واشنگتنپست: سخنرانی نتانیاهو در کنگره بازی با حاصل جمع صفر بود
بهگزارش گروه بینالملل خبرگزاری آنا، روزنامه «واشنگتنپست» در گزارشی به موضوع سخنان شب گذشته (سهشنبه) «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر اسرائیل در کنگره آمریکا پرداخت و آن را به مثابه بازی با حاصل جمع صفر توصیف کرد.
بهنوشته این روزنامه آمریکایی، «نتانیاهو» با سخنرانی برنامهریزی شده خود در کنگره، با قدرت تمام علیه توافق هستهای با ایران لابیگری کرد. مشکل این است که وی بازی با حاصل جمع صفری را با دولت آمریکا به راه انداخته است که در آن هم رئیسجمهوری آمریکا و هم نخستوزیر اسرائیل بازنده خواهند شد.
بهنوشته «واشنگتنپست»، «نتانیاهو» با ایراد این سخنرانی «تنفربرانگیز»، سخنانی بر زبان راند که بازنمایی سابقه (کاری) وی است. وی در ابتدا از رئیسجمهوری آمریکا قدردانی کرد و سپس هشدار داد که توافق برنامهریزیشده «چاشنیای هستهای» در خاورمیانه ایجاد خواهد کرد و بهطور اجتنابناپذیری به جنگ منجر میشود.
سخنرانی «نتانیاهو» شکاف میان او و کاخ سفید را عمیقتر کرد، جاییکه تشویقهای شدید نخستوزیر اسرائیل در صحن مجلس نمایندگان آمریکا باید چیزی شبیه به سرزنش میشد. این سخنرانی همچنین به تحول جدیدی منجر شد که ممکن است خاورمیانه را به لبه چاقو (درگیری و خونریزی) نزدیکتر کند.
به نتیجه محتمل مذاکرات هستهای با ایران همزمان با نزدیک شدن به ضربالاجل 24 مارس توجه کنید: «نتانیاهو» میتواند پیروز شود و کنگره را قانع کند که بزرگترین ابتکار سیاست خارجی دوران ریاستجمهوری «اوباما» را از مسیر خود خارج کند. یا «اوباما» میتواند پیروز نشود و با ادامه مسیر خود به نتیجهای دست یابد که «نتانیاهو» آن را به عنوان توافقی بسیار بد برشمرد. هر کدام از این نتایج، روابط آمریکا و اسرائیل را بحرانی میکند و دو سال انتهایی ریاستجمهوری «اوباما» را ناخوشایند خواهد کرد.
«واشنگتنپست» نوشت: به دنبال عملکرد و اقدامات نتانیاهو، دو نتیجه محتمل دیگر نیز ممکن است حاصل شود. ایران میتواند از واگذاری امتیازات بیشتر خودداری کند، از مذاکرات خارج شود و برنامه هستهای خود را سرعت ببخشد و آمریکا و اسرائیل را به بررسی گزینه نظامی وادارد. یا «نتانیاهو» (که آینده سیاسی خود را بر دیدار از واشنگتن به قمار گذاشته است) ممکن است در انتخابات پارلمانی 17 مارس در اسرائیل شکست بخورد. البته پس از این خودنمایی و سخنرانی استادانه «نتانیاهو»، احتمال شکست وی کمتر است.
«اوباما» امیدوار است که در بازه زمانی 10 ساله توافق (احتمالی) هستهای، چنین تحولی در تهران به سوی عقلانیتی پساانقلابی ایجاد شود و «نتانیاهو» درست میگوید که خوب خواهد بود که این موارد در متن توافق گنجانده شوند. اما این امر برای تهران به طور حتم به مثابه عامل شکست توافق است.
آشکارترین مشکل موجود در توافق با ایران در این است که چنین توافقی میتواند رخنهای تازه در اسرائیل ایجاد کند. واشنگتن و متحدان آن ممکن است نگران باشند که اسرائیل ممکن است اقدام نظامی یکجانبهای را علیه آنچه نتانیاهو به عنوان تهدیدی موجودیتی توصیف کرده است، اتخاذ کند. توافق میتواند اتهاماتی اجتنابناپذیر را مطرح کند مبنی بر اینکه ایران در حال تقلب است. این امر میتواند به دور جدیدی از تصویب تحریمها به وسیله کنگره بیانجامد، که به نوبه خود میتواند به این منجر شود که ایران ادعا کند واشنگتن در حال عدول (از توافق) است (و به از بین رفتن پیمان و توافق منجر شود).
آنچه نتانیاهو روز گذشته انجام داد، (در واقع) مانعی جدید برای «اوباما» ایجاد کرد. هر توافقی که دولت آمریکا منعقد کند باید نگرانیهای مطرحشده به وسیله نتانیاهو را در نظر بگیرد. با توجه به ریسکها و خطرات موجود در خاورمیانه، این امر احتمالا چیز خوبی است. همانگونه که مقامهای دولتی در آغاز مذاکرات گفتند، توافق نکردن بهتر از توافقی بد است.
انتهای پیام/