درد دل حضرت علی (ع) با پیامبر اکرم (ص) در زمان خاکسپاری حضرت فاطمه (س)

امام علی (ع) در زمان خاکسپاری حضرت فاطمه (س) از سنگینی و دائمی بودن غم خود در حادثه درگذشت دخت پیامبر (ص) می‌گوید و از خدا طلب صبر می‌کند.

کد خبر : 819914

به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، غمی سخت و زجرآور و بغضی در گلو، اشک‌هایی که حتی با شنیدن نوحه‌ها در ایام فاطمیه هر بچه مسلمانی آن را تجربه می‌کند.

مگر می‌شود از مظلومیت بانوی دو عالم و نحوه شهادتش بشنوی و سکوت کنی.

چه کشید حضرت علی (ع) در آن زمان که فهمید پاره تن حضرت محمد (ص) به شهادت رسیده است و چه کشید زمانی که مجبور بود پیکر پاک بانو را تا خاک بدرقه کند آن هم همراه کودکانی که مادر خود را از دست داده بودند. وا مصیبتا

سخنان امام علی (ع) هنگام خاکسپاری فاطمه (س)

امام علی (ع) هنگام خاکسپاری حضرت فاطمه (س) خطاب به پیامبر اسلام (ص) که برگرفته بود از غم و ناراحتی و شکایت حضرت از تهاجم به خانه با درود و سلام بر پیامبر (ص)، آغاز می‌شود.
امام (ع) از سنگینی و دائمی بودن غم خود در حادثه درگذشت حضرت زهرا (س) می‌گوید و از خدا طلب صبر می‌کند.

او از پیامبر (ص) می‌خواهد تا در اتفاقات پس از رحلت خود از فاطمه (س) سؤال کند.

حضرت علی (ع) در این سخنان غمبار حضرت فاطمه (س) را امانتی در دست خود معرفی می‌کند که اکنون آن را به پیامبر بازمی‌گرداند.

این سخنان حضرت علی (ع) در سوگ همسر خود حضرت فاطمه (س)، بجز نهج‌البلاغه در کتاب‌های دیگر روایی شیعه همچون الکافی و الامالی شیخ طوسی و کتاب‌های اهل‌سنت مانند تذکرة الخواص آمده است.

کتاب حزن سرمد اثر عمادی ساروی در شرح این سخنان نوشته شده است.

تفسیر سخنان حضرت علی (ع) در نهج البلاغه

در شرح‌های نهج‌البلاغه به نکاتی درباره این خطبه اشاره شده است:

سلام و درود گفتن امام علی (ع) بر پیامبر (ص) و ارتباط قلبی و روحانی میان آن دو
انتخاب پیامبر اسلام (ص) به‌عنوان بهترین مخاطب برای گفتن درد دل در فراق فاطمه (س)
جمله «النّازلة فی جوارک» نشان‌دهنده نزدیکی قبر فاطمه (س) با قبر پیامبر (ص)
اشاره امام علی به فراز «السّریعة اللّحاق بک» به نزدیک بودن شهادت فاطمه (س) با رحلت پیامبر (ص)
تحمل مصیبت شهادت فاطمه (س) با یادآوری مصیبت رحلت پیامبر (ص)
سنگینی غم حادثه درگذشت حضرت زهرا (س) و دائمی بودن آن برای امام علی (ع)
اشاره به امانت بودن فاطمه (س) در دست علی (ع) و بازگرداندن او به پیامبر (ص)
شکایت امام علی (ع) از هتک حرمت خانه‌اش توسط مسلمانان و صدمه دیدن فاطمه (س)
درخواست از پیامبر (ص) برای سؤال کردن از فاطمه (س) درباره حوادث پس از رحلت پیامبر (ص)
درخواست صبر از خدا در مصیبت شهادت فاطمه (س)

متن و ترجمه خطبه امام علی (ع) خطاب به پیامبر (ص) در سوگ حضرت زهرا (س)

السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِی جِوَارِکَ وَ السَّرِیعَةِ اللَّحَاقِ بِکَ. قَلَّ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِیَّتِکَ صَبْرِی وَ رَقَ عَنْهَا تَجَلُّدِی، إِلَّا أَنَّ فِی التَّأَسِّی لِی بِعَظِیمِ فُرْقَتِکَ وَ فَادِحِ مُصِیبَتِکَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ، فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِکَ وَ فَاضَتْ بَیْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی نَفْسُکَ، فَإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ. فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِینَةُ، أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ، إِلَى أَنْ یَخْتَارَ اللَّهُ لِی دَارَکَ الَّتِی أَنْتَ بِهَا مُقِیمٌ. وَ سَتُنَبِّئُکَ ابْنَتُکَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا، فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ، هَذَا وَ لَمْ یَطُلِ الْعَهْدُ وَ لَمْ یَخْلُ مِنْکَ الذِّکْرُ. وَالسَّلَامُ عَلَیْکُمَا سَلَامَ مُوَدِّعٍ، لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِینَ.

اى رسول خدا، از من و دخترت بر تو سلام باد که در جوار تو آمد، و به‌سرعت به تو ملحق شد. اى رسول حق، از دورى دختر برگزیده‌ات شکیبایى‌ام کم شد، و طاقتم از دست رفت، جز آنکه مرا در فراق عظیم تو، و سنگینى مصیبتت جاى تسلیت (در مصیبت فاطمه) است؛ زیرا من بودم که با دست خود تو را در آغوش خاک جاى دادم، و سرت بر سینه من بود که روح پاکت از قفس تن پرید. ما از خداییم و به خدا بازمى‌گردیم. راستى که امانت بازگردانده شد، و گروگان دریافت گردید. اما غصه من ابدى است، و شبم قرین بیدارى است تا زمانى که خداوند براى من جایگاهى را که تو در آن اقامت دارى اختیار کند. به‌زودى دخترت از همدستى امت براى ستم بر او به تو خبر خواهد داد، در پرسیدن از او اصرار کن، و خبر اوضاع را از او بخواه، در حالى که بین ما و تو فاصله زیادى نشده و زمانه از یادت خالى نگشته، این همه ستم به ما شد. به هر دو نفر شما سلام باد؛ سلام وداع‌کننده، نه سلام رنجیده‌خاطر دلتنگ. اگر از کنار مرقدت بروم نه از باب ملالت است، و اگر بمانم نه از جهت بدگمانى به آنچه خداوند به صابران وعده داده است.