مربی تیم‌ ملی کشتی فرنگی: منتقدان «سوریان» دنبال قاتل «بروس لی» می‌گردند

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از شرق، دارنده هفت مدال طلای جهان و المپیک حالا با سه شکست پیاپی در شش ماه گذشته خسته و زخم‌خورده است. او فقط یک فرصت دیگر دارد تا خودش را به همه ثابت کند؛ اما «رسول جزینی»، مربی تیم‌ملی کشتی فرنگی، به حمید سوریان خوش‌بین است و می‌گوید او می‌تواند از این میدان سخت سربلند بیرون بیاید.

‌اول از حمید سوریان شروع کنیم. چرا کار این قدر برای او سخت شده که در مغولستان هم نتواست سهمیه المپیک را بگیرد؟
به نظر من حمید در مغلوستان شش دانگ‌تر از همیشه کشتی گرفت. او حتی تا دقیقه چهار هم از کشتی‌گیر بلغاری سر‌تر بود؛ اما متأسفانه یکباره بدنش خالی کرد و باخت. افت شدید بدنش هم ناشی از وزن‌کم‌کردن زیاد بود. او در فاصله کوتاه یک ماه، دوبار وزن کم کرد؛ یک‌بار برای انتخابی قزاقستان که اول فروردین برگزار شد و یک‌بار هم برای رقابت‌های مغولستان. آن‌وقت یک عده که اسم خود را کارشناس می‌گذارند، می‌آیند با نقدهای مغرضانه‌شان این قهرمان بزرگ و کل کادر فنی را زیر سؤال می‌برند.
‌انتقاد بیشتر کارشناسان و اهالی کشتی فرنگی این است که «محمد بنا» هیچ پشتوانه‌سازی‌ای انجام نداده که در شرایطی مانند حالا که حمید سوریان در سه مسابقه پشت‌سر هم کم می‌آورد، نفر دومی را در وزن او به رقابت‌های انتخابی اعزام کنند تا اوضاع این‌قدر حاد نشود!
این حرف‌ها اصلا عادلانه نیست؛ محمد بنا چهار سال پیش بعد از سه مدال طلای تاریخی در المپیک ٢٠١٢ لندن، یک کاخ مجلل را تحویل داد و رفت. او سه سال در این تیم حضور نداشت. آقایانی که به جای او آمدند پنج نفر را در این مدت می‌ساختند. چرا آنها کاری نکردند؟ محمد بنا پارسال یک خانه ویرانه‌شده را تحویل گرفته تا برای المپیک ریو آماده کند. این دوستان چون منافع خودشان تأمین نشده است، دارند دنبال قاتل «بروس لی» می‌گردند.
‌یکی از اعضای شورای کشتی فرنگی گفته بود حمید سوریان هرگز نمی‌تواند سهمیه را بگیرد و باید در رقابت‌های جام ‌جهانی شیراز که قرار است به‌زودی برگزار شود، خداحافظی باشکوهی برای او بگیرند!
متأسفانه این هم از همان حرف‌های ناعادلانه است. انگار نه انگار که دارند درباره یک قهرمان نامدار جهان با هفت مدال طلا که دنیا از او اسم می‌برد صحبت می‌کنند.
‌اما جدای از کاهش وزن حمید سوریان، فکر می‌کنم او تا حد زیادی هم مشکل روانی دارد. اولین باخت او سال گذشته در مسابقات قهرمانی جهان لاس‌وگاس بود که مدام با سر به‌ صورت حریفش می‌زد. حتی ما هم که از تلویزیون کشتی او را می‌دیدیم برایمان واضح بود که او از نظر روحی شرایط خوبی ندارد.
بله، درست است حمید مشکل روحی دارد. اینها همه برمی‌گردد به زمانی که آقای بنا بالای سر این تیم نبود؛ این مشکلات را قبلی‌ها به وجود آوردند.
‌الان شرایط روحی آقای سوریان چطور است؟
به‌هرحال هر باختی پیامدهای خودش را دارد؛ اما حمید نابغه کشتی فرنگی ایران است و افتخارات او در دنیا هم کم‌نظیر است. او می‌تواند دوباره به خودش بیاید.
