعیت سینمای ایران در پرداخت به موضوعات قومیتی تصریح کرد: چیزی که جهان می خواهد ببیند، فولکلور ماست و در غیر این صورت مابقی موضوعات در همه جا تکراری است.

بابک لطفی خواجه پاشا اضافه کرد: نیاز ما این است که تفاوت ها را در سینما نشان دهیم، بخشی از این تفاوت ها به قومیت ها مرتبط است اما ما زیبایی های بسیاری در گستره ایران داریم که معرفی نکردیم.

وی با اشاره به اینکه اقلیم ایران سرشار از تنوع های قومیتی است، ادامه داد: از حمله در کردستان، لرستان، شمال غرب کشور و ارومیه زیبایی های بسیاری نهفته است. اینکه در سینما فقط سردی و سختی و مثلا قاچاق در یک منطقه به نمایش در آید، درست نیست.

کارگردان فیلم در آغوش درخت افزود: آن طرف فکر می کنند ایران فقط کویر است در حالی که ما در خود ارومیه به حدی زیبایی داریم که قابل توجه است و حتی کویر ما به غایت زیباست.

لطفی خواجه پاشا رسالت سینما را اینطور توصیف کرد که باید از تهران به سمت سایر اقلیم ها برود و باید از سایر اقلیم ها در سینما استفاده کرد.

بابک خواجه پاشا کارگردان بیان‌داشت: ما یک دهه است به سمت سینمای خاکستری حرکت کردیم شبیه سینمای اروپای شرقی است، حتی نود درصد فیلم ها خاکستری است، سینمای ما سینمای رنگ و زیبایی هاست . ما این سینما را فراموش کردیم فیلم خانه دوست کجاست اثر بسیار ارزشمندی است ما ما به ازای ان در سینما نمی بینم. انیدوارم دوباره به این نوع سینما برگردیم.

رایان لطفی بازیگر خردسال بیان کرد: من ۵ سال دارم. بیشتر بازی‌های من در آب بود و بابک من را برای بازی نقش برد.