طنازی در تلویزیون؛ فرش هزارنقشی که بافنده کاربلد و حامی دلسوز می‌خواهد

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون خبرگزاری آنا، چند شبی است که بازپخش سریال طنز «نوروز رنگی»روی آنتن شبکه تماشا رفته است.

این مجموعه تلویزیونی به نویسندگی و کارگردانی علی مسعودی و تهیه‌کنندگی علی‌اکبر تحویلیان تخستین بار  در تعطیلات نوروز سال ۱۴۰۰ از شبکه پنج سیما پخش شد. سریالی که در قالب طنز به مناسبات اجتماعی و خانوادگی اهالی یکی از محله‌های مشهد در دهه شصت (نوروز سال ۱۳۶۷) می‌پرداخت.

در این سریال بازیگرانی نظیر رابعه اسکویی، جواد خواجوی، هادی عامل هاشمی، یوسف تیموری، شهرام قائدی، پریسا مقتدی، ماهان عبدی، شاهو رستمی، سیمین بهفر، الهه جعفری و حدیثه زارعی ایفای نقش کردند و محمد اسلامی، سینا رازقی و حمیدرضا حافظ شجری نیز سه بازیگر مشهدی بودند که با این مجموعه به مخاطبان معرفی شدند.

** سریالی با طعم خراسان و روایت‌های بومی

با این که این مجموعه درپخش نوروزی خود از شبکه‌های اصلی پخش نشد و رقبای قدری همچون فصل سوم «نون خ» و فصل دوم «گاندو» داشت، توانست آمار ۲۰ درصدی مخاطب و رضایت ۷۶ درصدی  را از آن خود کند.

سریالی متمرکز بر موقعیت‌های کمیک و وفاداری به روایت‌های بومی که تمام خود را در اختیار ظرفیت فولکلور قرار می‌دهد. البته «فولکلور» در این سریال چندان معنا نمی‌یابد و شاید چنین ادعایی بیشتر روی قصه‌هایی مثل «نون.خ» متمرکز شود.

«نوروز رنگی» اما دستپخت جذاب و مفرح برای مخاطبانی است که از عمده مجموعه‌های بی‌قصه و فیلمنامه خسته شده‌اند. منظور محصولاتی است که با همان سر و شکل همیشگی یعنی قرارگرفتن در یک درام یا ملودرام ولو با کیفیت نازل و درون لوکیشن‌های آپارتمانی همیشگی بارها ساخته و به پخش رسیده‌اند.

علی مسعودی پس از ساخت سریال «آخر خط» در سال ۹۹ که اولین تجربه کارگردانی او نیز محسوب می‌شد، قصه‌ کمدی خود را این‌بار در دنیای تازه رقم و برای ورود به قصه‌های بومی ریسک کرد که البته خروجی کار او روی آنتن از سر و شکل قابل قبولی نیز برخوردار شد. «نوروز رنگی» قصه‌اش را از دهه ۶۰ وام می‌گیرد، همان فضایی که برای بسیاری یادآور خاطرات عجیب و غریب و بالتبع منبع قصه‌های بامزه‌ای است.

** تلنگر برای بازیابی خوبی‌های گذشته

مسعودی در گفت‌وگویی که در همان زمان با خبرنگار آنا داشت با اشاره به این که بازخوردهای مردمی مایه دلگرمی عوامل سازنده این مجموعه بوده است افزود: بالاخره آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. من حدود ۲۵ سال است که در عرصه نویسندگی آثار طنز فعال هستم. تمام کارهایی که نوشته‌ام، یا بخشی از خاطراتم بوده و آنها را از نزدیک لمس کرده‌ام و یا ربطی به دنیای واقعی داشته است. راستش به طنز فانتزی علاقه‌ای ندارم و بلد هم نیستم. همیشه مردم کف جامعه برایم مهم بوده‌اند.مدت‌ها بود به این فکر می‌کردم که چرا دیگر ارزش‌های اخلاقی و مرام و معرفتی که سه یا چهار دهه پیش بر روابط اجتماعی ما حاکم بود الان وجود ندارد. فکر کردم که به تلنگرهایی نیاز داریم تا به گذشته برگردیم و ببینیم که چه بودیم و چه چیزهایی از دست دادیم.

وی همچنین گفته بود: ما مردمان مهربان و نوعدوستی بودیم. در آن سال‌ها، همسایه از حال همسایه خبردار بود. معنی نداشت که در جایی مستأجر باشی و سر موعد صاحبخانه بیاید و بگوید یا دو برابر روی اجاره بگذار و یا خانه را خالی کن. اگر کسی زمین می‌خورد، ۱۰ نفر دستش را می‌گرفتند؛ متأسفانه الان زمانه طوری شده که اگر کسی دست روی زانویش بگذارد و بخواهد بلند شود، ۱۰نفر دست‌به‌دست هم می‌دهند تا او را زمین بزنند!

مسعودی در ادامه عنوان کرده بود: فضایی که ما در «نوروز رنگی» دیدیم تخیل نبود. واقعیتی بود که چند دهه قبل برای همه مردم ما عادی جلوه می‌کرد. بخشی از اتفاقات و شخصیت‌ها را در دوران کودکی و نوجوانی تجربه کرده بودم. «نوروز رنگی» نه‌تنها مشهدی‌ها را آزرده خاطر نکرد بلکه با استقبال فوق‌العاده آنها مواجه شد. دلیلش هم این است که من از همین فرهنگ و جغرافیا برخاسته‌ام؛ خیلی حواسم بود که کاری را نسازم که به مشهدی‌ها بربخورد و مطمئن بودم که اتفاق بدی نمی‌افتد.

کارگردان سریال «نوروز رنگی» درباره بازیگران این مجموعه هم گفته بود: نمی‌خواستم بازیگرانی داشته باشیم که ادای مشهدی‌ها را دربیاورند. دنبال کسانی بودم که لهجه مشهدی را بلد باشند. حتی می‌خواستم همه بازیگران را از بین هنرمندان خراسانی انتخاب کنم، اما به هرحال تلویزیون تمایل دارد که یک یا دو چهره هم در کار باشند. برای همین شخصیت‌های غیرمشهدی مثل همسر آقا صادق با بازی خانم رابعه اسکویی یا ماهان عبدی را هم داشتیم که البته کارشان را خوب انجام دادند.

** ظرفیتی که نباید نادیده گرفته شود

شخصیت‌های حاضر در این مجموعه «نوروز رنگی» با وفاداری به لهجه شیرین و فرهنگ بومی و ادبیات کلامی مشهد، برای مخاطبانی عام ایجاد موقعیت‌های کمیک می‌کنند. البته فیلمنامه این سریال بی‌نقص و یکدست نیست و کیفیت بازی برخی بازیگران هم جای تأمل دارد اما به خاطر خروج از فضاهای تکراری و آپارتمانی و رجوع به خاطرات مشترک در فضایی غیر از پایتخت، مورد اقبال مخاطبان قرار گرفته است.

«نوروز رنگی» را می‌توان جدیدترین تجربه ساخت مجموعه طنز که در بستر جغرافیایی خارج از تهراندانست. این مجموعه در کنار آثار درخشان‌تری همچون مجموعه‌های «پایتخت» و «نون خ» نشان می‌دهد که  زیست‌بوم‌های متفاوت کشور چه ظرفیت‌های متنوعی برای تولید آثار ماندگار دارند. ظرفیت‌هایی که بیش از هرچیز نیازمند هوش بالا و تبحر هنرمندان و حمایت مدیران تلویزیون است.