‌تصمیم کادر فنی این است که برای مسابقات استانبول که گزینشی آخر است (١٦ و ١٧ اردیبهشت) هم حمید سوریان به میدان برود؟
بله، به دلیل اینکه چاره‌ای نداریم. «سامان عبدولی»، نفر دوم این وزن است که اختلاف زیادی با حمید دارد. من سامان را دوست دارم، کشتی‌گیر خوب و آینده داری است؛ اما در حد این آوردگاه نیست. حمید امکان دارد با همین شرایط هم در استانبول المپیکی شود؛ اما سامان نمی‌تواند سهمیه را بگیرد.
‌شما خوش‌بین هستید که حمید سوریان در استانبول سهمیه را بگیرد؟
بله چراکه نه. امیدوارم مردم هم برای او دعا کنند، چون حمید واقعا حیف است.
‌اما رقبای سرسختی در انتظار او هستند؟
بله، کشتی‌گیران بلغار و ارمنی دو حریف سر سخت
او هستند. به‌هرحال زمان خیلی کوتاهی تا مسابقات استانبول داریم. ما فقط باید سعی کنیم او را ریکاوری کنیم. حمید اصلا نمی‌تواند تمرین سنگین کند. ان‌شاءلله اگر وضعیت روحی‌اش خوب باشد، مردانه به میدان خواهد رفت.
‌اما امیر قاسمی منجزی به‌عنوان نفر دوم وزن ١٣٠ کیلوگرم به‌جای بشیر باباجان‌زاده، نفر اصلی این تیم در مغولستان جانانه کشتی گرفت تا سهمیه سنگین‌وزن را بگیرد. چطور شد که کادر فنی به او اعتماد کرد؟
امیر کاری کرد کارستان و خوب‌های دنیا را شکست داد. امیر شناخته‌شده بود، ما فقط به او فرصت دادیم قابلیت‌هایش را به نمایش بگذارد. او چند روز بود که سرماخوردگی شدیدی داشت و آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کرد. با بدن مریض آمد و این سهمیه ارزشمند را گرفت. آن هم در وزنی که همه دنیا نگاه ویژه‌ای به آن دارند.
‌وضعیت این وزن برای المپیک چطور است؟ بشیر را به ریو می‌فرستید یا امیر را؟
هنوز معلوم نیست. این دو کشتی‌گیر در یک مسابقه شرکت کرده‌اند که تا الان امیر از بشیر جلوتر بوده و بهتر کار کرده. هرکس بیاید از دیگری جلو بزند المپیک حق اوست.
‌در سایر وزن‌های المپیکی شرایط چطور است؟
بچه‌ها خوبند و مشغول تمرین؛ اما این را باید بگویم که فضا اصلا المپیکی و مانند چهار سال گذشته نیست. نه توجهی می‌شود و نه امکانات مالی را مهیا می‌کنند. سال قبل که آقای بنا دوباره برگشتند یک‌بار آقای وزیر به اردوی ما آمدند. یک‌بار هم آقای سجادی، معاون ایشان آمدند. اینها هم فکر می‌کنم برای رفع تکلیف بود. سه ماه مانده به المپیک اصلا حقوق و مزایای بچه‌ها تغییر نکرده است؛ المپیک قبلی این‌طور نبود، حقوق‌ها دو‌برابر شده بود. حریف‌های تمرینی ما اصلا انگیزه‌ای برای تمرین‌کردن ندارند، چون حقوقی نمی‌گیرند. فقط مثل گلادیاتور می‌آیند با المپین‌ها بدون هیچ شوقی کشتی می‌گیرند و می‌روند.
‌پس با این شرایط تکرار سه طلای المپیک لندن را محال می‌دانید؟
بله خیلی سخت است. چهار سال زحمت و تلاش پشت آن سه مدال طلا بود. سه سال این تیم بی‌سروسامان بوده تا آقای بنا دوباره آمد. این‌گونه نمی‌توان در فاصله یک سال در المپیک مدال طلا گرفت.
‌حرف آخرتان.
از همه مردم می‌خواهم حمید سوریان را دعا کنند. او یکی از بزرگ‌ترین کشتی‌گیرهای دنیاست. فراموش نکنیم کسی که هفت بار پرچم ایران را در جهان و المپیک بالا برده، کمتر از دیپلماتی نیست که برای منافع ملی تلاش می‌کند. از دولت محترم می‌خواهم نگاه ویژه‌تری به ورزش داشته باشند.