باشگاه تحریمی‌ها اتاق فرمان پاتک به آمریکا

به گزارش گروه اقتصاد خبرگزاری آنا، چند صباحی است که کشور‌های چین، روسیه و ایران محدوده‌ی فعالیت‌های خود را از فضای تجاری به تمام حوزه‌های راهبردی اشاعه داده اند و این گسترش همکاری‌ها حتی به فضای نظامی نیز رسیده است و قدم‌های محکمی در اعتلای روابط این کشور‌ها برداشته شده است.

اولین کشوری که در مقابل تحریم‌های ظالمانه آمریکا قد علم کرد ایران بود و این مقاومت سبب شد سایر کشور‌ها نیز در رفتار‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی خود بی پروا شوند و در تداخل منافع کوتاه مدت و بلند مدت به فکر فردا باشند و پیه تحریم‌های آمریکا را به تن بمالند.

از جمله کشور‌هایی که بعد از ایران تردید را در منافع سیاسی خود را کنار گذاشت روسیه بود، در سلسله اتفاقات میان اوکراین و روسیه، اوکراین در بازه زمانی بیست سال در کنار دشمن شماره یک غرب یعنی روسیه، به اتخاذ سیاست‌های مورد نظر اتحادیه اروپا و آمریکا می‌پرداخت و هر بار این خرس خسته از فروپاشی شوروی را برای پاسخ دادن تحریک می‌کرد تا این که بالاخره روس‌ها طمع بزرگتر کردن سرزمین خود، با تکیه بر امکانات نظامی موجود را عملیاتی کردند و خاک کریمه را به نقشه‌ی روسیه الصاق کردند؛ بدون این که به تحریم‌های آینده طرف‌های مقابل فکر کنند.

البته در میان کشور‌های تحریم شده نباید از کره شمالی غافل شویم این کشور نیز از سرآمدان بی توجهی به عواقب اقتصادی در همه وجوه رفتار‌های دولتمردان خود است، اما چون دامنه ارتباطات محدودی داشته است و همچنین گرایش سیاسی مارکسیسم را داشته آنچنان ترسی از مسری بودن رفتارش در جبهه متخاصم وجود ندارد.

کشور دیگری که در لیست سیاه معروف ایالات متحده آمریکا چند ضربدر مقابل اسمش خودنمایی می‌کند کشور ونزوئلا است، این کشور هم به سبب موضع لاک دفاعی خود، بیشتر از بقیه دندان‌های نیشش را از دست داده است؛ درست در آن لحظه‌ای که گورباچف مکدونالد را تبلیغ کرد؛ پرولتاریا، بزرگترین حامی اش در بلندپروازی را از دست داد و تبدیل به صفحه‌ای از تاریخ شد.

اما چین، کشوری که به سبب دامنه‌ی نفوذش در همه‌ی حوزه ها، این روز‌ها به بخش مهمی از همه معادلات جاری جهان تبدیل شده است؛ چین با خرید نفت از ایران پالس‌های خطرناکی به ناتو و دوستانشان داد؛ چین با تمام ملاحظاتی که در خرید نفت از ایران لحاظ کرد، اما کمک به دشمنان آمریکا، طرف‌های غربی را به فراست انداخت که تیغ تیز سیاست‌های تحریم اقتصادی غرب کند شده است. به همین سبب پیش بینی‌هایی انجام دادند که نشان میداد کشور‌های قدرتمند نوظهور بازی غربی‌ها را بر هم خواهند زد و قدرتمند‌ترین بازیگر این سناریو چین خواهد بود لذا تصمیم بر تضعیف چین گرفته شد البته با شیب ملایم، تا جایی که ژاپن ۵۰۰ میلیون دلار برای خروج شرکت هایش از چین اختصاص داده است.

تنها بازیگران تحریم شده‌ای که حرفی برای گفتن دارند مثلث قدرت آسیا؛ چین، روسیه و ایران است که هرکدام در بخشی علم ضد تحریم و ضربه مستقیم را در دست دارند. آش دور زدن تحریم‌ها و بی اعتنایی به سیاست‌های آمریکا تا آن جایی شور شده است که حتی ترکیه هم که عضوی ناتو است سامانه‌های پاتریوت را نمی‌خرد و سفارش اس ۴۰۰ روسی می‌دهد که موفق به انجام این کار هم می‌شود.

**آیا ایران هم در موضع ضعف قرار گرفته است

اگر با نگاه واقع بینانه و تک بعدی به ایران نگاه کنیم ایران ضرر‌های اقتصادی سنگینی متحمل شده است و صد البته که صحت هم دارد، اما اگر به سایر ابعاد فرصت‌های نفوذ سیاسی و تبدیل شدن به قدرت منطقه توجه کنیم؛ خواهیم دید که بازی کاملا عوض می‌شود، ایران در حال حاضر در کشور‌های عراق، لبنان، یمن و سوریه نیروی نظامی دارد و بازیگری با توانایی‌های بالقوه است که اگر بر طبل جنگ بکوبد پارادایم کشور‌ها از اقتصاد به سوی موضوع دیگر خواهد رفت.

**باشگاه تحریمی‌ها

باشگاه متشکل از ۲۶ کشور تحریم شده است که هر کدام وزنه‌ای در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، امنیتی و ژئوپلتیک هستند. اعضای این باشگاه عبارتند از ایران، چین، روسیه، عراق، کوبا، ونزوئلا، کره شمالی، سوریه، میانمار و. هر یک از این کشور‌ها به سبب عملکردشان در حوزه‌ای خاص که شاید بعضی از آن‌ها برای خواننده مضحک باشد توسط آمریکا تحریم شده اند و ضرر‌های هنگفتی بابت این موضوع متحمل گشته اند.

داستان فشار سنگین آمریکا با تحریم، ادامه دار بود، اما بعد از جنگ اوکراین و روسیه مناسبات به کل تغییر کرد چرا که پیمانه تحریم کشور‌ها لبریز شده بود و یک نکته بسیار حائز اهمیت این بود که از زمان پایان جنگ جهانی دوم تا به حال قدرت کشور‌های تحریم شده بیشتر از تحریم کنندگان نبود.

اما امروز به سبب توسعه همه جانبه کشور‌های نوظهور در اکثر عرصه ها، مناسبات کهنه هژمونی، تغییرات جدی داشته و اهرم بازی زور و فشار برعکس شده است یک نمونه موجود، فشار روسیه با ابزار عدم عرضه گاز به اروپا در زمستان است و همچنین تلاش‌های طاقت فرسای اتحادیه اروپا برای جبران این ضرر است.

بازیگران بزرگ باشگاه، چین و روسیه به خوبی دریافتند که مماشات و صبورانه عمل کردن، صرفا طرف مقابل را جری می‌کند تا جایی که روسیه اوکراین را در آستانه عضویت در ناتو یافت و چین امریکا را مصمم به تجهیز هر چه بیشتر تایوان برای جنگ با خود دید.

کشور‌های تحریم شده زیر پوست دیپلماسی اولویت منفعت بر ایدوئولوژی، همکاری‌های گسترده‌ای را شروع کرده اند و همپوشانی‌های لازم برای یکدیگر را انجام می‌دهند البته بدون این که خبری از نام باشگاه کشور‌های تحریم شده در میان باشد گویا پایلوت باشگاه در ابعاد نظامی با رزمایش روسیه/چین/ایران در خلیج فارس انجام شد و در بعد اقتصادی رساندن بنزین به ونزوئلا خبرساز شد.

سازمان بین المللی باشگاه کشور‌های تحریم شده سنگ بنای گذار از نظام تک قطبی قدرت را آهسته آهسته طی می‌کند، ولی آمریکا به خوبی در می‌یابد که دیگر تحریم مسائل اش را حل نخواهد کرد، زیرا هر چه غرب در اعمال قدرت پافشاری کند باشگاه تحریمی‌ها بزرگ‌تر می‌شود و این سیاست سانکشن را در یک دوراهی اسیر می‌کند:

الف) اگر کشور خاطی جدید را تحریم کنیم تعداد اعضای باشگاه تحریمی‌ها را افزایش دادیم و خودمان را تضعیف کردیم.
ب) اگر دست به دامان تحریم برای تنبیه نشویم دست باقی کشور‌ها را برای تخلف باز گذاشته ایم.

قرار گرفتن به جای غرب در تردید‌های پیش آمده بسیار سخت است چرا که حالت سومی در این شرایط وجود ندارد و باید با واقعیت عدم عقلانیت در کنشگری سیاسی روبرو شد.

انتهای پیام/